-
In 16 portretten worden boeren en tuinders beschreven die de overstap naar ecologische of biodynamische landbouw hebben durven maken. Naast hun motivatie hiervoor komen ook sommige problemen aan bod die ze bij het omschakelen tegenkwamen. De motivatie voor de omschakeling blijkt zeer divers, evenals de gekozen bedrijfstak. Overheersend is wel het gevoel dat de gekozen weg beter is dan de reguliere landbouw. Het woord- en taalgebruik is niet erg moeilijk. Het boek is niet geïllustreerd. Er is een adressenlijst opgenomen. Op de gele omslag staat o.a. een zonnebloem. Bruikbaar als achtergrondinformatie over het 'waarom' van een keuze voor een ecologisch meer verantwoorde wijze van omgaan met land, gewas en dier.
-
Jarenlang krijgt Nilgün Yerli geen garnalen door haar keel, omdat die haar aan het moeilijke leven van haar moeder herinneren. Garnalen pellen was voor haar moeder een manier om extra geld te verdienen waarmee ze de boodschappen kon betalen. Zielsveel hield Yerli van haar moeder, een wijze en intelligente vrouw, die altijd overal een antwoord op leek te hebben. Alleen bij haar moeder voelde ze zich veilig toen het gezin op Yerli's tiende vanuit Turkije in Nederland terechtkwam. Een land waar alles anders was: mensen, gewoonten, eten, waarden en normen. Haar moeder gaf haar steeds weer het gevoel dat alles goed zou komen.Langzaam werd echter duidelijk dat de machtsverhoudingen binnen het gezin volledig scheef lagen. De moeder offerde zich op, terwijl de vader het ervan nam. De vertelster ziet zich voor de moeilijke vraag gesteld of haar moeder, ondanks haar wijsheid en inzicht, niet een fundamentele fout heeft gemaakt. Het kan toch niet goed zijn zo met je te laten sollen? Loyaliteitsgevoelens, liefde en vrijheidsdrang strijden om de voorrang. Hoe de vertelster zich een weg baant door dit woud van tegenstrijdige gevoelens en zich leert handhaven in het niemandsland tussen twee culturen, leert deze ontroerende autobiografie.
-
Indonesië - Jeugdherinneringen Voor de hoofdpersoon, een met een Canadees getrouwde en in Canada wonende jonge vrouw van half Indische geboorte, blijft de herinnering aan haar jeugd in Indie haar leven sterk beinvloeden. Zij was een eenzaam kind, mede omdat haar moeder als onderwijzeres weinig tijd had voor haar jongste dochtertje. Als zij door omstandigheden zelf een baantje aan een bibliotheek moet aannemen, tracht zij er met zichzelf over in het reine te komen of zij nu haar eigen man en kinderen niet te kort doet. Gevoelig en sober geschreven. De oud-Indische sfeer is prachtig getroffen. Voor aanzienlijke lezerskring.
-
Hella S. Haasse heeft een tijd lang in St. Witz gewoond, even ten noorden van Parijs, in het departement Val d'Oise. Van meet af aan geboeid door die naar verhouding weinig bekende streek, 'Valois', schreef zij blocnotes vol met aantekeningen over het landschap. de geschiedenis en de sfeer. Zo ontstond een mozaïek van indrukken en waarnemingen. Ogenblikken in Valois is niet alleen de neerslag van tien gelukkige jaren vol inspirerende ervaringen, maar geeft ook een beeld van het onvermijdelijk veranderende, misschien verdwijnende, 'oude' Frankrijk. Hella Haasse woonde van 1979 tot 1990 in St. Witz, een dorpje ten Noorden van Parijs nabij Senlis. Ze voelde zich daar in de bosrijke omgeving als indertijd in haar jeugd tussen de groene bergen van de Preanger in haar geboorteland Java en maakte vele aantekeningen over landschap, geschiedenis en sfeer van deze historisch zo rijke streek, de Valois -eerder het decor van haar bekende en inmiddels ook in het Frans vertaalde roman over Charles D'Orleans, 'Het Woud der Verwachting'. Een neerslag van deze verkenningen van een toekomstig territorium publiceerde zij in 1982 in een prachtig album met illustraties van een Belgische dorpsgenote (a.i. 82-32-108-6). Deze heruitgave ontbeert weliswaar de schitterende aquarellen van weleer, maar geeft haar boeiende aantekeningen over een zo vaak achteloos voorbijgereden streek een extra nostalgische dimensie, nu oprukkende pretparken en vliegvelden de authenticiteit van deze historische tuin van Frankrijk steeds meer geweld aandoen
-
Dit boek is Utjun mei stipe fan de provinsje Fryslan Door zijn asociaal gedrag raakt een jonge man in een steeds groter isolement Bieb exemplaar Dead end Gerrit Achterberg Huis ik bewoon u nog. Uw lampen schijnen in mijn ziel In jongkeardel fan trijeëntritich jier, sûnder wurk, wrakselt mei himsels en mei de maatskippy. As de ferhâlding mei syn freondinne wreed ferbrutsen wurdt, en syn mem ek noch komt te ferstjerren driget er deûnder te strûpen.