-
Prachtig verhaal over een onmogelijke vriendschap in oorlogstijd. Ik was elf toen de oorlog uitbrak. Op een vroege ochtend vlogen de vliegtuigen van de vijand zo laag over de huizen dat je de gezichten van de piloten kon zien. Ik vond het spannend, maar algauw werd het angstig. In onze klas zaten Joodse kinderen en kinderen van verraders. Zelfs de meester durfde niet meer te zeggen wat hij dacht. Wij kinderen hadden eigenlijk niets met de oorlog te maken. Zeker als het om vriendschap ging. Of toch?
-
Uitgesproken menselijk is een fotoboek vol harmonie en contrast, zoals de werkelijkheid die biedt. Het is een getuigenis van interesse in gewone en ongewone mensen uit allerlei culturen - van Solo tot Nieuw Schoonebeek en van Granada tot New York - vastgelegd in fotografische notities van Rob Lucas en persoonlijke teksten van Herman Finkers, Nel Benschop, Willem Brakman, Willem Wilmink, Bert Schierbeek, Anne van der Meiden, Jan Cremer en vele anderen. Beeld en tekst leveren de lezer en kijker samen nieuwe gezichtspunten op die niet langs de weg van oorzaak en gevolg uit het aangebodene voortvloeien. Zij worden er eerder intuïtief door opgewekt. Deze creatieve wisselwerking tussen beeld, tekst, kijker en lezer is wat de samenstellers - Roelof Posthuma en Rob Lucas - met dit boek voor ogen staat. Want niets is zo uitgesproken menselijk als creativiteit.
-
Al Gore is een politicus met een missie. Als student raakte de latere vice-president van de Verenigde Staten al gefascineerd door klimaatverandering ten gevolge van het broeikaseffect. Hij werd in 1976 gekozen in het House of Representatives en in 1984 en 1990 in de senaat. Als senator organiseerde hij hoorzittingen om de Amerikaanse volksvertegenwoordiging te overtuigen van de noodzaak van krachtige maatregelen tegen 'global warming'. Als vicepresident onder Clinton was hij mede de architect van het Kyoto-verdrag, dat president George Bush meteen naar de prullenbak verwees. In 1992 publiceerde hij de bestseller EARTH IN THE BALANCE. 'Om het gevaar dat dreigt te smoren zullen we eerst moeten inzien dat we in een ernstige crisis verkeren. Waarom horen onze leiders deze duidelijke en heldere waarschuwingen niet? Weigeren ze de waarheid te onderkennen omdat ze weten dat wanneer ze dat doen ze ethisch gezien wel móeten handelen? Is het simpelweg gemakkelijker om de waarheid te negeren? Misschien wel, maar een ongemakkelijke waarheid verdwijnt niet uit zichzelf door die te negeren. Het belang ervan wordt niet kleiner. Het wordt groter.' AL GORE