Algemeen

To the Hilt Oorspronkelijke Titel De excentrieke kunstenaar Alexander Kinloch bewoont een verbouwde schaapskooi in het woeste Schotse berglandschap. Dat hij uit een adellijke familie stamt interesseert hem niet; hij is tevreden met zijn vrijgezellenbestaan, zijn woning zonder elektra en zijn schilderwerk in opdracht. Als Al, zoals hij zichzelf tot ergernis van zijn moeder noemt, op een van zijn tweewekelijkse tochten naar de bewoonde wereld slecht nieuws over zijn stiefvader ontvangt, besluit hij naar Londen af te reizen om hem en zijn moeder bij te staan.Eenmaal terug bij zijn afgelegen woonhuis wordt hij verrast door een viertal wandelaars. Ze blijken slechte bedoelingen te hebben. Ze beulen hem gevieren af, storten hem voor dood in de diepte en halen zijn woning overhoop. Als Alexander bijkomt weerklinkt voortdurend één zinnetje in zijn oren: Waar is het? Hij strompelt terug naar zijn huis, ontdekt de ravage, ziet dat zijn jeep gestolen is en vertrekt.In de dagen erna maakt hij meer mee dan hij ooit had verwacht, in een wereld die hij nooit wilde kennen. Absolute actie in het beschrijven van angstaanjagende climaxen en scènes vol spanning en geweld. -Philip Larkin in The Observer Een schrijver uit de klasse der kampioenen. - The Times Dick Francis niet lezen omdat je niet van paarden houdt is hetzelfde als Dostojevski niet lezen omdat je niet in God gelooft. - The New York Times Dick Francis maakt zijn reputatie waar door elk jaar zijn vaste formule verder te vervolmaken. - Jan-Willem van de Wetering

Oog in oog met negers, Indianen, blanken, alligators, kardinaalvogels, woestijnen, rivieren, mensen achter tralies, San Francisco, New York, Pittsburgh, smeltend metaal, sidderende aarde, geisers, beren, veeboeren, Texas en het diepe Zuiden "Oog in oog" is een selectie uit reportages die Inez van Dullemen maakte tijdens haar verblijf in de Verenigde Staten, van 1966 tot 1970. M.a.w. dit is een bundel reisverhalen van binnen uit. Ze beschrijft San Quentin, de Californische gevangenis; stedenals Pittsburgh en New York, de levenswijze van Indianen, verslaafden, de Black Muslims, de lege plantages in het Diepe Zuiden. Steeds weet ze het algemene, herkenbare te beschrijven, met een oog voor het detail, het bijzondere, dat wat haar opvalt. Vaak wordt dat verwoord in gevoelens van deemoed over alles wat verloren is gegaan, in de teleurstelling over vooruitgang en materialisme, omdat die niet leidden tot betere intermenselijke verhoudingen. Ze schrijft op een aandachtige, sensitieve manier over mensen, dieren, landschappen en steden, en over de betrekkingen die daartussen bestaan. Dit doordringende en heel persoonlijke waarnemingsvermogen levert tijdloze beschrijvingen op van Amerika.

Drie jonge vrouwen, Ada, Marjorie en Esther, willen aan de beklemmende naoorlogse sfeer in Nederland ontsnappen en een bestaan opbouwen in Nieuw-Zeeland. Ze nemen deel aan een internationale luchtrace en reizen naar hun nieuwe vaderland in een vliegtuig vol meisjes zoals zij: bruiden op weg naar hun toekomstige echtgenoten. Tijdens de vlucht ontmoeten zij Frank, die alleen reist en op wie niemand wacht. Deze ontmoeting zal de koers van hun levens in Nieuw-Zeeland drastisch wijzigen, nog meer dan ze zelf beseffen. Vijftig jaar later, wanneer ze elkaar op de begrafenis van Frank weer treffen, staan ze oog in oog met de waarheid. Het is de vraag of je kunt vluchten voor wie je bent. Een meeslepend verhaal, gebaseerd op historische werkelijkheid: in 1953 werd The Last Great Air Race London-Christchurch gehouden. Het KLM-vliegtuig won. Omdat er zo veel bruiden onder de passagiers waren, werd er in de internationale pers van `de bruidsvlucht gesproken.