-
Het geluk der Rijken In Ketenen Zwanenzang Eerste twee bladen geplakt geweest -
De Hunnen werden zij genoemd... Steppenvolk van over de oostgrens. Hongaren, Polen en Tsjechen. Bij duizenden als vluchten kraaien - neergestreken en verzameld aan de Nederlandse oostgrens.Roemenen, Oekraïeners en Witrussen. Mannen en vrouwen die naar knoflook, uien en zweet stonken. Op het station van Enschede werden ze geronseld voor de textielindustrie. In de fabrieksstad, en de fabrieken langs de Duitse grens, uitgebuit en onderdrukt, door de lokale bevolking met achterdocht bekeken. Zo'n tienduizend Oost-Europeanen vochten daar om hun bestaan. Grensstation Enschede: het eindpunt van de trein uit het oosten - het eindpunt voor vele Hunnen.De Hunnen - klem tussen de strijdende machten - worden in dit epos meegesleept in het oorlogsgeweld. In deze drie delen van de Hunnensaga leert de lezer de onbekende Cremer kennen. In De Hunnen presenteert Cremer de totale afrekening met de tweede wereldoorlog - een oorlog die niet ophield in 1945.De Hunnen is vooral het vlijmscherpe maar ook ontroerende portret van een oorlogsgeneratie.Jan Cremer is geboren op dezelfde dag dat de nazi's de verjaardag van Adolf Hitler vierden en in bevreesd Nederland de staat van beleg werd afgekondigd op 20 april 1940. Hij bracht - als halfwees met een Oosteuropese moeder - zijn woelige jeugd door aan de Nederlandse oostgrens in het door de oorlog geteisterde Twente.Op 16-jarige leeftijd keert hij de fabrieksstad Enschede de rug toe en meldt zich als beroepsmilitair bij de marine. Daarna trekt hij voorgoed de wereld in en maakt naam als schilder maar vooral als schrijver en journalist door zonder ontzag over alles te schrijven waarvan hij ooggetuige is geweest, getrouw aan zijn devies: -
Dit naslagwerk bevat negentienhonderdzestig tinmerken uit verschillende landen. Ze zijn naar de motieven ingedeeld in verschillende groepen, waarbij de naam van de tingieter, zijn geboorte- en sterfjaar en vestigingsplaats, voor zover mogelijk, vermeld staan. De ontwikkeling en eigenschappen van de tekens van een aantal landen, welke in dit boekje opgenomen zijn, worden beknopt besproken waarbij betreffende vakliteratuur vermeld wordt. Het boekje is overzichtelijk, gemakkelijk hanteerbaar en bedoeld voor de geinteresseerde zonder vakkennis. -
In haar praktijk kwam dr. Susan Forward in aanraking met een grote hoeveelheid vrouwen die een misogyne relatie hadden: ze hadden een relatie met een man die een vrouwenhater is. De man kan wel een langdurige relatie met een vrouw aangaan, zijn liefde is zelfs warm en intens, maar hij wil bovenal de macht in handen hebben. Hij lijkt er alles aan te doen het leven van zijn partner te grond te richten. De vrouw die van hem houdt maakt zich aan hem ondergeschikt: ze geeft haar veelbelovende carrière op, verwaarloost haar sociale leven en wordt steeds onzekerder over zichzelf. Dr. Susan Forward herkende veel van deze kenmerken ook in haar eigen relatie. -
Heemkundige aantekeningen, anekdotes en gegevens over heiligen en hun verering. Verluchtigd door foto's met enigszins 'goedmoedige' cynische bijschriften en enige statistische informatie. Een prettig leesbaar geheel waartoe zeker niet in het minst de anekdotes en wijze van schrijven (zoals de tekst op het omslag vermeldt: 'goedmoedige spot') bijdragen. Door het gemis aan een zekere mate van volledigheid en het ontbreken van indices niet bruikbaar als naslagwerk; als zodanig waarschijnlijk ook niet bedoeld. Ofschoon gesuggereerd in de tekst op het omslag zijn er nauwelijks gegevens te vinden over Nederland. De overzichten betreffen alleen Vlaanderen. In dit genre zijn nog geen boeken verschenen het meeste zit verscholen in meer algemene volkenkundige werken en tijdschriften, althans wat Nederland betreft. -
In 2004 publiceerde Monika Van Paemel Celestien, het vuistdikke eerste deel van een epos dat De gebenedijde moeders zou heten. Veertien is Celestien als de Groote Oorlog voorbij is en zij, voor het leven , in dienst treedt van de familie Van Puynbroeckx; eerst bij de oude mevrouw en vervolgens in het gezin van Augustijn en Madame. Celestien is getuige van geboorte en dood en zorgt als een schaduwmoeder voor de kinderen en kleinkinderen van Augustijn . Met Madame sluit ze een pact om de hectische huishouding draaiende te houden. Ze kookt ,ze poetst , ze wast ,ze straft ,ze troost , terwijl er weer een oorlog uitbreekt en de generaties elkaar opvolgen . Wanneer Madame sterft en Celestien wordt opgeborgen in Welverdiend, eens het landhuis van de Van Puynbroeckxen ,maar nu een bejaardentehuis , komt zij in opstand : ze wil zich niet laten wegmoffelen. Ze overdenkt haar eigen leven en dat van de Van Puynbroeckxen , haar liefde voor Augustijn , het dagelijkse gevecht met Madame , het verdriet om 'de engeltjes' en de vreugde om de kinderen die bleven leven .In het huishouden van de Van Puynbroeckxen laat Monika va Paemel het Vlaanderen van de twintigste eeuw weerspiegelen ; Celestien blikt terug op een welbesteed bestaan dat zich afspeelt in de marge van geschiedenis ,maar in zekere zin doorslaggevend is geweest voor het verloop ervan. -
