Algemeen

Albert Cornelis Baantjer werd op 16 September 1923 geboren op Urk . Het vissers plaatsje lag toen nog aan de Zuiderzee

Een in Amsterdam gelegen bordeel met zijn bewoonsters en bezoekers is het voornaamste personage uit deze in 1913 gesitueerde roman. Het bordeel staat voor het tijdperk van het fin de siecle, het einde van het tijdvak van de bourgeoisie. Het bordeel wordt geleid door de alomtegenwoordige madame mevrouw Doom, die haar naam in veel opzichten waar maakt. De belangrijkste gast en tegenspeler van mevrouw Doom is Henri Leroy. Met zijn impotentie en voyeuristische instelling is hij een exponent van het fin de siecle dat eindigt met het begin van de Eerste Wereldoorlog. Naar de wereldbrand die daardoor ontketend werd, wordt vooruitgewezen door de brand die het Rood Paleis aan het eind van de roman in rook doet opgaan. Bordewijk heeft aan de roman nog een kort hoofdstuk toegevoegd, waarin hij duidelijk maakt zelf geen bezoeker van een huis van licht zeden te zijn. 'Rood Paleis' is naast 'Noorderlicht', 'Bloesemtak' en 'De Golbertons' een van de iets minder bekende romans van de door zijn zakelijke en kubistische stijl in 'Blokken' en 'Bint' en zijn karakterroman 'Karakter' bekend gebleven schrijver (1884-1965). Pocketeditie, vrij kleine druk.

Simon Vestdijks 'De glanzende kiemcel' is een van de sleutelteksten uit de Nederlandse poëziebeschouwing, een boek dat het raadsel van de poëzie tracht te doorgronden en het tegelijkertijd intact laat. ‘De herfst bouwt veel kerktorens bij,’ zo begint het sonnet dat Simon Vestdijk in de wintermaanden van 1942 schreef, aan het slot van een reeks van acht lezingen die hij vervolgens in het kamp Sint Michelsgestel voor zijn medegijzelaars zou houden. Dat sonnet, dat de werkplaats van de dichter voor zijn gehoor op fascinerende wijze voor bezichtiging openstelt, vormt het culminatiepunt van deze voordrachten,waarin Vestdijk aan de hand van talloze voorbeelden uit de Europese dichtkunst op lichtvoetige en tegelijk diepserieuze wijze het wezen en de techniek van de poëzie trachtte te doorgronden. 'De glanzende kiemcel' is aldus een van de sleutelteksten uit de Nederlandse poëziebeschouwing, een boek dat het raadsel van de poëzie tracht te doorgronden en het tegelijkertijd intact laat.

De diplomaat Felix Hoffman is een ongewone held, treurend om zijn gestorven kinderen, lijdend onder het verlies van de slaap en zoekend naar de waarheid van de filosoof Spinoza. Hoffman leest Spinoza in de nachten zonder slaap, zich daarbij volstoppend met resten van diners tot de ochtend aanbreekt. Hoffman - laat in zijn leven benoemd tot ambassadeur te Praag - belandt in een wereld van geheimen en dubbelzinnigheden en ten slotte blijft hem niets anders over dan te vluchten.

Simon Johannes Carmiggelt (Den Haag, 7 oktober 1913 – Amsterdam, 30 november 1987) was een Nederlandse journalist, schrijver en dichter. Onder het pseudoniem Kronkel publiceerde hij bijna veertig jaar vrijwel dagelijks een cursiefje in dagblad Het Parool,

Novelleprijs 1963 van de gemeente Amsterdam Typografie en druk Bosch - Utrecht De ouders van Wolkers kwamen uit Amsterdam. Wolkers komt uit een gereformeerd milieu waar hij in zijn tienerjaren afstand van heeft genomen. De ouders van Wolkers hadden in totaal elf kinderen, waarvan hij de derde was. Vader Wolkers bezat vóór de Tweede Wereldoorlog een slecht lopende kruidenierswinkel.

