-
Te Llamare Viernes Oorspronkelijke Titel Nederlandse vertaling Uitgeverij Prometheus VRIJDAG ZAL IK JE NOEMEN Benito Marin is niet bepaald verwend in het leven. Zijn schuwheid voor vrouwen en zijn afstotelijk voorkomen maken de ontmoetingen met de andere sekse in zijn fantasie talrijker dan in de werkelijkheid. Een licht sadistische fantasie overigens, waarin Benito zich graag als meester ziet van zijn slavinnen. Met de lelijke en dikke Manuela ontstaat echter een ongewone en hechte relatie. Direct van het platteland naar Madrid gekomen en nu werkzaam bij het experimentele theater, lijkt Manuela nu niet bepaald zijn ideale vrouw. Maar zij blijkt tegelijk zijn onbedorven kindvrouw en slavin te zijn: 'Vrijdag zal ik je noemen, dan ben je alles in één,' zegt Benito haar. Vrijdag zal ik je noemen is een tedere en soms beklemmende geschiedenis. Almudena Grandes geeft blijk van een diep inzicht in menselijke relaties. Haar originele stijl en bij vlagen poëtische taalgebruik geven dit boek een extra dimensie.
-
VRIJ SPEL Als haar vader een zeventienjarige jongen doodschiet, komt Emma's leven in gevaar Op een mistige ochtend in oktober schiet de vader van Emma, politieagent Nick Overmars, een zeventienjarige jongen dood. Volgens hem was de jongen gewapend, maar het wapen wordt niet gevonden. Bovendien blijkt dat Nick nog een andere, heel persoonlijke, reden had om te schieten. Al snel merkt Emma wat voor impact de schietpartij heeft als vrienden van de jongen op wraak zinnen en haar leven tot een hel maken.
-
Cristina haalt het jasje al van de hanger. 'Trek aan, Vanusa!' En daar staat Vanusa voor de spiegel in het witte jasje. 'Mooi...' fluistert ze. 'Dat komt doordat je zo donker bent, 'zegt de verkoopster. Vanusa zucht. 'Maar ik kan het niet kopen.' 'Dat geeft toch niet! Misschien later, leren jasjes hebben we altijd.' Buiten zegt Cristina: 'Cool dat jasje!'Vanusa is met haar moeder en broertje Paulo vanuit Angola naar Nederland gevlucht. Haar vader is doodgeschoten in de oorlog. Waar haar oudere broer Manuel Manuel is weet niemand. Ze komen terecht in een asielzoekerscentrum. Het is een boot, zo groot dat hij wel een flat lijkt. Alles is nieuw en dat is best spannend. Vanusa gaat naar school, ze maakt nieuwe vrienden en krijgt les in Nederlands. Het gaat steeds beter. Kiki neemt haar mee naar de ijsbaan. 'Een afrikaan op schaatsen!'zegt Vanusa spottend. Maar ze leert het wel! Ze schrijft trouw met Cristina, haar vriendin uit het opvangcentrum waar ze eerst woonden. Met haar kan ze over vroeger praten. En aan haar alleen durft ze ook te vertellen dat ze Bram uit haar klas wel heel leuk vindt! En dan horen ze dat Manuel misschien nog leeft, en in Nederland is...
-
Melle en Georgie zijn beste vriendinnen. Ze hebben elkaar beloofd dat ze nooit verliefd zullen worden. Ze willen zeebioloog worden en jongens kunnen alleen maar tussen hun plannen in komen te staan. Dan zijn er opeens twee nieuwe jongens op hun zwemvereniging. Melle vindt een van hen gelijk heel leuk en voelt zich steeds verliefder worden. Ondertussen vertelt ze Georgie niks, maar Georgie ziet Melle veranderen. Hoe moet dat nu met hun afspraak? Een sprankelend meidenboek vol herkenbare en geestige misverstanden. Zetwerk binnenwerk : ZetSpiegel te Best
-
Twee Arabische vrouwen willen wat van hun leven maken in Londen. Amiera, een uitbundige Marokkaanse prostituee, is uiterst creatief en brutaal als ze haar doel wil bereiken. Haar klanten zijn Arabieren. Lamies, een ingetogen Irakese, gescheiden na een gedwongen huwelijk met een Arabier, is nu verliefd op een Engelsman. Ze wil echt Engels leren praten. Niemand kan Arabische vrouwen zo mooi beschrijven als Hanaan as-Sjeikh, een Libanese die zelf in Londen woont. Dat heeft ze laten zien in haar eerder boeken: 'Vrouwen tussen hemel en zand' en 'Het verhaal van Zahra'. Het duurt even voor je de rode draad te pakken hebt, maar daarna wordt het mooi, afwisselend ontroerend en grappig. Een kijkje in een aparte wereld: die van geemancipeerde Arabische vrouwen.
-
Strangers on a train Oorspronkelijke titel Omslagontwerp Brian Hampton Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Foto Omslag Tom Schalken Deze door Hitchcock verfilmde klassieker gaat over de merkwaardige Bruno, die van plan is een moord te ruilen. Tijdens een treinreis ontmoet hij Guy Haines. Deze is getrouwd met Miriam, maar wil van haar af. Door de teinreis met Bruno wordt Haines meegesleept in een serie onheilspellende ontwikkelingen die leiden tot moord en doodslag. Want Bruno komt met een bizar plan om Haines van zijn vrouw af te helpen en is vastbesloten dat het tot in de laatste, fatale, puntjes wordt uitgevoerd.
