-
Op een bijzondere manier geeft Isabel Allende gestalte aan het bizarre en fantastische leven van Eva Luna, aan Zuid-Amerika en aan de gebeurtenissen daar, en voert ze de lezer mee naar een exotische wereld. In een stijl die even krachtig en bloemrijk is als het landschap van regenwouden, ruige bergen en verdorstende woestijnen, vertelt zij een adembenemend verhaal waarin werkelijkheid en verbeelding naadloos in elkaar overgaan. -
In Oeroeg vertelt Hella S. Haasse het aangrijpende verhaal van een vriendschap tussen een Nederlandse planterszoon en een zoon van een Indische ondergeschikte: Oeroeg. Geleidelijk aan groeien de twee jongens uit elkaar. Wanneer de Nederlandse jongen, de ik-figuur, na een studie in Delft terugkeert in het Indië dat nog net geen Indonesië is geworden, staan de twee zwaar bewapend tegenover elkaar. Oeroeg vertelt zijn jeugdvriend dat die niets meer in het land te zoeken heeft. De ik-figuur blijft met lege handen achter: 'Ik kende hem [alsJ een spiegelende oppervlakte. De diepte peilde ik nooit. Is het te laat?'Oeroeg is verfilmd door regisseur Hans Hylkema -
Toen Rien Poortvliet aan een nieuw boek begon, waarin hij het alledaagse leven rond de laatste eeuwwisseling wilde vastleggen, kwam hij, door een gelukkige omstandigheid, in het bezit van zijn familiestamboom. Daarmee begon voor hem een fascinerende tocht door drie eeuwen familiegeschiedenis. LANGS HET TIJNPAD VAN MIJN VADEREN is zo het verslag geworden van een persoonlijke ontmoeting van Rien Poortvliet met zijn voorvaderen. Maar het is méér.- de talloze taferelen uit het dagelijkse leven vanaf de zeventiende eeuw, vertellen ook ónze voorgeschiedenis, in woord en beeld. Niet de grote woelingen van de wereld staan centraal, maar de beslommeringen van gewone mensen. Hoe kwam je in de achttiende eeuw, zonder waterleiding, aan water om te koken en te wassen? Wat deed men als er besmettelijke ziekten heersten? Was het afdoende om azijn te sprenkelen voor het bed van de zieke? Ontliep de dokter werkelijk het besmettingsgevaar door een pijp te roken?.... Op zijn eigen onnavolgbare wijze brengt Rien Poortvliet in dit boek hei verleden tot leven. Herkenbaar, ontroerend en vooral écht. Een boek om uren kijkend en lezend in rond te wandelen, langs het tuinpad van al onze vaderen. -
Wilbur Addison Smith (1933)is een Zuid-Afrikaans schrijver. Zijn romans spelen zich voornamelijk af in Afrika. Hij werd geboren in Noord-Rhodesië (tegenwoordig Zambia) en ging naar de Michaelhouse en Rhodes University. Zijn eerste roman schreef hij terwijl hij werkte bij Salisbury Inland Revenue, de Rhodesische belastingdienst. In 1964 publiceerde Smith When the Lion Feeds (Het goud van Natal/Als de Leeuw zijn Prooi slaat ) en besloot hij full time aan zijn schrijverscarrière te werken. Na dit succesvolle boek schreef hij nog meer dan 30 boeken, allen gebaseerd op zijn avonturen en expedities over de hele wereld. Zijn boeken zijn vertaald in meer dan 25 talen. Tegenwoordig woont Smith in Londen maar voelt zich nog steeds sterk verbonden met de mensen en natuur van het Afrikaanse continent. Op vind je alle boeken van Wilbur Smith, waaronder het nieuwste boek van Wilbur Smith. -
Nadat zijn vrouw Rosie hem met zijn zoontje Vincent heeft verlaten, vervalt de 115 kg wegende toneelspeler Karel Moonen in een depressieve toestand. Hij gaat onder behandeling van een psychiater en duikt met vrouwen die toevallig zijn pad kruisen in bed om troost te zoeken. De kilte van zijn huis kan hij niet verdragen en hij trekt daarom bij zijn moeder in, maar knapt af op haar bemoeizucht en bedillerigheid. Hij tracht de realiteit te ontvluchten maar kan de beelden van Rosie en Vincent die zich voortdurend aan hem opdringen niet ontlopen. Langzamerhand dringt het besef in hem door dat de oorzaak van de scheiding in hemzelf is gelegen omdat hij vele levens wilde leiden en geen rust kon vinden in hetgene wat hij had. Ietwat clich-matig verhaal over een afgezaagd thema met weinig diepgang. Zijn beschouwingen over het toneel zijn af en toe interessant maar voor de rest heeft het boek weinig dat boeit. -
