Uit de overweldigende hoeveelheid Chinese sprookjes en legenden heeft de samensteller een keuze gedaan waaruit blijkt hoe meesterlijk de Chinezen zijn in de uitbeelding van personen en situaties en over welk uitzonderlijk verteltalent zij beschikken. De in dit boek verzamelde sprookjes stammen uit een verzameling, die door de Pekinger Foreign Language Press in de jaren 1958-1965 werden uitgegeven.

Simon Vestdijks 'De glanzende kiemcel' is een van de sleutelteksten uit de Nederlandse poëziebeschouwing, een boek dat het raadsel van de poëzie tracht te doorgronden en het tegelijkertijd intact laat. ‘De herfst bouwt veel kerktorens bij,’ zo begint het sonnet dat Simon Vestdijk in de wintermaanden van 1942 schreef, aan het slot van een reeks van acht lezingen die hij vervolgens in het kamp Sint Michelsgestel voor zijn medegijzelaars zou houden. Dat sonnet, dat de werkplaats van de dichter voor zijn gehoor op fascinerende wijze voor bezichtiging openstelt, vormt het culminatiepunt van deze voordrachten,waarin Vestdijk aan de hand van talloze voorbeelden uit de Europese dichtkunst op lichtvoetige en tegelijk diepserieuze wijze het wezen en de techniek van de poëzie trachtte te doorgronden. 'De glanzende kiemcel' is aldus een van de sleutelteksten uit de Nederlandse poëziebeschouwing, een boek dat het raadsel van de poëzie tracht te doorgronden en het tegelijkertijd intact laat.

Een in Amsterdam gelegen bordeel met zijn bewoonsters en bezoekers is het voornaamste personage uit deze in 1913 gesitueerde roman. Het bordeel staat voor het tijdperk van het fin de siecle, het einde van het tijdvak van de bourgeoisie. Het bordeel wordt geleid door de alomtegenwoordige madame mevrouw Doom, die haar naam in veel opzichten waar maakt. De belangrijkste gast en tegenspeler van mevrouw Doom is Henri Leroy. Met zijn impotentie en voyeuristische instelling is hij een exponent van het fin de siecle dat eindigt met het begin van de Eerste Wereldoorlog. Naar de wereldbrand die daardoor ontketend werd, wordt vooruitgewezen door de brand die het Rood Paleis aan het eind van de roman in rook doet opgaan. Bordewijk heeft aan de roman nog een kort hoofdstuk toegevoegd, waarin hij duidelijk maakt zelf geen bezoeker van een huis van licht zeden te zijn. 'Rood Paleis' is naast 'Noorderlicht', 'Bloesemtak' en 'De Golbertons' een van de iets minder bekende romans van de door zijn zakelijke en kubistische stijl in 'Blokken' en 'Bint' en zijn karakterroman 'Karakter' bekend gebleven schrijver (1884-1965). Pocketeditie, vrij kleine druk.