Het inzicht was vers, het dampte nog. Olivia trok haar zwarte jurk recht en keek naar haar dochter. De ogen gezwollen, de neus rood rond de vleugels van al dat gewrijf met papieren zakdoekjes, een likje gemist snot glanzend bij haar bovenlip. Roos had het moeilijk, Olivia wou dat ze iets kon doen. Roos greep haar arm, haakte in en troonde haar mee door het gangpad. De kist verdween de lijkwagen in, en zij bleven achter in de tochtige hal van de kerk. Olivia was nog nooit zo blij geweest dat mensen elkaars gedachten niet kunnen lezen. Gezien de feiten gaat over Olivia, een vrouw van eenenzeventig. Voor haar wordt alles anders als de man sterft met wie ze heel lang getrouwd was. In een ontwapenende weigering om zich te gaan gedragen naar de wens van anderen of naar het traditionele beeld van wat ouderen zouden moeten doen, gaat ze op zoek naar een manier om haar bestaan van tel te laten zijn. Een verhaal over de kracht van spijt hebben, de gretige wil om goed te leven, de warme wurggreep van families, de angst om ruimte in te nemen, de kilte van de wereld zoals we hem kennen en het wapen dat liefde kan zijn, als ze echt is tenminste. Griet Op de Beeck heeft een Boekenweekgeschenk geschreven waarin ze met lichtheid en humor de zwaarte verkent, waarin ze familieverhoudingen tekent in al hun broeierige complexiteit, waarin ze durft te pleiten voor het belang van emotie, waarin ze subtiel de politieke realiteit van vandaag aan de kaak stelt, waarin positivisme zoekt naar een nieuwe, eigenzinnige definitie.

Chosen Prey Oorspronkelijke Titel Omslagontwerp Select Interface James Quatar is een opmerkelijke man. Hij doceert kunstgeschiedenis aan de universiteit, is een gerenommeerd schrijver en houdt van chique kleding en mooie vrouwen. Zijn hobby's: fotografie en... moorden.Quatar is een psychopaat die vrouwen fotografeert en vervolgens hun gezichten monteert in pornografische foto's die hij van internet haalt. Maar hij wil meer dan alleen een afbeelding, hij wil ze ook fysiek bezitten. En dus ontpopt hij zich tot een sadistische seriemoordenaar.Wanneer het gewurgde lichaam lichaam van Julie Aronson wordt gevonden, gaan Lucas Davenport en zijn team zich met de zaak bezighouden. Maar door het gebrek aan aanwijzingen lijkt het een haast onmogelijke opgave te worden.

Annie Romeinprijs 1993 Twaalfjarige Ellen van Bemmel is de enige van de vier kinderen uit het saamhorige gezin van Bemmel die de komst van haar nieuwe zusje met grote ongerustheid tegemoet ziet. Want stel dat de banvloek die zij heeft uitgesproken, werkelijkheid wordt. Vijfentwintig jaar later keert Ellen, als enige nog levende Van Bemmel, terug naar haar ouderlijk huis. Ze is zwanger en zoekt een antwoord op de vragen die haar eigen kind haar later zal stellen: `Heb ik geen oma, mama? En geen opa? Heb ik geen familie? Hoe komt dat? Longlist Generale Bank Literatuurprijs 1998 Genomineerd voor de Trouw Publieksprijs 1998 Genomineerd voor de IMPAC Dublin Literary Award 2002 Renate Dorrestein (1954 - 2018) begon als leerling-journaliste bij de Libelle en Panorama. In 1977 begon ze freelance te schrijven. In de periode 1977 - 1982 publiceerde ze in Het Parool, Viva en Opzij. In 1982 werd ze redacteur bij Opzij. In 1983 verscheen haar debuut Buitenstaanders. In 1993 ontving ze de Annie Romeinprijs voor haar hele werk. Renate Dorrestein is op 64-jarige leeftijd in 2018 overleden. Op vind je alle boeken van Renate Dorrestein.

Finding Their Son Oorspronkelijke Titel

Een in de ik-vorm geschreven thriller van de thriller-recensent van de "Haagse post", over een import-Amsterdammer die op free-lance basis dubieuze debiteuren opspoort en daardoor in een moordzaak verwikkeld raakt. Een niet zo spannend geheel: teveel toevalligheden, die weliswaar in een aanvaarbaar maar klein plot samenvallen en een ik-vorm, waardoor het verhaal maar van een kant bekeken wordt. Soms discrimineert auteur de Surinamers (..."last met die krullekoppen"; "Hij scheen van diefstal te leven, maar volgens mijn man doen die zwarten dat allemaal"), en de Turken (..."die buitenlanders kijken niet zo nauw") enz. Over de Volkskrant: "In dit geval een correct bericht. Ja, want wie weet is er weer een gastarbeider bezig geweest en bij de Volkskrant weten ze al tevoren dat die lui niet tot dat soort dingen in staat zijn. Auteur was zo veelbelovend met zijn debuut, maar zette helaas niet door. Wel heeft hij zijn komische zinspelingen behouden.