-
Kapstok Isbn 9789047708308 Vlot geschreven verhaal over de Fransman Maurice die verdacht wordt van een roofoverval. Dankzij de inzet van een groepje kinderen wordt hij van blaam gezuiverd, als zij de ware dader weten op te sporen. Deze pocketeditie is een deel uit een jeugdboekenreeks voor (middelbare) scholieren; goed leesbare druk, voorzien van de oorspronkelijke illustraties, nieuwe omslagtekening. Qua inhoud heeft het boek nog niets van zijn kracht verloren: veel humor en goede karaktertekening. In 1976 bekroond met een Zilveren griffel. Vanaf ca. 11 jaar.
-
Tom en Snuf logeren met hun vrienden in het kasteeltje van oom Bob en tante Alice. Dicht bij het kasteel staat de Zwarte Toren, het overblijfsel van een oude roofridderburcht. Er gebeuren heel geheimzinnige dingen in de Zwarte Toren. Tom en Snuf komen steeds dichter bij de oplossing van het raadsel, maar het blijft lang de vraag wat voor rol de mysterieuze Van der Valk speelt...
-
Ik ben wel lief... Een tekst die klinkt als een conclusie. Er moet dan ook heel wat gebeuren, voordat Esther dit kon zeggen. De brieven die zij schreef uit 'Incestland' aan KRO-omroeppastor Adri Verweij laten de kronkel zien die iemand gaat, wier vertrouwen op jonge leeftijd grondig is geschonden. Esther is een zeer gepaste schuilnaam, gevonden uit de bijbel. In het bijbelboek Esther komt immers de naam van God niet voor. Maar de naam Esther betekend: Hij die verborgen is. Een God die mogelijk schuilgaat in een moeizaam proces van schrijven, toenadering; ook in jezelf.
-
Niki Smit is een veelbekroond schrijfster en illustrator. Ze begon haar schrijfcarrière met 100% Nina, dat in 2006 direct werd bekroond met de Hotze de Roosprijs. Zes andere boeken uit de 100%-serie werden genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Kinderjury in de categorie 10 t/m 12 jaar, en in 2014 won Niki deze prijs met 100% Coco. In 2015 kreeg ze de Pluim van de Nederlandse Kinderjury voor 100% Coco Paris. De 100%-serie is ontzettend geliefd onder meiden!Ook schreef Niki Smit Project Prep: hét meidenboek over technologie en ondernemen. In 2015 gebeurde er iets heel bijzonders: het eerste exemplaar van Project prep werd aangeboden aan niemand minder dan koningin Máxima! Het boek is een initiatief van technisch onderneemster Janneke Niessen.Niki Smit studeerde Communicatie in Rotterdam en volgde een schrijfopleiding bij Script+. Ze was hoofdredactrice van de fashionwebsite Shopgirl, maar inmiddels is ze fulltime schrijfster. De illustraties voor haar boeken maakt ze zelf. Niki woont in Amsterdam en houdt van tekenen, mode en Parijs. foto © Renee Bounin Op bol.com vind je alle boeken van Niki Smit, waaronder het nieuwste boek van Niki Smit.
-
Mosje Schuster is een Pool. Hij ergert zich aan die joden die Jiddisch spreken en in 'rare zwarte jurken' over straat lopen. Hij lacht de zionisten uit die zo dolgraag die gloeiende woestijn waar niets groeit willen gaan ontginnen. Mosje Schuster is een Pool die naar een Poolse school gaat. Maar als zijn ouders sterven moet Mosje toch naar 'Het Instituut': het joodse weeshuis dat de beroemde dokter Korczak in 1911 in Warschau heeft gesticht. Die Janusz Korczak woont er zelf trouwens ook.Gepokt en gemazeld door het leven heeft Mosje de zwartste voorstellingen van dit instituut. 'De riem gebruiken ze voor de echte straf, en oorvijgen gewoon voor tussendoor.' Het is de zomer van '39: de Duisters maken zich op om Polen binnen te vallen. Het is ook het begin van een ongewone geschiedenis: die van Mosje en Reizele.''Karlijn Stoffels' Mosje en Reizele is een even ontroerend als sterk geschreven debuut.'' - Lieke van Duin in Trouw''Mosje en Reizele is dankzij de jongensachtige, zich altijd groot houdende Mosje, met zijn opstandig laconieke toon, allesbehalve een sentimenteel boek. Toch is het eigenlijk daarom juist een emotioneel en pijnlijk boek.'' - Marjoleine de Vos in NRC Handelsblad''Tot aan het einde toe houdt Mosje Schuster zijn afstandelijkheid, zijn gortdroge commentaren, zijn humeurige gezichtspunt vol. Naast al die emotie, poezie en spanning doet dat het boek buitengewoon veel goed. En overigens heeft het ook een happy end, dat van alle gruwel en treurnis niets wegneemt, maar dat de lezer wel een paar troostende tranen gunt.'' - Konrad Heikamp in Die Zeit