-
Jurre is een verlegen jongen die nooit meer dan zes woorden achter elkaar zegt. Dat is niet zo erg, maar wel als je een spreekbeurt moet houden. Daar ziet hij vreselijk tegenop. Maar dan ontmoet hij prinses Sippora von Singapoor. Zij leert Jurre de wereld anders te zien dan ze is en brengt hem naar de zeven torens van het Prinsenhuis. Daar komt hij in een wonderlijke wereld van kermisgasten en straatartiesten terecht. Hij krijgt er bijzondere adviezen. En als Sippora hem dan ook nog eens met zestig spiegels te hulp schiet, kan er eigenlijk niets meer misgaan.
-
Zenuwziek is de messcherpe debuutthriller van forensisch psychiater Keith Ablow met zijn alter ego Frank Clevenger in de hoofdrol. De excentrieke Frank Clevenger, forensisch psychiater, leidt een leven van extremen. Hij is allergisch voor elke vorm van autoriteit, maar komt door zijn eigenzinnige gedrag onafgebroken in conflict met zijn superieuren. Hij houdt er een actief en gevarieerd seksleven op na, maar is niet in staat tot intimiteit. Hij beschikt over de briljante gave om door te dringen in de zieke geest van de meest gestoorde misdadiger, maar gaat zelf gebukt onder de trauma's van zijn afgrijselijke jeugd. Met zijn onmatige gebruik van drank en drugs ondermijnt hij voortdurend zijn lichaam, zijn geest en zijn goede naam.
-
Bij de zeven basalten figuren kwam de panoramawagen tot stilstand. Het waren reusachtige mensbeelden, gekapt in ruwe, hoekige vormen. Ze stonden allemaal een kant op gericht en bewogen in een traag, gestadig ritme hoofd en ledematen, met één voet aan hun voetstuk geklonken. Het leek op een ballet van oerwezens met een nog niet ontwaakte geest. Er kwam een gevoel van trots in de staatsraad op. 'Weet u, excellentie, dat het duizend drieënzeventig jaar duurt voor de groep voor een tweede maal in dezelfde houding komt?' De zendgraaf gaf geen antwoord. Zijn hoofd was van Sibelius afgekeerd en strak gericht op de massale, voorwereldlijke dansers zonder gezicht, die onvermoeibaar hun starre dans volvoerden. Voor het eerst besefte de staatsraad dat ze, imposant als ze waren, iets vreeswekkends hadden. Het was, dacht hij, de bewustzijnsloze traagheid van het massieve bewegen, dat een mens zou kunnen vermorzelen zonder een spoor van haat of aarzeling. Twaalf SF-verhalen met oog voor het onafwendbare. Vincent van der Linden zet op meesterlijke wijze mensen neer in vreemde (maar onrustbarend herkenbare) omgevingen.
-
Foto auteur Robert Knoth Hij is zo schuldig als de pest,' zei Loretta, 'maar de officier durfte hem niet te vervolgen.' Inspecteur Peter Kressen zweeg. 'Hij woont twee straten verderop. Wil je de foto's zien, hoe ze is gevonden?' Kressen schudde zijn hoofd. Hij haatte gruwelfoto's omdat hij zichzelf soms betrapte op heimelijk plezier bij het bekijken. Vervolgens de politiepsycholoog was dat een uiting van overlevingsdrang. Kressen haatte dat soort verklaringen. Recensie(s)