Johannes Jacobus Willebrordus, oftewel Joost Zwagerman, wordt geboren op 18 november 1963 in Alkmaar. Zijn beide ouders werken in het onderwijs. Als kind van negen jaar maakt hij al zijn eigen blaadje , de Zwagergids. Hij stelt het samen uit teksten en foto's die hij uit de VARA-gids haalt en vervolgens naar zijn eigen ideeën bewerkt. In een interview in 1992 in De Morgen zegt hij over dit blaadje: 'Ik annexeerde, plagieerde, en componeerde - misschien was ik wel de jongste postmodernist van Nederland'. Zwagerman gaat naar het atheneum aan de Rijksscholengemeenschap Noord-Kennemerland in Alkmaar. Na drie jaar moet hij overstappen van atheneum naar HAVO vanwege gedragsproblemen. Na de middelbare school kiest hij voor de Pedagogische Academie. Het eerste jaar, in 1981, volgt hij lessen in Bergen. Het tweede en derde jaar in Alkmaar. Aansluitend hieraan begint hij in 1984 aan de opleiding Nederlandse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. -
In zijn actieve periode als districtshoofd bij Staatsbosbeheer legde de auteur een grote verzameling aan over alles wat met de Peel te maken heeft. Dat bundelde hij in een naslagwerk, dat dank zij de financiele steun van de provincies Limburg en Noord-Brabant in eigen beheer kon worden uitgegeven. Het is een boek geworden met een zeer uiteenlopende inhoud, waarbij wel eens ver over de grenzen werd gekeken (aardbeving in de Peel en in Lissabon, Kevelaer, Constantinopel, het land van Cuijk). Het bestaat vooral uit heel wat Peelsprokkelingen, dorpsverhalen, sagen en legenden. Het boek bevat een rijke verscheidenheid aan onderwerpen en illustraties, waarbij veelvuldig gebruik werd gemaakt van oudere uitgave, zoals de Katholieke Illustratie. Bij de bronnen, (waarbij de auteur zichzelf 20 x aanhaalt), is hij wat onzorgvuldiger te werk gegaan. Zo maakt hij van het weekblad Groot-Eindhoven een dagblad, noemt de Encyclopedie Market Books, waarbij de vierdelige Encyclopedie van Noord-Brabant is bedoeld, haalt een Encyclopedie aan, zonder te melden welke en geeft bronnen aan zonder jaartal. Het fraai uitgegeven boek is zeer rijk geillustreerd met voornamelijk zwartwitte afbeeldingen
-
Kookboek verschenen ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan van het samenwerkingsverband Romantische Restaurants. Ieder restaurant leverde een vier gangen menu, voorafgegaan door een korte karakteristiek van het betreffende bedrijf. Dit geeft een aardig beeld van de gangbare restaurantmenu's anno 1984. De samensteller had echter wat meer afwisseling in de gebruikte ingredienten kunnen zoeken: er zijn nu erg veel recepten met kalfshaas, zwezerik, zalm en verse kwarteleitjes. Geen goedkope menu's. Wel is alles redelijk verkrijgbaar. Voor zeer ervaren koks: kreeftesaus, kruidenflensjes; het zelf roken van vlees/vis enz. wordt als bekend verondersteld. De achterin gegeven keukentechnieken en -termen zijn dan ook een formaliteit. Geillustreerd met menukaarten van rond de eeuwwisseling. Erg aardig, maar menige hobby-kok is meer gebaat bij instructieve werkfoto's. Luxe uitgave, nostalgische bladversiering. Voor aktuele culinaire collecties. -
Deze familieroman vertelt over het leven van een groep van zeven vrienden en vijf vriendinnen die al vanaf de eerste klas van de middelbare school een groep vormen, de Job Thijssenclub, genoemd naar de leider van het stel. Ook na hun schooltijd houden ze contact. Job Thijssen en een van de meisjes van de groep, Annelien Petersen, trouwen en krijgen een zoon, Thomas. Dan slaat het noodlot toe, Job maakt een ongelukkige val en sterft. Met hulp van de vriendengroep lukt het Annelien om na verloop van tijd haar leven weer inhoud te geven. Een van de vrienden maakt echter misbruik van haar eenzaamheid en verkracht haar. Dit drukt opnieuw een stempel op haar leven. Door de vriendschap van Koos, een andere vriend, die al heel lang verliefd op haar is, leert ze weer vertrouwen te krijgen. Ze trouwt met Koos en samen krijgen ze nog een dochter. Goed geschreven verhaal over de rol van vriendschap (door dik en dun) bij het overwinnen van moeilijkheden. -
Vijfentwintig jaar lang schreef Maria Oomkens onder de naam "Scheherazade" haar Libelle-Cocktails en elke keer moest ze op tijd haar copy inleveren, haar ei leggen! Om aan de nodige stof te komen heeft ze veel gereisd. Naast haar drukke huishouden hield ze ook nog lezingen en schreef vijf boeken. Hoe ze dat allemaal klaarspeelde, vertelt ze op onderhoudende wijze in dit boek, ingedeeld in korte hoofdstukken, gedrukt in een duidelijke letter. -
In zijn boek beschrijft Jan de Hartog zijn adoptie-ervaringen die hij opdeed terwijl hij in Amerika verbleef. Zijn 2 Koreaanse dochters zijn als bijna vanzelf op zijn pad gekomen en gebleven. Jan beschrijft dit op een aandoenlijke en bijzondere manier. -
Op de vlakke akkers staan de Korenmijten te blakeren in de felle zomerzon
