-
Saint Jack Oorspronkelijke titel Omslag Jos Peters te Huizen Jack Flowers woont sinds jaren in Singapore. Hij ritselt allerlei zaakjes voor matrozen, toeristen maar ook voor Chinese zakenlieden. Nooit hoeft hij nee te verkopen en altijd vindt hij wel weer een welwillende Chinese schone, een kennis om wat mee te regelen en een bar om zijn dorst te lessen. Maar ook het leven in Singapore wordt eens een sleur, en dat punt heeft Jack nu bereikt. Het wordt tijd om zijn lang gekoesterde droom te realiseren.
-
Battikwa, een jonge zwangere vrouw wordt op een nacht opgeschrikt door een vreselijk burengerucht. Dit blijkt de opmaat te zijn tot een reeks lugubere ontdekkingen. Battikwa's pogingen de gevaren te doorgronden en te bezweren brengen haar paradoxaal genoeg in steeds grotere moeilijkheden. Ze werpen haar onverwacht terug op het door haarzelf diep weggestopte joodse familieverleden. Salieristraat N 100 is een meeslepende literaire roman, met onvergetelijk spannende momenten, die de tragiek van een joodse familie beschrijft.
-
Samake Mazel heeft een eenmansbedrijfje, een adviesbureau voor beleggingen e.d. Bovendien is hij gigolo. Er blijken foto's genomen van hem en een vrouw in een motelkamer - foto's, waarmee beiden gechanteerd worden. Samake gaat op zoek naar degene die erachter zit, daarbij schrikt hij niet terug voor enige (bloederige) moorden. Ook de ik-figuur (bekend uit het thriller-debuut van De Zwaan: Dietz) krijgt de beschikking over de foto's en gaat op zijn beurt op onderzoek uit, onderwijl de vrouw chanterend. Ze ontmoeten elkaar aan het eind van het boek waarbij de ik-figuur Samake om het leven brengt. Peter de Zwaan (1944) moet veel Amerikaanse misdaadromans gelezen hebben, af en toe lijkt hij het genre te parodiëren. Ondanks een aantal aardige karakterbeschrijvingen is het een tamelijk zwak verhaal met een magere plot. Dietz, waarvoor De Zwaan werd genomineerd voor De Gouden Strop, was beter geslaagd.
-
Tv-presentator Carrie Kent krijgt een verontrustend telefoontje. Ze kan het haast niet geloven: heeft ze nou echt gehoord dat haar zoon Max op school is neergestoken? Ze haast zich naar het ziekenhuis, maar komt te laat: Max is dood.Vanaf dat moment begint voor Carrie de ware nachtmerrie. Het wordt haar levensmissie om te achterhalen wat er precies is gebeurd, maar niemand lijkt bereid te zijn om te getuigen. Ze zal zich moeten verdiepen in een voor haar nog onbekende wereld van angst en geweld. Wat kan dit alles te maken hebben met haar zoon? En wil ze het antwoord eigenlijk wel weten?
-
Niet op voorraadPaul Brenneker (1912- 1996), was een maatschappelijk zeer betrokken pater van de Orde van Dominicanen die ruim een halve eeuw voor zijn overlijden in een land aankwam waarvan hij geen enkele wetenschap had. Brenneker voelde heel goed aan dat het belangrijk is om de taal van de bevolking te spreken en leerde zich dat snel aan.nDoor deze nauwe betrokkenheid groeide ook zijn belangstelling voor de geschiedenis, cultuur, tradities en de natuur van de benedenwindse eilanden. Samen met zijn vriend, volksfilosoof, kunstenaar en dichter Elis Juliana ( 1927 - 2013) verzamelde hij allerlei mogelijke bronnen om de cultuur en geschiedenis zoveel als mogelijk vast te leggen: Tussen 1969 en 1975 publiceerde Pater Brenneker een tiendelige boekenserie onder de naam Sambumbu. De fotodeeltjes bestaan uit linkerpagina's met een korte omschrijving en op de rechterpagina's een foto. De tekstboekjes hebben alleen tekst, zoals dit deeltje
-
'Scarlett' is het vervolg op 'Gejaagd door de wind' van Margaret Mitchell. 'Gejaagd door de wind' eindigt als Rhett Butler zijn vrouw Scarlett O'Hara verlaat en Scarlett bedenkt dat er morgen weer een dag is, dat zij Rhett zal terugwinnen. Ripley gaat, in vergelijkbare stijl schrijvend, verder vanaf dat punt. Scarlett doet van alles om Rhett terug te krijgen, aanvankelijk zonder enig succes. De zaak lijkt hopeloos als Rhett, niet wetend dat Scarlett zwanger is, zich van haar laat scheiden en hertrouwt. In het begin komt Scarlett erg hysterisch over en gebeurt er weinig, maar in de loop van het verhaal wordt het boek beter. Op het laatst is het spannend. De vertaling is stijf anachronistisch qua woordkeuze en niet altijd juist: to cry betekent eerder uitroepen dan schreeuwen. Nochtans zal dit boek een warm onthaal vinden bij alle liefhebbers van 'Gejaagd door de wind' en hen niet teleurstellen.