-
Maandelijks interviewt Ingrid Hoogervorst, al zes jaar lang, Nederlandse en buitenlandse schrijvers voor De Telegraaf en BZZLLETIN. Met centraal de vraag wat hen dreef bij het schrijven van hun romans.Wat maakte dat ene boek noodzakelijk? In de selectie uit al die interviews die 'Vreemdeling in eigen landschap' is, geven veel auteurs er blijk van zich van jongs af aan buitenstaander te hebben gevoeld, waarnemers aan de zijlijn van hun eigen tijd, geen deelnemers. Ze voelen zich nergens thuis, behalve in hun boeken. De interviews in 'Vreemdeling in eigen landschap' bieden een veelkleurige staalkaart van invalshoeken op de literaire buitenstaander. Wat is de invloed op de schrijver van gereformeerde afkomst: wil men er buiten blijven (Nicolaas Matsier) of juist terug naar die veilige omgeving (Maarten 't Hart)? Wil men zich terugschrijven naar het landschap van vroeger, naar Somalië (Yasmine Allas), Liberia (Vamba Shenif) of Indië (Adriaan van Dis, Basha Faber of Marion Bloem ), staat men met de voeten in Holland maar met de geest in Iran (Kader Abdollah), heeft men de deur van het thuisland definitief achter zich dichtgetrokken (Moses Isegawa), of zijn het de verhalen van een verloren wereld die men zoekt (Hafid Bouazza, Marcel Möring)? Hoe staan schrijvers als Arnon Grunberg, Boudewijn Büch, Herman Koch, Harry Mulisch of Connie Palmen in hun wereld?
-
Fresia en Akelei zouden samen tot in eeuwigheid gelukkig zijn, zo hadden ze zich voorgenomen. Maar naarmate Fresia als schrijfster rijker en beroemder wordt, gaat de huiselijke Akelei steeds meer verlangen naar iets wat voor hen beiden niet weggelegd lijkt te zijn: een kind. Fresia bedenkt dat ze Akeleis wens in vervulling kan doen gaan door een Afrikaans kindje te adopteren. En terwijl Fresia’s missie haar ver van huis voert, overschrijdt ook Akelei onvermoede grenzen. Zal ze bij het netwerk van potentiële zelfmoordenaressen vinden wat ze zoekt – of wordt ze door duistere en boosaardige krachten bedreigd?
-
Voortvluchtig. Sibylla Forsenström is op de vlucht, al bijna vijftien jaar. Niet alleen voor haar ouders, maar ook voor zichzelf. Ze is een van de vele daklozen in Stockholm. Maar Sibylla is anders. Als dochter van een welgesteld fabrikant weet ze hoe ze zich moet gedragen om niet op te vallen. Ze wil met rust gelaten worden. Dan slaat het noodlot toe. In het exclusieve Stockholmse Grand Hôtel wordt een man vermoord terwijl ook Sibylla er verblijft. Kort daarna wordt er een tweede dode gevonden, eveneens op beestachtige wijze om het leven gebracht. En weer wijzen alle sporen in de richting van Sibylla, die nu echt op de vlucht moet: voor de politie.
-
Nostradamus Met voorspellingen voor de komende jaren Veel van de voorspellingen van de beroemde, zestiende-eeuwse ziener zijn tot nu toe uitgekomen, Zal hij ook voor de eenentwintigste eeuw weer gelijk hebben... Staat de wereld aan de rand van de afgrond of zijn we slechts bij een keer punt aan beland ????
-
In 2003 overleed Jan van Zijverden. Een bevlogen humanist die in de periode 1991-2001 voorzitter was van de Amsterdamse afdeling van het Humanistisch Verbond. Een lokale denker en doener, wiens veelvuldige lokale en praktische activiteiten vergezeld gingen van een al even intense en betrokken intellectuele activiteit. Een erudiet mens en een scherpzinnig denker, die vele artikelen schreef die in de Loopmare, het huisorgaan van het Humanistisch Verbond Amsterdam, in de periode 1990-2003 zijn verschenen. Daarnaast hield hij talloze voordrachten. Als intellectueel werd Van Zijverden, die zelf psychoanalyticus was, gekenmerkt door een passie voor de filosofie, in het bijzonder voor eigenzinnige denkers als Hannah Arendt, Nietzsche en Lévinas, maar ook voor typisch humanistische boegbeelden als Cicero en Coornhert. In zijn stukken sloeg hij steeds de brug naar de praktijk en het hier en nu, en ging hij in op specifieke maatschappelijke misstanden, bijvoorbeeld op het terrein van de zorg, vooral wanneer die gelijkwaardige, tussenmenselijke relaties in de weg stonden. De bescheiden maar dringende humanistische visie van Jan van Zijverden, zoals die in zijn artikelen en voordrachten naar voren komt, is nog altijd relevant en buitengewoon lezenswaardig.
-
Het is 1974. Gerarda Mak, 19 jaar oud, en haar vriend Ron, 18 jaar, zijn dolgelukkig met elkaar. Ze hebben elkaar op het werk leren kennen, bij het Marine Bedrijf in Den Helder, en verhuizen na hun trouwen naar Westerland, waar ze samen met hun vier katten, twee geiten, een dozijn kippen, twee konijnen en nog wat ganzen en eenden wonen. In hun vrije tijd reizen ze graag, en ook bezoeken ze veel concerten – Ron is een fervent muziekliefhebber. Vijfentwintig jaar later, het is dan 1999, lijkt hun geluk voorbij. Er wordt darmkanker geconstateerd bij Ron. Jaren van onderzoeken, ziekenhuisbezoeken en operaties volgen, tot Ron in 2005 overlijdt. Voorgoed anders is het persoonlijke verhaal van Gerarda Mak over het afscheid van haar man – van het moment dat ze horen dat hij kanker heeft tot zijn overlijden. Onverbloemd, eerlijk en af en toe zelfs geestig beschrijft Gerarda het ziekteproces en welke emoties daarmee gepaard gaan.