De verhalen, geschreven tussen 1985 en 1992, zijn op het eerste gezicht heel divers, van pure fictie tot en met 'gereconstrueerde dagboekaantekeningen', spelend in Suriname of in Nederland, met heel verschillende personages, soms een 'ik', soms een 'zij': van een opgroeiend meisje tot een uit het lood geslagen weduwe. Maar belangrijker nog dan de verschillen zijn de overeenkomsten - de thematiek (communicatie en lichamelijkeheid in altijd 'spannende' relaties) en het taalgebruik (met een doordacht gebruik vn volkomen eigen metaforen)-, die de kracht en het unieke karakter van Astrid Roemer's schrijverschap uitmaken: Literatuur die de taal van het lichaam spreekt.

Renate Rubinstein (1929-1990) was de Koningin van de Column. Onder het pseudoniem Tamar publiceerde zij jarenlang in Vrij nederland. Haar zogenoemde themaboeken Niets te verliezen en toch bang, over echtscheiding, Liefst verliefd, Nee heb je, over ziek-zijn, en Mijn beter ik, over haar relatie met Simon Carmiggelt, zijn klassieke egodocumenten in de Nederlandse literatuur. Voor Niets te verliezen en toch bang ontving zij de Multatuliprijs 1979. Hans Goedkoop bezorgde postuum Over Israël, een keuze uit de stukken over Israël en het jodendom, Twijfel trainen, een keuze uit de Israëlische dagboeken waarin Rubinstein de basis legt voor haar schrijverschap, en Iedereen was er, over Rubinstein en haar vriendenkring die haar vijftigste verjaardag met haar vierde.Gebruikers Sporen en Geel verkleuring minder mooi exemplaar Druk Alberts B.v. te Sittard Foto achter zijde van het omslag Steye Raviez

Voor liefhebbers van misdaad, katten, of allebei. Originele, onheilspellende, leuke en gemene verhalen met katten in vele gedaanten en met net zoveel stemmingen en temperamenten als hun menselijke slaven.