Algemeen

De avonden is een van de belangrijkste boeken uit de Nederlandse literatuur het is klassiek geworden als de aangrijpende beschrijving van de saaiheid die Nederland in de naoorlogse jaren beheerste. In Frits van Egters weerspiegelt zich de jeugd, die zijn leven ziet verlopen in zinloosheid, eentonigheid en eenzaamheid. humor en de hoop dat er toch een hoger en groter Iets bestaat, houden hem op de been. De geluiden van afschuw over dit boek, bijvoorbeeld door Godfried Bomans, die meende dat Reves geestelijke gezondheid 'bij een langer aanhouden van deze gesteldheid ernstig gevaar loopt', zijn inmiddels ernstig tegengesproken door de velen voor wie De Avonden het mooiste boek is dat ze ooit lazen.

Een beetje humaan uitbuiten, daar doe je de mensen een groot plezier mee. Christian Beck, vertaler van gebruiksaanwijzingen, ontdekt alternatieve vormen van geluk en liefde. Ooit ontmaskerde hij zelfbedrog en illusies terwijl zijn vrouw in de woestijn dieren bestudeerde. Nu leeft hij voor haar. Samen met de nieuwe man van zijn vrouw vlucht hij de werkelijkheid in, omdat de zachte verdoving van de kick, het langzaam vergeten dat je bestaat, een kerker blijkt te zijn. De asielzoeker is een roman over een man die aan de wetten van de handel probeert te ontkomen. Een tijdlang heeft hij van alles gekocht, nu geeft hij zichzelf weg.

Er wonen zoveel asielzoekers en vluchtelingen in Nederland dat je er een middelgrote stad mee kunt vullen. Het is normaal geworden om Afghanen te zien fietsen door de dorpsstraat van Wolvega, Iraki aan te treffen in een buurtcafé van Delfzijl. Maar wie zijn die mensen waar komen ze vandaan, wat zijn hun plannen? En wie zijn degenen die beschikken over hun lot? Vijf jaar lang deed Toine Heijmans voor de Volkskrant verslag uit de wonderlijke wereld van de asielzoekers. Hij wachtte hen op bij de poort van het aanmeldcentrum en vloog met hen mee naar huis in een uitzetcharter. Zat aan tafel bij ambtenaren van de Immigratiedienst en ontdekte een moderne vorm van onderduik. Die ervaringen zijn de basis van dit boek: een uniek, opzienbarend en volledig portret van de Nederlandse asielmachine.

In een zestal bijdragen wordt de stelling verdedigd dat niet elke vorm van pedofilie misbruik van kinderen is en dat een dergelijk contact ook positief kan zijn voor een kind. Het boek kwam uit onder redactie van ds. Hans Visser (van de Pauluskerk in Rotterdam), die er in de inleiding voor pleit de huidige stigmatisering en criminalisering van pedofielen tegen te gaan. In artikelen van verschillende aard worden vervolgens vooral de schadelijke gevolgen voor kinderen van pedofiele contacten ter discussie gesteld. Jan Wauben doet dat in een warrig, onleesbaar en veel te lang artikel. Ferguson en Goslinga komen tot hun conclusies op basis van analyse van onderzoek naar de gevolgen voor kinderen van seksueel contact met een volwassene. In het laatste artikel beschrijft een pedofiele man zijn contacten met kinderen (jongens) en benadrukt het vrijwillige karakter ervan. De kwaliteit van de artikelen is slecht: niet to the point, ze lijken bij elkaar gegraaid, laten belangrijke vragen onbeantwoord en zijn slecht geschreven. Dat is jammer, want de stellingname van de schrijvers gaat in tegen de heersende mening en de discussie die ze willen voeren, is het waard om gevoerd te worden. ? Drs H. Kok

La Mennulara Oorspronkelijke Titel De vertaalster ontving voor deze vertaling een werkbeurs van de Stichting Fons voor Letteren Plaats van handeling: Roccalomba, een dorpje in het zuidoosten van Sicilië. Op 25 september 1963 sterft Maria Rosalia Inzerillo, bijgenaamd de Amandelraapster, op 55-jarige leeftijd. Hoewel zij maar een bediende van de familie Alfalippe was, is haar dood het gesprek van de dag. Op haar begrafenis verschijnt bovendien de maffia-boss van de streek. Er namelijk geruchten over de fabuleuze rijkdommen die ze voor de familie heeft vergaard, misschien wel met behulp van de plaatselijke maffia. Zonder haar zou Orazio Alfalippe, een erudiete zachtaardige man, het familiebezit hebben verloren. Zonder haar zou Adriana Alfalippe na de dood van haar man alleen zijn achtergebleven in het immense familiepaleis. Zonder haar zouden de drie kinderen van Orazio en Adriana zonder toekomst zijn opgegroeid. Toch menen de drie kinedren goede redenen te hebben om zich bedrogen te voelen door die ogenschijnlijk eenvoudige en weinig onderlegde vrouw, die hun een vreemd testament heeft nagelaten. Het verhaal wordt verteld door verschillende dorpsbewoners, die ieder hun eigen herinneringen hebben aan de Amandelraapster. Stukje bij beetje wordt zo een portret getekend van een buitengewone vrouw in een theater van mediterrane mysteries, passies en tragedies. Een grootse roman over een eigenzinnige Siciliaanse die zich niet laat kleineren door maffia, standsverschillen en dorpsroddels.