In de jaren zeventig is het volksverzet in El Salvador sterk gegroeid, als antwoordt op de steeds toenemende repressie door de regering van alle werkelijke of mogelijke tegenstanders van haar politiek. Een dag in El Salvador beschrijft hoe mensen uit verschillende sectoren van de maatschappij en van verschillende generaties de dag beleven waarop de geziene boerenleider José Guardado wordt opgepakt, gemarteld en vermoord door de guardia nacional. Het is een misdaad uit vele, een dag als alle dagen. Hiermee wordt het boek tot een aangrijpende collectieve getuigenis van het Salvadoriaanse volk, een boek waaruit de wil en de overtuiging spreekt dat het volk een meer rechtvaardige maatschappij zal weten te veroveren. De Salvadoriaanse schrijver Manlio Agueta (1935) weet in zijn gedichten en boeken op zeer rake wijze de sociale en politieke realiteit van zijn land te beschrijven. Een dag in El Salvador kreeg om die reden in 1980 de literaire prijs van de Universidad Católica de San Salvador. Dezelfde nauwe verbondenheid van Argueta met de politieke ontwikkelingen in zijn land hebben hem ook genoodzaakt El Salvador te verlaten. Sinds 1972 woont en werkt hij in Costa Rica. De Derde Sprekers-serie. De Derde Sprekers-serie is een reeks romans uit Afrika, Azië en Latijns-Amerika. Verhalen waarin u kennis maakt met het alledaagse leven van mensen uit een andere cultuur. Geschreven door de eigen schrijvers die de spanningen en emoties van vreugde en woede zelf meemaakten.

Met hetzelfde genoegen waarmee dames hun tasjes volstoppen met frutsels, lekkere geurtjes, papieren zakdoekjes en andere intieme benodigdheden, heeft Freek de Jonge dit boek gevuld met herinneringen, verhalen, liedjes en columns. "Frederik Jan Georg (Freek) de Jonge (Westernieland, 30 augustus 1944) is een Nederlandse cabaretier. Hij werd bekend toen hij samen met Bram Vermeulen optrad als het sociaal geëngageerde Neerlands Hoop. Vanaf 1980 ging hij solo en maakte naam als cabaretier met zijn geconstrueerde conferences, waarbij hij als eerste een rode draad door zijn programma liet lopen. Freek de Jonge is geboren in het dorp Westernieland. Hij is de zoon van een hervormd predikant. Het gezin verhuisde naar Workum en later naar Zaandam en toen naar het dorp Kloetinge, tegenwoordig deel van de gemeente Goes. Toen hij 11 jaar was, stond De Jonge voor het eerst op een podium.[1] Na het afronden van de HBS, wat maar met moeite lukte[2], ging hij culturele antropologie studeren in Amsterdam en werd hij lid van het Amsterdamsch Studenten Corps ASC/AVSV. Tijdens zijn studententijd ontmoette hij Bram Vermeulen en Johan Gertenbach, wat leidde tot de oprichting van Neerlands Hoop. In 1979 ging Neerlands Hoop uit elkaar en begon De Jonge aan een solocarrière. Hij was de eerste cabaretier die een rode draad in zijn verhaal aanbracht. Typisch voor De Jonge is ook de running gag, een grap waarnaar meerdere malen verwezen wordt. De Jonge bracht vele succesvolle programma's op het toneel, waaronder ook meerdere oudejaarsconferences en nieuwjaarsconferences. De IKON is de eerste die een oudejaarsconference van Freek de Jonge uitzendt, daarna zendt de VPRO de conferences van De Jonge uit. Doordat De Jonge in 1989 zijn op dat moment oude shows aan RTL Véronique heeft verkocht, is het deze omroep die bij het van start gaan van de nieuwe zender elke week een registratie van zo'n oude show uitzendt. Naast zijn werk als cabaretier ondernam De Jonge andere activiteiten. Zo schreef hij romans, waaronder Zaansch Veem (1987), Neerlands Bloed (1991) en Opa's Wijsvinger (1993), presenteerde hij televisieprogramma's en speelde hij een rol in twee films, De Illusionist (1983) en De Komediant (1986). Een eenmalig optreden als stadionspeaker bij AFC Ajax (1989) speelde een rol bij het staafincident (De Jonge verwerkte deze ervaring in zijn programma

Loophole [ Hodder and Stoughton London ] Oorspronkelijke Titel

Dit werk biedt zoveel meer dan een loutere opsomming van tijdelijk tentoongestelde kunstvoorwerpen! Stap voor stap worden historische, socio-culturele, archeologische en andere raadsels ontrafeld. De draad wordt daarbij doorgetrokken tot het hedendaagse Paaseiland. In het catalogusgedeelte wordt elk voorwerp langs zijn mooiste zijde getoond en besproken

Niets is fantastischer dan de werkelijkheid Egon Erwin Kisch Foto Zo zwierf ik in het begin , na mijn eerste gedaante-verwisseling , als straatzanger door Parijs

Bronze Chariots and Horses of Superb Craftsmanship