-
The Secret Fear Oorspronkelijke Titel Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Om haar tegen de wreedheden van haar stiefvader te beschermen, wordt Arabella, de hoofdpersoon, door haar moeder naar een kasteel gestuurd om de zorg voor een achterlijk meisje op zich te nemen. Op dit kasteel blijkt een roversbende al jarenlang misbruik te maken van de afwezigheid van de kasteelheer; zij terroriseert de bewoners van de omgeving. Dank zij de plotselinge terugkeer van de kasteelheer en de oplettendheid van Arabella wordt de verborgen vrees van de dorpelingen duidelijk en wordt de bende opgerold. Onwaarschijnlijk verhaal dat enige uren oppervlakkige ontspanning geeft. Vrij kleine druk. -
Otfried Preußler (Reichenberg, Tsjechoslowakije, 20 oktober 1923 – Prien am Chiemsee, 18 februari 2013) was een Duitse kinderboekenschrijver. Zijn bekendste boek in België en Nederland is Meester van de zwarte molen (oorspronkelijke titel: Krabat). Voor dit boek kreeg hij in 1973 de Zilveren Griffel. Otfried Preußler wordt op 20 oktober 1923 geboren in het dan Duitstalige Reichenberg in Bohemen (tegenwoordig Tsjechië). Na zijn eindexamen moet hij in 1942 dienen aan het oostfront, waar hij in 1944 door soldaten van het Rode Leger gevangen wordt genomen en als krijgsgevangene naar de Sovjet-Unie overgebracht. Hier leert hij de Russische volksverhalen goed kennen, die hij later verwerkt in zijn boeken. In juni 1949 komt hij vrij. Datzelfde jaar trouwt hij met Annelies Kind. Vanaf 1953 werkt hij als leraar op een school in Rosenheim. In 1970 geeft hij het leraarschap op om zich volledig aan het schrijven van kinder- en jeugdboeken te wijden -
Drie jonge vrouwen, Ada, Marjorie en Esther, willen aan de beklemmende naoorlogse sfeer in Nederland ontsnappen en een bestaan opbouwen in Nieuw-Zeeland. Ze nemen deel aan een internationale luchtrace en reizen naar hun nieuwe vaderland in een vliegtuig vol meisjes zoals zij: bruiden op weg naar hun toekomstige echtgenoten. Tijdens de vlucht ontmoeten zij Frank, die alleen reist en op wie niemand wacht. Deze ontmoeting zal de koers van hun levens in Nieuw-Zeeland drastisch wijzigen, nog meer dan ze zelf beseffen. Vijftig jaar later, wanneer ze elkaar op de begrafenis van Frank weer treffen, staan ze oog in oog met de waarheid. Het is de vraag of je kunt vluchten voor wie je bent. Een meeslepend verhaal, gebaseerd op historische werkelijkheid: in 1953 werd The Last Great Air Race London-Christchurch gehouden. Het KLM-vliegtuig won. Omdat er zo veel bruiden onder de passagiers waren, werd er in de internationale pers van `de bruidsvlucht gesproken.
-
Soldier of Fortuin Oorspronkelijke Titel -
Kafu Nagai Gebruikers Sporen en Geel verkleuring -
I Raise My Eyes to Say Yes Oorspronkelijke Titel Omslag Sjef Nix Ruth raakt door een hersenverlamming vierzijdig verlamd. Zij is gekluisterd aan bed en rolstoel en altijd aangewezen op hulp. Dit boek is haar autobiografie, opgetekend door een goede vriend en leraar, die haar via een speciaal leesbord met woord en lettertekens en gebaren leerde te spreken. Steven Kaplan beschrijft indrukwekkend dit leerproces en leven. Ruth, die gedegradeerd was tot een onmenselijk wezen, blijkt geniaal te zijn, gezegend met een zeldzame geest; dat was ook haar redding. Het boek is schokkend door het grote leed en lijden, vooral toegebracht door hulpinstituten en hulpverleners. Het is een aanklacht tegen het Amerikaanse systeem in de staat Massachusetts. Dank zij haar ouders en met de hulp van enkele goede en deskundige hulpverleners is er verandering gekomen in de behandeling. Ruth woont nu met haar gehandicapte man samen; zij proberen met geringe financiële middelen te leven en een boodschap uit te dragen. Voor hulpverleners is dit boek een must. Op het zwarte omslag een foto met twee indringende ogen, die de titel onderstrepen. -
De hoofdpersonen in de beroemde sociale romans van Yvonne Keuls, waarin fictie en werkelijkheid een hechte eenheid vormen, zijn sterke figuren die in een ellendige situatie terecht zijn gekomen. Thema's als leed en onmacht, angst en het grote gemis aan liefde, maar ook schuld en eigen verantwoordelijkheid worden met liefde behandeld. In De moeder van David S. beschrijft Yvonne Keuls een aantal jaren uit de geschiedenis van een gezin waarvan de oudste zoon David aan drugs verslaafd is. Het gezin raakt volkomen ontredderd, maar Len - de moeder - weigert de jongen los te laten. Ze ziet hem afglijden naar steeds zwaardere drugs. Len beseft dat ze, wil ze ooit weer een normaal leven kunnen leiden, afstand moet nemen van het probleem. -
Het verrotte leven van Floortje Bloem is een antwoord op de noodkreet van een heroïne-hoertje dat bang is in het gekkenhuis terecht te komen. Het is onder meer een pleidooi voor een klinische opvang van verslaafde prostituees onder de achttien. Het verrotte leven van Floortje Bloem heeft sinds het verschijnen in 1982 nog niets aan zeggingskracht verloren. Het boek is inmiddels vijfentwintig keer herdrukt. De hoofdpersonen in de beroemde sociale romans van Yvonne Keuls, waarin fictie en werkelijkheid een hechte eenheid vormen, zijn geen zielige figuren. Het zijn in feite sterke figuren die in een ellendige situatie terecht zijn gekomen. Thema's als leed en onmacht, angst, onwil en het grote gemis aan liefde, maar ook schuld en eigen verantwoordelijkheid worden met warmte behandeld. -
Niet op voorraad
Ervaringen en indrukken van een Deense onderwijzer, die in 1966 twee maanden doorbracht op een Engelse school waar totale democratie en vrijheid heersen. -
Oog in oog met negers, Indianen, blanken, alligators, kardinaalvogels, woestijnen, rivieren, mensen achter tralies, San Francisco, New York, Pittsburgh, smeltend metaal, sidderende aarde, geisers, beren, veeboeren, Texas en het diepe Zuiden "Oog in oog" is een selectie uit reportages die Inez van Dullemen maakte tijdens haar verblijf in de Verenigde Staten, van 1966 tot 1970. M.a.w. dit is een bundel reisverhalen van binnen uit. Ze beschrijft San Quentin, de Californische gevangenis; stedenals Pittsburgh en New York, de levenswijze van Indianen, verslaafden, de Black Muslims, de lege plantages in het Diepe Zuiden. Steeds weet ze het algemene, herkenbare te beschrijven, met een oog voor het detail, het bijzondere, dat wat haar opvalt. Vaak wordt dat verwoord in gevoelens van deemoed over alles wat verloren is gegaan, in de teleurstelling over vooruitgang en materialisme, omdat die niet leidden tot betere intermenselijke verhoudingen. Ze schrijft op een aandachtige, sensitieve manier over mensen, dieren, landschappen en steden, en over de betrekkingen die daartussen bestaan. Dit doordringende en heel persoonlijke waarnemingsvermogen levert tijdloze beschrijvingen op van Amerika.
