-
Niet op voorraadBibliografische gegevens QR code for Cijferkunst Titel Cijferkunst: een serie cijferoefeningen voor de lagere school
-
In 2003 werd Hong-Kong getroffen door het SARS-virus, dat vervolgens de wereld een jaar lang in angst hield. Karl Taro Greenfeld woonde en werkte op dat moment op luttele kilometers van het centrum van de uitbraak. In deze angstaanjagende reconstructie van de SARS-crisis neemt hij ons mee van de overvolle markten en besmette restaurants met de allereerste slachtoffers in Zuid-China naar moderne Westerse laboratoria, waar wetenschappers verwoede pogingen doen om een geneesmiddel te maken. Daarnaast geeft China Syndroom een schokkend beeld van het moderne China, dat in een ongekend tempo verandert in een moderne verstedelijkte samenleving van monsterachtige proporties. Dat is een omwenteling met wereldwijde gevolgen. De SARS-crisis was een eerste gevolg van deze omwenteling, geen op zichzelf staand incident. China Syndroom maakt duidelijk wat er gedaan kan en moet worden om een wereldramp van ongekende omvang te voorkomen. Als dat nog kan...
-
Journaliste Jules van Egmond is naar een chateau in de Franse Dordogne afgereisd om Anouk te interviewen, een actrice die op het punt staat internationaal door te breken. Ook moet ze een reportage schrijven over het chateau, dat nu een spiritueel centrum is waar yoga en meditatie worden beoefend. Behalve de actrice en haar visagist verblijven er onder meer een CEO van een internationaal bedrijf, een studente diergeneeskunde, een foodblogster en twee zussen op leeftijd. Jules ontdekt algauw dat niet iedereen op zoek is naar rust en harmonie. En dan verdwijnt er iemand, onder mysterieuze omstandigheden… Maartje Fleur schreef eerder De au pair, waarvan meer dan 10.000 exemplaren werden verkocht. Ze is freelancejournalist voor o.a. Margriet, Flair en Jan. In Viva schrijft ze de column Floor Faber, waarop de gelijknamige Net 5 tv-serie werd gebaseerd, met Georgina Verbaan als Floor Faber.
-
Wat moet er gebeuren tot iemand al zijn ervaring en behoedzaamheid laat varen en tegen alle redelijkheid in elk risico aangaat? En op welk moment gebeurt dat? In het leven van de oorlogscorrespondent Charlie Johnson is dat nauwkeurig aan te geven: op de onscherpe still is de commandant duidelijk te herkennen. Die trekt de hand waarin hij zijn aansteker houdt, terug, en een jonge vrouw uit Kosovo die in lichterlaaie staat, rent op de camera af; haar krijsen is bijna letterlijk hoorbaar. Het volgende ogenblik heeft Johnson haar al op de grond gegooid om de vlammen te doven. Vanaf dit moment zet hij alles op het spel om de commandant op te sporen. Voor zijn redactie in Londen en zelfs voor zijn gezin is hij vanaf dat moment niet langer bereikbaar. Michael Ignatieff zou niet de internationaal bekende romanschrijver en essayist zijn, als hij alleen maar een indringende en genuanceerde roman over de oorlog in Kosovo had geschreven waarin een ervaren oorlogscorrespondent zijn neutraliteit opgeeft en zich in de oorlog mengt. Zijn boek toont indringend aan dat de oorlog alles verwoest en aanvreet, ook de waarden en de morele integriteit van een Charlie Johnson.
