Algemeen

The Shifting Fog Oorspronkelijke Titel Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Scheve rug Riverton Manor, Engeland, 1924. Op de avond van een groot society-feest pleegt de jonge dichter Robbie Hunter zelfmoord. Twee zussen, Hannah en Emmeline Hartford, zijn hier getuigen van; de ene zus is zijn toegewijde bewonderaarster, de andere volgens de geruchten zijn minnares. Na die avond spreken zij elkaar nooit meer. Wat is er gebeurd? De enige die de waarheid kent, is dienstmeid Grace Reeves. En zij doet er alles aan om het gebeurde te vergeten. Maar als er na zeventig jaar een film wordt gemaakt over die veelbesproken avond, komen oude herinneringen weer boven en wordt het steeds moeilijker om geheimen verborgen te houden.

Biep exemplaar Debuutroman. In de ik-vorm vertelt de schrijfster (1966) over een drie-en-twintigjarig meisje dat lijdt aan anorexia en haar ouders wanhopig probeert uit te leggen dat zij niet gek is en dat haar lijden, want dat is het, wel degelijk iets met hen te maken heeft. Zij stuit op veel onbegrip, zowel bij haar ouders, als bij haar zusje en familie. Het dwangmatige leven met strikte regels dat het meisje zichzelf oplegt komt goed uit de verf. Het burgerlijke milieu met eindeloos veel koppen koffie en veel prietpraat komt in de dialogen sterk tot uiting. In de beschrijving van gebeurtenissen is de stijl wat traag en onbeholpen. Een verslag van binnenuit. Passend kaal omslag met grassprietje.

Drie jonge vrouwen, Ada, Marjorie en Esther, willen aan de beklemmende naoorlogse sfeer in Nederland ontsnappen en een bestaan opbouwen in Nieuw-Zeeland. Ze nemen deel aan een internationale luchtrace en reizen naar hun nieuwe vaderland in een vliegtuig vol meisjes zoals zij: bruiden op weg naar hun toekomstige echtgenoten. Tijdens de vlucht ontmoeten zij Frank, die alleen reist en op wie niemand wacht. Deze ontmoeting zal de koers van hun levens in Nieuw-Zeeland drastisch wijzigen, nog meer dan ze zelf beseffen. Vijftig jaar later, wanneer ze elkaar op de begrafenis van Frank weer treffen, staan ze oog in oog met de waarheid. Het is de vraag of je kunt vluchten voor wie je bent. Een meeslepend verhaal, gebaseerd op historische werkelijkheid: in 1953 werd The Last Great Air Race London-Christchurch gehouden. Het KLM-vliegtuig won. Omdat er zo veel bruiden onder de passagiers waren, werd er in de internationale pers van `de bruidsvlucht gesproken.

Het is 1989. Moeder heeft een hersenbloeding gehad en hult zich sindsdien in een mysterieus stilzwijgen. Niemand weet wat ze denkt of begrijpt. Haar twaalf volwassen kinderen besluiten om beurten voor haar te zorgen. Jarenlang zijn ze hun eigen weg gegaan. Nu brengt moeder hen weer samen. 'Het zal niet lang duren', zeggen ze tegen elkaar. Maar de oude moeder weigert te sterven. Acht jaar lang zit ze stil voor het raam. Steeds brozer en langzaam vergroeiend met haar stoel. Judith Koelemeijer raakte geïntrigeerd door het beeld van de zwijgende moeder - haar oma - en ging op zoek naar de geschiedenis van haar familie. Ze vroeg zich af wat de twaalf kinderen dachten over hun moeder, nu ze avond aan avond tegenover haar zaten. Wat wisten ze van haar? Wat wisten ze eigenlijk van elkaar? Hoe keken ze terug op hun gezamenlijke jeugd in de jaren vijftig en zestig? Hun verhalen zijn onthullend. Want hoe dicht ze vroeger ook op elkaar leefden, de broers en zussen blijken elkaar nauwelijks te kennen. Iedereen hield zijn zorgen voor zichzelf en zweeg. En alle twaalf bewaren, zonder het van elkaar te weten, volstrekt andere herinneringen aan hoe het destijds was. In Het zwijgen van Maria Zachea vertellen ze elk hun eigen verhaal: de keurige oudste dochters die zo laat trouwden, de 'professoren' die in de stad studeerden, de 'werkers' die het hoveniersbedrijf van hun vader overnamen, de 'kleintjes' die de vrijheid veroverden. Het zwijgen van Maria Zachea is niet alleen de voor velen herkenbare geschiedenis van een groot, katholiek gezin in tijden die razendsnel veranderden. Het is ook het eigentijdse verhaal van twaalf broers en zussen die samen moeten beslissen over leven en dood van hun stille moeder - en daarbij angstvallig proberen de harmonie te bewaren. Judith Koelemeijer (1967) is journalist, o.a. voor de Volkskrant. In Het zwijgen van Maria Zachea, beschrijft ze de familie van haar vader: acht broers en vier zussen, geboren tussen 1934 en 1953 in het Zaanse dorp Wormer. Alle twaalf durfden het aan om zich te laten uithoren door hun nichtje en dochter, in lange en openhartige gesprekken. Judith Koelemeijer componeerde van hun herinneringen een bijzonder tijdsdocument, waarin velen zich zullen herkennen.

