Algemeen

  • De klimaatverandering is een feit. De toekomst van de mensheid staat op het spel. Een vraag rest nog: kan de verandering worden gestopt?George Monbiot laat zien hoe dat kan met 90% minder kooldioxide-uitstoot in 2030. Het eeuwige excuus, dat het te pijnlijk en te duur wordt, kan de prullenbak in. 90% in 2030 brengt onze samenleving niet op de knieen. Er is wel een verregaand totaalplan nodig, iets waar de politici nog niet aan durven. Maar nu zelfs ondernemers de overheid om sturing vragen, wordt 'energie op de bon' onvermijdelijk.Alleen bij een rechtvaardig systeem zal de omschakeling slagen. Monbiot doet voorstellen op velerlei terrein, gesteund door rigoreus onderzoek van wat wel en wat niet helpt, wat de kosten zijn en welke problemen er op de loer liggen.George Monbiot is een van de invloedrijkste radicale denkers op aarde. Zijn columns in ''The Guardian'' worden vanwege hun originaliteit en inzicht over de hele wereld overgenomen. Hij doceert aan de Oxford Brookes Universiteit. Monbiot schreef vijf boeken. Nelson Mandela eikte hem de UN Global 500 Award uit voor uitmuntend milieuwerk.Monbiot laat zien hoe we, stapje voor stapje, tot 90% besparing kunnen komen.... De enige opoffering die het kost is dat we moeten stoppen met vliegen... Hij schrijft innemend, met humor. ''The Guardian''
  • De zwerver Charlie Chaplin was in zijn films brutaal, slim, kwetsbaar en droevig als geen ander. Hij veroverde de harten van het immer groeiende bioscooppubliek aan het begin van het filmtijdperk, en ontroert nog altijd met films als City Lights en The Kid. Al spoedig was Chaplin, behalve als ´stomme´-filmacteur, bekend door zijn even betoverende als opzienbarende levensstijl. Over hem deden dan ook talloze verhalen de ronde, die hij overigens zelf voedde door zijn verschillende huwelijken. Ook op politiek gebied wist hij de aandacht te trekken. Zozeer zelfs dat hij tijdens de communistenjacht van McCarthy in de jaren ´50 ter verantwoording werd geroepen door diens commissie. Het deed Chaplin besluiten om de Verenigde Staten voorgoed de rug toe te keren en zich in Zwitserland te vestigen. Maar wat er in zijn leven ook veranderde en hoeveel tegenslagen hij ook gekend heeft, er was niets dat Chaplin zijn unieke vermogen deed verliezen om het publiek tegelijkertijd te laten lachen en huilen
  • Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Geen omslag wel goed te lezen Prachtige geschiedschrijving over Amsterdam eind 19e en begin 20e eeuwMeer dan in de tijd waarin het boek verscheen, kan De klop op de deur gezien worden als een boeiende geschiedenis van een tijd en een mentaliteit. De lezer volgt de familie Craets-Goldeweyn zoÂ’n zestig jaar lang in een wereld die verandert en daarmee onzekerheid en angst oproept door het verdwijnen van het vertrouwde en het onontkoombare nieuwe dat zich opdringt. Het opkomende socialisme, de emancipatie van de vrouw, de fiets, waarop zelfs dames rijden, en daarna de auto, de groeiende techniek, andere literatuur, muziek, toneel, de aantasting van de standenmaatschappij– het zijn verschijnselen waar de familie Craets en haar cercle niet omheen kunnen, waar zij een weg in moeten vinden. De een kan dit beter dan de ander en het is boeiend te zien hoe Ina Boudier-Bakker de verschillende houdingen illustreert door heel diverse reacties van haar personages. De klop op de deur is een ode aan Amsterdam, de stad waarin Ina Boudier-Bakker opgroeide. Net als Annette en Frederik Craets woonde het echtpaar Bakker-Holm in zijn eerste huwelijksjaren aan de Weteringschans, waar Ina geboren werd. De Bakkers keken toen nog uit op weilanden met koeien, waarin later het Rijksmuseum zou verrijzen. Veel van de grote veranderingen die Amsterdam eind negentiende, begin twintigste eeuw doormaakte, komen in De klop op de deur ter sprake. Ze geven met soms vermakelijke details een interessant beeld van de groeiende hoofdstad en van de reacties daarop van haar inwoners. Veel aandacht geeft Boudier-Bakker aan het Amsterdamse muziekleven; zij wekt dirigenten, componisten en zangers tot leven. Zij putte uit soms uitgebreide krantenverslagen van evenementen, maar ook uit anekdotes uit eigen of doorvertelde herinnering en zo is De klop op de deur ook een historische bron geworden, niet zozeer wat feiten betreft als wel waar het om sfeer en mentaliteit gaat. De details die zij noemt over de bouw en opening van het Concertgebouw bijvoorbeeld, door veel Amsterdammers met scepsis begroet, kleuren de geschiedenis.
  • Met het dikste paspoort van het westelijk halfrond , en houden van Nederland , Beneluxeren vandaag en morgen met Sowjet Kaviaar en Britse toetredingssoep en helaas ook de lusten en lasten van een diplomaat of Minister in een glazen huis
  • Hundejahre Oorspronkelijke titel Omslagtekening Gunter Grass Walter Henn in memorian De tweede grote roman van Gunter Grass, na "De blikken trommel". De vroegere Nazi Mattern, zijn joodse jeugdvriend Amseln en Harry Liebenau, een parodistisch ingestelde idealist, recapituleren ieder op hun eigen manier hun kinder- en jeugdjaren in het vooroorlogse Danzig, de manier waarop zij tijdens de oorlog schuldig werden en hoe zij er na 1945 weer bovenop probeerden te komen. Het meisje en de vrouw Tulla Prokriefke speelt daarbij een duistere rol. De herdershond van Hitler wordt een symbool voor het feit dat je je niet los kunt maken van het verleden. Een meer dan noodzakelijk boek.