-
De zwerver Charlie Chaplin was in zijn films brutaal, slim, kwetsbaar en droevig als geen ander. Hij veroverde de harten van het immer groeiende bioscooppubliek aan het begin van het filmtijdperk, en ontroert nog altijd met films als City Lights en The Kid. Al spoedig was Chaplin, behalve als ´stomme´-filmacteur, bekend door zijn even betoverende als opzienbarende levensstijl. Over hem deden dan ook talloze verhalen de ronde, die hij overigens zelf voedde door zijn verschillende huwelijken. Ook op politiek gebied wist hij de aandacht te trekken. Zozeer zelfs dat hij tijdens de communistenjacht van McCarthy in de jaren ´50 ter verantwoording werd geroepen door diens commissie. Het deed Chaplin besluiten om de Verenigde Staten voorgoed de rug toe te keren en zich in Zwitserland te vestigen. Maar wat er in zijn leven ook veranderde en hoeveel tegenslagen hij ook gekend heeft, er was niets dat Chaplin zijn unieke vermogen deed verliezen om het publiek tegelijkertijd te laten lachen en huilen
-
Otto Vallei lijdt aan zaalvrees, telefoonfobie en schrijfkramp. Vooral die kramp is hem een kwelling, want Otto heeft literaire ambities. Hij gaat gebukt onder de ergst aller schrijverskwalen: het writer's block. Ten einde raad overweegt hij om te beginnen aan een roman over een schrijver die maar niet tot schrijven komt. Als ook dat plan sneuvelt, zegt hij met bloedend hart de literatuur vaarwel. Hij wordt presentator van het nauwelijks beluisterde radioprogramma Chaos en Rumoer.Otto ziet zijn overstap als een beschamende degradatie: van de letteren naar de media, van de gooi naar de eeuwigheid naar een knieval voor het allervluchtigste. Bovendien voelt hij zich in zijn eer aangetast wanneer de even charismatische als schimmige succesauteur Eddy Waterland furore maakt met een roman over een schrijver die maar niet tot schrijven komt... Een roman over Otto Vallei, denkt Otto Vallei.Chaos en Rumoer gaat over de grote angsten van een kleine man. Joost Zwagerman schetst een hilarisch beeld van de wereld van de media, in het bijzonder van het zorgenkind dat Radio heet. Maar ook het literaire bedrijf krijgt een beurt. De satire in Chaos en Rumoer verandert radicaal van aard wanneer Otto en zijn collega's van de radio verstrikt raken in een kluwen van feit en fictie. Inhoud Augustus 11 April 113 Mei 215
-
Chasing Harry Winston Oorspronkelijke titel Slipje is een walgelijk woord Chanel en champagne brengen je tot in de kern van een luxewereldje, waar zelfs de beste vriendschappen tot op het uiterste worden getest. Op een avond in Soho House, een van de populairste en exclusiefste clubs in New York, sluiten drie vriendinnen, Emmy, Leigh en Adriana, een pact: ze zullen elk datgene gaan veranderen in hun leven wat hun het meest dwarszit.
-
In 2004 publiceerde Monika Van Paemel Celestien, het vuistdikke eerste deel van een epos dat De gebenedijde moeders zou heten. Veertien is Celestien als de Groote Oorlog voorbij is en zij, voor het leven , in dienst treedt van de familie Van Puynbroeckx; eerst bij de oude mevrouw en vervolgens in het gezin van Augustijn en Madame. Celestien is getuige van geboorte en dood en zorgt als een schaduwmoeder voor de kinderen en kleinkinderen van Augustijn . Met Madame sluit ze een pact om de hectische huishouding draaiende te houden. Ze kookt ,ze poetst , ze wast ,ze straft ,ze troost , terwijl er weer een oorlog uitbreekt en de generaties elkaar opvolgen . Wanneer Madame sterft en Celestien wordt opgeborgen in Welverdiend, eens het landhuis van de Van Puynbroeckxen ,maar nu een bejaardentehuis , komt zij in opstand : ze wil zich niet laten wegmoffelen. Ze overdenkt haar eigen leven en dat van de Van Puynbroeckxen , haar liefde voor Augustijn , het dagelijkse gevecht met Madame , het verdriet om 'de engeltjes' en de vreugde om de kinderen die bleven leven .In het huishouden van de Van Puynbroeckxen laat Monika va Paemel het Vlaanderen van de twintigste eeuw weerspiegelen ; Celestien blikt terug op een welbesteed bestaan dat zich afspeelt in de marge van geschiedenis ,maar in zekere zin doorslaggevend is geweest voor het verloop ervan.
-
Mijn portomonee is leeg, maar mijn hart is gevuld. Op sommige dagen lijkt alles goed te gaan. Weer andere dagen zijn je ogen gevuld met tranen wakend bij een van mijn dieren. Dan staat de hemel in vuur en vlam en opent haar deuren zodat je dierbare kat aan zijn laatste reis kan beginnen. De ene keer rouwt je hart, de andere keer vult je hart zich met warmte en vreugde als de kat de eerste keer spint of een rare blije bui heeft. Even een lang weekend weggaan is er niet meer bij. Je past je leven aan, aan dat van je dieren. En je krijgt er zo veel voor terug wat niet in woorden uit te drukken is. Ik had nooit gedacht dat ik ooit een groep katten onder mijn hoede zou krijgen. Mijn eigen Sanctuary.
-
Drukkerij Ten Brink Meppel B.v te Meppel Wie herinnert zich niet de droevige afscheidsscène uit de film Casablanca? Zij (Ingrid Bergman) denkt alleen aan de liefde, hij (Humphrey Bogart) laat de zaken voorgaan en beslist. Zou deze scène er na het feminisme anders uit hebben gezien? De vrouw politiek bewuster, de man emotioneler? Anja Meulenbelt vreest van niet. Wat het feminisme ook bereikt heeft, niet een fundamentele verandering in de rolverdeling in het huwelijk. De beschuldiging dat feministen 'de liefde hebben afgeschaft' vormt een van de strijdkreten uit het tegenoffensief dat al enige jaren tegen de emancipatieretoriek wordt gevoerd. Na eeuwen slordig met liefde en vaderschap te zijn omgesprongen, zijn mannen daar nu ineens de vurige pleitbezorgers van geworden. Emancipatie is prachtig, maar het moet niet te ver gaan.