Dit boek van de Joodse geleerde David Flusser gaat over Jezus en het Jodendom van zijn tijd. Vanuit de toenmalige Joodse geschriften laat Flusser een nieuw licht vallen op veelal overbekende teksten. De persoon van Jezus krijgt daardoor gestalte als een onafhankelijk en diepzinnig leraar temidden van zijn tijdgenoten. De auteur besteedt voorts aandacht aan de Joodse oorsprong van het Christendom, dat als nieuwe godsdienst onder Jezus´ volgelingen ontstond. Tenslotte belicht hij ook de verschillen tussen beide godsdiensten en de oorzaken van de scheiding. De artikelen waaruit het boek is samengesteld zijn in overleg met de auteur gekozen. Ze richten zich tot ieder die de noodzaak onderkent van een herbezinning op de bronnen van het Christendom. Deze uitgave is tot stand gekomen i.s.m. de B. Folkertsma stichting voor Talmudica.

The Magic Cirde OorspronkelijkeTitel Idaho, 1989 Ariel Behn, een expert op het gebied van nucleair afval, is kapot van de moord op haar neef. Door zijn dood erft zij wel de familieschat: een sinistere verzameling manuscripten, die haar bij een oeroud mysterie betrekt... Jeruzalem, 32 n.Chr. Tijdens de laatste week van het leven van Christus probeert de Romeinse keizer Tiberius een eeuwenoud raadsel op te lossen. Wie de aanwijzingen verzamelt en juist interpreteert zal over de hele wereld heersen. Zo begint een fascinerende reis vanaf de opkomst van het Romeinse Rijk tot aan de val van de Berlijnse Muur. Katherine Neville is de auteur van De Acht, De Magische Cirkel en Het Vuur.

Onderwijsvormen tot Hondenrassen Het Handboek van de puzzelaar bevat miljoenen puzzelwoorden. De puzzelwoorden zijn overzichtelijk afgedrukt en alfabetisch gerangschikt. Voorts vindt u ruim zeshonderd pagina's met verschillende rubrieken, zoals beroepen, elementen, goden, schrijvers, vaartuigen, vulkanen et cetera! Dit standaardwerk voor elke fervente puzzelaar geeft een stelselmatige samenvatting van de in puzzels meest voorkomende woorden. De puzzelgegevens verlagen de gebruiker niet tot het domweg opzoeken van woorden. Er worden slechts aanwijzingen gegeven bij het zoeken van woorden, waarbij het denkwerk aan de gebruiker wordt overgelaten. Wij hopen dat het Handboek van de Puzzelaar uw steun en toeverlaat zal zijn tijdens het beoefenen van de denksport puzzelen!

Literair publicist, journalist, docent en kinderboekenschrijver Johan Diepstraten overleed in september 1999. In de maanden daaraan voorafgaand schreef hij 31 columns voor dagblad BN/de Stem, die hier gebundeld zijn. Op humoristische en soms weemoedig makende wijze reflecteert hij op zijn leven en zijn werk. Diepstraten kon zo schrijven dat ook zijn kinderen het konden begrijpen. Dat is knap. Toch zijn de columns niet oppervlakkig of kinderachtig. Ontroerend zijn ze wel, en ook informatief. Deze columns zijn een pleidooi voor helder, begrijpelijk en amusant schrijven. Daarnaast zijn ze het testament van een sympathiek overkomende auteur.

Van Costa Rica tot Elsalvador

In 2004 publiceerde Monika Van Paemel Celestien, het vuistdikke eerste deel van een epos dat De gebenedijde moeders zou heten. Veertien is Celestien als de Groote Oorlog voorbij is en zij, voor het leven , in dienst treedt van de familie Van Puynbroeckx; eerst bij de oude mevrouw en vervolgens in het gezin van Augustijn en Madame. Celestien is getuige van geboorte en dood en zorgt als een schaduwmoeder voor de kinderen en kleinkinderen van Augustijn . Met Madame sluit ze een pact om de hectische huishouding draaiende te houden. Ze kookt ,ze poetst , ze wast ,ze straft ,ze troost , terwijl er weer een oorlog uitbreekt en de generaties elkaar opvolgen . Wanneer Madame sterft en Celestien wordt opgeborgen in Welverdiend, eens het landhuis van de Van Puynbroeckxen ,maar nu een bejaardentehuis , komt zij in opstand : ze wil zich niet laten wegmoffelen. Ze overdenkt haar eigen leven en dat van de Van Puynbroeckxen , haar liefde voor Augustijn , het dagelijkse gevecht met Madame , het verdriet om 'de engeltjes' en de vreugde om de kinderen die bleven leven .In het huishouden van de Van Puynbroeckxen laat Monika va Paemel het Vlaanderen van de twintigste eeuw weerspiegelen ; Celestien blikt terug op een welbesteed bestaan dat zich afspeelt in de marge van geschiedenis ,maar in zekere zin doorslaggevend is geweest voor het verloop ervan.

Alba Elliott, een manisch-depressieve kinderboekenschrijfster, is de afgelopen tien jaar ruim tien keer opgenomen geweest in een chique kliniek. Ze denkt dat ze een hopeloos geval is. Maar haar ongebruikelijke vriendschap met drugsverslaafde Oscar die door zijn verslaving alles is kwijtgeraakt, en een eeuwenoud verhaal dat verborgen ligt in de bibliotheek van de kliniek, brengen kansen die Alba niet voor mogelijk had kunnen houden. Alba en Oscar, door het lot bij elkaar gebracht, stijgen langzaam maar zeker uit boven de puinhopen van hun eigen wanhoop en zelfvernietiging. En met het herstellen van eerder gemaakte fouten, maken ze een begin met het genezen van de wonden op hun ziel. Ochtendlicht is het derde boek van Lisa Carey. Het is een prachtig opgebouwd, ontroerend verhaal over tegenslagen en triomfen in een mensenleven en een ode aan de verrassende veerkracht van ons hart. Lisa Carey woont in Brookline, Massachusetts, met haar man en hun Ierse immigrant, hond Axel.

Heer Halewyn zong eenliedekijn Al wie dat hoorde wou by hem zijn En dat vernam een koningskind Die was zoo schoon en zoo bemind