  • In Fatwa vertelde Jacky Trevane haar waargebeurde verhaal over mishandeling en emotionele chantage en haar ontsnapping aan de echtgenoot met wie ze na een onstuimige vakantieliefde in Cairo was getrouwd. In Onzichtbare vrouwen beschrijft Jacky hoe ze erin slaagde geleidelijk aan een nieuw leven op te bouwen. Fatwa bracht een enorme respons teweeg van vrouwen die zich identificeerden met haar verhaal. Nu. In Onzichtbare vrouwen, is zij de spreekbuis van sommige van die vrouwen die hun identiteit verloren en gedwongen waren de moeilijke keuze te maken tussen onzichtbaar blijven om te overleven. Of de strijd aangaan om werkelijk zichzelf te kunnen zijn. Onder hen een moslimmeisje dat aarzelt toe te stemmen in een gearrangeerd huwelijk; een meisje dat wordt misbruikt en uitgestoten door haar familie; een meisje dat wordt geconfronteerd met eerwraak; en een moedige vrouw die een langverwachte zoon krijgt die autistisch blijkt te zijn. Onzichtbare vrouwen herinnert ons eraan dat vrouwen nog steeds kwetsbaar zijn voor mishandeling en machtsmisbruik, maar laat ook de opmerkelijke innerlijke kracht zien waardoor zij kunnen overleven. Onzichtbare vrouwen is een schokkend maar inspirerend boek. Jacky Trevane leeft nog altijd ondergedoken met haar twee dochters in Engeland. Onder de schaduw van een doodsbedreiging. Haar internationale bestseller Fatwa schreef ze onder pseudoniem.
  • Over 'De kat achterna' schreef P.M. Reinders in NRC Handelsblad: 'Niet alleen is het boek voortreffelijk geschreven, met variaties in de stijl die steeds precies passen bij de stemming van de vertelster, het geeft ook een haarfijn beeld van een meisje dat zich na de onzekerheid van haar jeugd pantsert met een cynische, vereenvoudigde kwasi-zekerheid. Het knappe van het boek is dat de vertelster voortdurend de kans loopt door de lezer met een kregelig gebaar en een paar waarheden als koeien opzij te worden geschoven, maar toch, door de geladenheid waarmee ze gepresenteerd wordt, alle symphatie naar zich toe dwingt. Autobiografisch of niet, het boek is zo direct dat je steeds de indruk hebt dat de schrijfster tegen zichzelf schrijft. Maar dan zonder een spoor van zelfmedelijden of sentimentaliteit. Het is een prestatie van belang, geen gepriegel in de marge.'
  • Voor het voorplat is gebruik gemaak van een schilderij van Jan Goeting 1950 en voor de Achterplaat van een madaillon van A. Goudschaal 1914 Met 10 bladzijden zwart wit foto' Biografie van Victorine Hefting, van 1947 tot 1950 directrice van het Gemeentemuseum in Den Haag, en van 1950-1964 gehuwd met de uitgever Bert Bakker sr., werd in 1905 geboren als dochter van een Utrechtse huisarts. Biografie van Victorine Hefting(1905). Zij heeft o.a. door haar werk als directrice van het Haagse Gemeentemuseum, haar huwelijk met de uitgever Bert Bakker en haar vele artistieke en politieke contacten een belangrijke rol gespeeld in het culturele leven van Den Haag. Op zeer openhartige wijze met veel details wordt het levensverhaal verteld van haar vroegste jeugd, haar huwelijken, haar vriendschappen en de relaties en contacten op haar werk. In de meestal rondom een persoon gecomponeerde hoofdstukken ligt de nadruk op de waardering voor, of de kritiek op de persoonlijke eigenschappen van de mensen die haar leven beinvloed hebben. Over het werk van de kunstenaars wordt bij de schrijvers en dichters (bv. Nijhoff, Achterberg en Nagel) weinig, bij de beeldende kunstenaars (bv. Jan van Heel, Co Westerik, Willem Hussem en Kees Andrea) nagenoeg niets gezegd. Naast een onderkoeld verslag van een dramatische levensloop geeft het boek een persoonlijke visie op zo'n veertig jaar culturele geschiedenis van Den Haag.
  • Susan Smit (1974) is schrijfster en columnist. Ze studeerde Culturele Studies, met als hoofdvak Nederlandse Taal- en Letterkunde, aan de Universiteit van Amsterdam. Ze is schrijfster van romans en heeft inmiddels veertien succesvolle boeken op haar naam staan, zoals de bestseller Gisèle en De eerste vrouw en boeken over persoonlijke ontwikkeling, zoals Wijze vrouwen en En dan de liefde. Van haar laatste roman Gisèle werden ruim 30.000 exemplaren verkocht. De eerste vrouw is haar nieuwste roman. Susan Smit, waaronder het nieuwste boek van Susan Smit.
  • Lust fir Life Oorspronkelijke titel Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Stone's beschrijving van het leven van Vincent van Gogh - gebaseerd op de brieven die Van Gogh zelf met name aan zijn broer Theo, familieleden en vrienden heeft geschreven - heeft in zijn gedramatiseerde vorm zoveel werkelijkheidszin, dat de hoofdfiguur, zijn idealistische streven, milieu, werk en de tijd waarin hij leefde, tamelijk zuiver overkomen. Documentaire gegevens en de fantasie van de schrijver roepen een beeld op van de kunsthandelaar, dominee en schilder Van Gogh, dat men geboeid kan lezen, mede dankzij een goede vertaling.
Ga naar de bovenkant