-
Animal Farm [1945] Oorspronkelijke titel Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Omslagillustratie Peter Vos iets scheve Grote A.B.C. 126 Wanneer de dieren op de boerderij slecht verzorgd worden, komen ze in opstand en verdrijven de boer. Eensgezind besluiten ze een nieuwe en rechtvaardige wereld te creeren waarin alle dieren gelijk zijn en in harmonie met elkaar leven. Helaas blijkt al spoedig dat de varkens onder de dieren zich wat minder gelijk voelen. Deze parabel die George Orwell over de Russische Revolutie schreef, werd in 1954 bewerkt tot een tekenfilm, waarvan nu vervolgens deze stripalbumbewerking is gemaakt. De strip doet inhoudelijk wel recht aan het oorspronkelijk geschreven werk, maar voegt in wezen ook niets nieuws toe. Jean Giraud, bekend als de weergaloze tekenaar van de stripreeks Blueberry, tekende mee aan dit boek, maar van zijn virtuositeit is hier weinig te merken. Gezien het goed leesbare oorspronkelijke werk van Orwell mag deze stripbewerking als een enigszins overbodige uitgave beschouwd worden.
-
De Haarlemmer Bomans ontdekt Vlaanderen, niet alleen voor de Hollanders, maar ook voor de Vlamingen. Dit boek bevat het verslag van interviews voor de Vlaamse t.v. met vooraanstaande en "gewone" Vlamingen. Ieder interview wordt voorafgegaan door informatie over de betreffende persoon, een inleiding en vergezeld van een portret. Taalkundige, sociale, economische, politieke en godsdienstige problemen komen ter sprake, niet systematisch, maar wel gevarieerd. Verschillen en overeenkomsten tussen Nederland en Vlaanderen worden duidelijk belicht. Bomans' interviews zijn spontaan, filosoferend, observerend, scherpzinnig, kritisch, humoristisch (het boek bevat kostelijke anekdotes) en weemoedig. Voor een breed publiek van belangstellenden aanbevolen. Duidelijk lettertype.
-
Gewaagd [ Isbn 9789010010667 ]Tot zijn grote verbijstering en zeer tegen zijn zin wordt Samuel Topwash, hoofdcommies 2e klasse der Londense posterijen, van de ene dag op de andere assistent van de grote detective Bill Clifford. In eerste instantie gekozen om met zijn huis-tuin-en-keuken-brein het schitterend vernuft van de hoofdpersoon des te beter te doen uitkomen, slaagt hij erin voor een aantal onverwachte ontknoping te zorgen. Parodie op Sherlock Holmes aanvankelijk verschenen als feuilleton in "Elsevier's weekblad". Duidelijke druk.
-
Hoe ongelijk van kwaliteit en onderwerp zijn bundels mogen zijn, Bomans blijft over het algemeen genomen een prettig leesbare en daardoor zeer populaire auteur. De titel "Mijmeringen" (ontleend aan een reeks voordrachten voor de radio) dekt niet helemaal de inhoud, waarin ook spotternijen, persiflages enz. voorkomen, maar dit is nauwelijks een bezwaar.
-
The Day After Tomorow Oorspronkelijke titel Omslagontwerp Hesseling Design Gebruikers Sporen en Geel verkleuring De adembenemende thriller van de schrijver van De dag na morgen Harry Addison is showbizz-advocaat en werkt in Hollywood. Hij leidt een prettig leven van hard werken, veel geld verdienen, en af en toe een relatie met een mooie vrouw. Tot hij uit Rome een paniekerig telefoontje krijgt van zijn broer Danny. Een week later is Harry Addison de meest gezochte man van Italië en belandt hij berooid, gewond en vervuild in de riolen van Rome. De balans van de afgelopen week: zijn broer Danny is vermoord, en Harry zelf wordt verdacht van betrokkenheid bij de aanslag op kardinaal-vicaris Lara, een van de vertrouwensmannen van de paus. Een enorme politiemacht is naar hem op zoek en posters met zijn portret hangen door heel Italië. Wanneer hij ook nog verdacht blijkt te worden van de moord op een politieman, is één ding hem overduidelijk: hij is zijn leven niet zeker. Harry Addison ziet maar één uitweg: uit handen blijven van de politie en proberen zelf achter de raadsels rond de moordaanslagen te komen. Verrassend, met overrompelende snelheid en een grandioze apotheose: dat is Dag van bekentenis!
-
Zoals de ondertitel al zegt een verzamelbundel met alle verhalen van Martin Bril die over Frankrijk gaan, eerder verschenen in de Volkskrant en eerder gebundeld in De Franse slag, Tout va bien en C'est la vie, maar ook een aantal niet eerder gepubliceerde verhalen. Bril schetst op luchtige en aangename wijze het leven van de Fransen, hun gewoontes en het reilen en zeilen van zijn gezin tussen diezelfde Fransen. Het openingsverhaal gaat over het aanschaffen van een tweede huis met alles wat daarbij komt kijken, in 'Visionair' wordt een burgemeester gepresenteerd die in zijn kleine dorp het eerste internetcafe van de wijde omgeving wil openen, in 'Moeskroen' gaat het over een chauffeurscafe op de grens van Belgie en Frankrijk waar twee barvrouwen zich moederlijk ontfermen over de eenzame chauffeurs. Het zijn geen kritische teksten, maar juist die van een francofiele buitenstaander die het Frankrijk van de laatste dertig jaar liefdevol beschrijft. Een lezer die op dezelfde manier naar Frankrijk kijkt, zal zeker genieten van de verhalen van Bril. Normale druk.