Bloomsbury Oorspronkelijke titel Omslagbeeld uit 100 stuns Billy Schine's hoge IQ en Harvard-diploma hebben hem nog niet ver gebracht in het leven. Sterker nog, om aan zijn problemen te ontkomen - in de gedaante van een schuldeiser genaamd Ragnar, die vanwege de $60.000 die Billy nog moet terugbetalen aan Harvard, serieuze dreigementen uit - reageert hij op een advertentie die hij op de radio hoort: `Hargrove Anderson Medical is op zoek naar vrijwilligers die willen participeren in een medicijnenonderzoek. Kost en inwoning is gratis en er staat een genereuze salariëring tegenover.' Billy komt terecht in een bonte groep proefkonijnen, onder normalen zogezegd, op wie het medicijn Allevatrox (een antipsychoticum ter bestrijding van schizofrenie) wordt uitgetest. Wat er achter de deuren van het instituut plaatsvindt, is hilarisch, hartverscheurend en ontroerend. -
No More Tomorrows Oorspronkelijke titel Omslagontwerp DPS Design & Prepess service te Amsterdam Zetwerk Ceevan Wee te Amsterdam Fotokatern Newspix - AFP [P13 onder - P 14 In oktober 2004 stapt de dan 28-jarige Schapelle Corby in het vliegtuig naar Bali om daar de verjaardag van haar zusje te vieren. Maar haar droomvakantie verandert in een nachtmerrie als de douane vier kilo marihuana in haar bagage vindt. Ze wordt ter plekke gearresteerd. Een half jaar later verschijnt ze voor de rechter. Hoewel Schapelle volhoudt onschuldig te zijn, veroordeelt hij haar tot twintig jaar gevangenisstraf. Schapelle's rechtszaak en veroordeling werden in Australië door miljoenen met afschuw gevolgd. Ondanks hoger beroep, de steun van het complete Australische volk en diverse mensenrechtenorganisaties, waaronder Amnesty International, zit Schapelle tot op de dag van vandaag in mensonterende omstandigheden opgesloten. Samen met haar familie blijft zij dagelijks strijden voor haar overleving en, hopelijk, haar vrijlating. -
De 2e roman van een Oostenrijkse schrijfster (geb. 1948), van wie eerder verscheen 'Het land van de geslagen kinderen'. Absoluut een heel bijzonder boek. Het gaat over het leven van een autistisch kind en zijn moeder, verteld door de zeer intelligente moeder. Hun leven lijkt zich wel op een andere planeet af te spelen, zoveel onbegrip en afwijzing ontmoeten zij. Niet het autisme van het kind is een probleem (behalve in het begin), het is de houding van de buitenwereld die het leven bijna ondraaglijk maakt. Het is een uitermate woedend, cynisch en beschuldigend verhaal, maar volstrekt overtuigend. Ze wenst geen sussende of relativerende opmerkingen te horen. Heel erg aangrijpend, stelt emotionele eisen aan de lezer. Ook in literair opzicht een hoogvlieger. Zou vakliteratuur moeten zijn voor elke werker in gezondheids- en welzijnszorg, maar daarnaast onmisbaar in welke bibliotheek dan ook. De vertaling is van dezelfde kwaliteit. Duidelijke bladspiegel.
-
ColdSkin Oorspronkelijke titel Burruga is een mijnstadje in Australië waar zelden iets gebeurt. Sommigen voelen zich er thuis, zoals Eddie Holding, die het liefst van school zou gaan om in de mijn te werken; anderen, zoals zijn broer Larry, zouden liever vandaag dan morgen vertrekken. Onder de gezapige oppervlakte broeit van alles: frustratie, schaamte, woede, afkeer, lust... gevoelens die op vrijdagavond worden verdronken in de plaatselijke kroeg. Dan gebeurt er iets verschrikkelijks. De mooie Colleen O'Connor wordt vermoord. In één klap is iedereen in Burruga verdacht. -
Alba Elliott, een manisch-depressieve kinderboekenschrijfster, is de afgelopen tien jaar ruim tien keer opgenomen geweest in een chique kliniek. Ze denkt dat ze een hopeloos geval is. Maar haar ongebruikelijke vriendschap met drugsverslaafde Oscar die door zijn verslaving alles is kwijtgeraakt, en een eeuwenoud verhaal dat verborgen ligt in de bibliotheek van de kliniek, brengen kansen die Alba niet voor mogelijk had kunnen houden. Alba en Oscar, door het lot bij elkaar gebracht, stijgen langzaam maar zeker uit boven de puinhopen van hun eigen wanhoop en zelfvernietiging. En met het herstellen van eerder gemaakte fouten, maken ze een begin met het genezen van de wonden op hun ziel. Ochtendlicht is het derde boek van Lisa Carey. Het is een prachtig opgebouwd, ontroerend verhaal over tegenslagen en triomfen in een mensenleven en een ode aan de verrassende veerkracht van ons hart. Lisa Carey woont in Brookline, Massachusetts, met haar man en hun Ierse immigrant, hond Axel.