-
Met humor en ernst gekruide bespiegelingen over zeer uiteenlopende zaken, grotendeels eerder in de Volkskrant gepubliceerd. Het zijn aardige stukjes, hoewel niet van enige zelfingenomenheid ontbloot. Ook waar de onderwerpskeuze een tikje gedateerd lijkt, blijft de zwierige stijl charmeren. Bevat o.m. twee interviews met zichzelf, de "Kroniek van de familie Brederode" (een parodie op de familiegeschiedenis) en schetsen over Nijmegen en Haarlem.
-
Waarom zijn vrouwen zoals zij zijn? Waarom vinden wij ondanks alles zoveel van onszelf onbegrijpelijk? Waar komt onze onafhankelijkheid ons verlangen naar intimiteit onze passiviteit vandaan? Schrijvende over haar eigen leven en dat van andere vrouwen laat Nancy Friday op overtuigende wijze zien dat de oorzaak ligt in de relatie van de vrouw met haar moeder, die eerst knellende band die zo vaak het voorbeeld is voor onze relaties met mannen, die onze seksualaiteit remt, onze onafhankelijkheid, onze individualiteit. Mijn moeder en ik. Het belangrijkste boek dat je ooit zal lezen.
-
Acht verhalen van een goed schrijvend en veel gelezen hedendaags auteur. Er gebeurt niet veel bijzonders maar de stijl is puntig, met gevoel voor detail. De kerkelijk- gereformeerde achtergrond van de schrijver komt soms om de hoek kijken; de schrijver toont zich hiertegen niet bitter, eerder ironisch met enige humor. Zijn kennis van de dierenwereld - de schrijver is gepromoveerd bioloog - vult de vertelstof goed aan. Alle verhalen werden eerder gepubliceerd: in Het vrome volk ("Handel", "De neef van Mata Hari" en "Ouderlingenbezoek"), Mammoet op zondag ("Paard jagend op buizerd" en "Avondwandeling") en Ongewenste zeereis ("De dorstige minnaar", De vloekende dievegge" en "Ongewenste zeereis").
-
Zowel haar naam op de voorzijde als haar beeltenis op de achterzijde van het boek roepen bloeiende warmte op, maar in de elf verhalen uit deze nieuwe bundel van Fleur Bourgonje is die warme uitstraling alleen aanwezig in de liefdevolle manier waarop zij verdriet en eenzaamheid, angst en teleurstelling, weet weer te geven. We treffen de hoofdpersoon - meestal een vrouwelijke ik-figuur - tussen allerlei 'uitersten' aan, zowel in de buitenwereld (Afrika, Nederland, Zuid-Amerika) maar vooral in haar 'binnenwereld' die minstens zo afwisselend is, ook al zijn de voornaamste kleuren van die wereld zwart en grijs. Een auteur die deze grauwe tinten zo gevoelvol weet vast te leggen, stijgt ver uit boven veel collega's die kleurrijk een oppervlakkige wereld beschrijven. Fleur Bourgonje bewijst in elk van haar elf verhalen uit 'Wat het water gaf' dat zij van de stille wateren de diepste gronden durft te onderzoeken, en vanuit die diepten schenkt ze de lezer(es) paarlen die hopelijk niet voor de zwijnen zullen zijn.
-
Ongeveer 500 pagina's met 'eenenveertig hoogtepunten uit de Nederlandse en Vlaamse literatuur', aldus de achterflap van deze verzamelbundel verhalen uit het fonds van Meulenhoff. De verhalen zijn op auteursnaam in alfabetische volgorde gerangschikt, van Bertus Aafjes tot Carolijn Visser. De bundel heeft geen voorwoord, geen verantwoording van de keuze. Maar waarom ook? Het is een heerlijke bloemlezing. De foto voorop verbeeldt het fraai: vader, moeder en twee kinderen, in een (jaren vijftig, zestig gemeubileerde) huiskamer, allen verdiept in een boek. Geen televisie: lezen! Met beknopte bio- en bibliografische aantekeningen over de auteurs. Een aantrekkelijke bundel, gedrukt in een zeer goed leesbaar lettertype.
-
Bijzonder veel zorg is besteed aan de opmaak van dit boekje met "spreuken" van "de bond zonder naam", zoals de titel er een is. In twee-kleurendruk uitgevoerd zijn deze spreuken (zoals: "wees geen ijsbeer in de zomer" en "je lach of je leven") deels rossig-bruin, deels zwart, deels zwartomrand-wit in telkens andere opstellingen geplaatst, waarbij veel enigszins abstraherende illustraties, soms doorlopend tot onder de gehele tekst. Die tekst is dan telkens weer een opwekkend woord, niet altijd van herhalingen vrij gebleven. De echte diepgang wordt, vergeleken bij vroegere boekjes van de auteur, minder gevonden, het blijft nogal horizontaal moraliserend. Er worden de lezer evenwel veel wijze dingen voorgehouden. Voorin geschreven * Een betaalbaar cadeau voor elke gelegenheid .. leuk om tegeven en nog leuker om te krijgen * Vader en Moeder moet je danken - niet afdanken