-
Walt de Rijk Omslagillustratie Omslag ontwerp ZHU Heruitgave van drie oudere streekromans. De eerste speelt in de jaren dertig. Jong meisje met kantoorbaan, bakvis gegiechel, man-van-haar-dromen, happy-end. De tweede speelt in de jaren vijftig. Meisje uit gezin boerenarbeider, wordt verliefd op haar dominee. Te groot standsverschil, wordt dus niets. Na opstandigheid toch tevreden met haar plaats en lot. De laatste speelt in de jaren twintig. Man als hoofdpersoon. Suksesvol advokaat, saaie man en huisvader. Ontmoet oude vlam, het flakkert nog een beetje. Eerste roman van mindere kwaliteit, andere twee acceptabel binnen het genre. Prettige bladspiegel,
-
Een survivalweekend in de Belgische Ardennen lijkt voor journaliste Tara Linders de uitgelezen kans om haar nieuwe collega's beter te leren kennen. Alleen heeft ze een bloedhekel aan survival en in groepen is ze ook niet op haar best. Liever gaat ze in haar eentje op pad om de omgeving te verkennen. Voor haar vaste partner Diego Martinez is het weekend de perfecte afleiding van zijn problemen thuis; hij stort zich vol overgave op de activiteiten. Als Tara zich bemoeit met een knokpartij in de plaatselijke kroeg, ontmoet ze een paar ongure types die overduidelijk geen pottenkijkers kunnen gebruiken. Wat hebben ze te verbergen? En wat speelt er in het leegstaande ziekenhuis in het bos? Tara en Diego gaan op onderzoek uit. De lugubere vondst van een kinderhand leidt al snel naar het Spaanse Andalusie, waar het brein achter de operatie zich schuilhoudt. Lukt het Tara en Diego hem te vinden voordat er nog meer slachtoffers vallen?
-
Drukkerij Ten Brink Meppel B.v te Meppel Wie herinnert zich niet de droevige afscheidsscène uit de film Casablanca? Zij (Ingrid Bergman) denkt alleen aan de liefde, hij (Humphrey Bogart) laat de zaken voorgaan en beslist. Zou deze scène er na het feminisme anders uit hebben gezien? De vrouw politiek bewuster, de man emotioneler? Anja Meulenbelt vreest van niet. Wat het feminisme ook bereikt heeft, niet een fundamentele verandering in de rolverdeling in het huwelijk. De beschuldiging dat feministen 'de liefde hebben afgeschaft' vormt een van de strijdkreten uit het tegenoffensief dat al enige jaren tegen de emancipatieretoriek wordt gevoerd. Na eeuwen slordig met liefde en vaderschap te zijn omgesprongen, zijn mannen daar nu ineens de vurige pleitbezorgers van geworden. Emancipatie is prachtig, maar het moet niet te ver gaan.
-
Mijn portomonee is leeg, maar mijn hart is gevuld. Op sommige dagen lijkt alles goed te gaan. Weer andere dagen zijn je ogen gevuld met tranen wakend bij een van mijn dieren. Dan staat de hemel in vuur en vlam en opent haar deuren zodat je dierbare kat aan zijn laatste reis kan beginnen. De ene keer rouwt je hart, de andere keer vult je hart zich met warmte en vreugde als de kat de eerste keer spint of een rare blije bui heeft. Even een lang weekend weggaan is er niet meer bij. Je past je leven aan, aan dat van je dieren. En je krijgt er zo veel voor terug wat niet in woorden uit te drukken is. Ik had nooit gedacht dat ik ooit een groep katten onder mijn hoede zou krijgen. Mijn eigen Sanctuary.
-
In 2004 publiceerde Monika Van Paemel Celestien, het vuistdikke eerste deel van een epos dat De gebenedijde moeders zou heten. Veertien is Celestien als de Groote Oorlog voorbij is en zij, voor het leven , in dienst treedt van de familie Van Puynbroeckx; eerst bij de oude mevrouw en vervolgens in het gezin van Augustijn en Madame. Celestien is getuige van geboorte en dood en zorgt als een schaduwmoeder voor de kinderen en kleinkinderen van Augustijn . Met Madame sluit ze een pact om de hectische huishouding draaiende te houden. Ze kookt ,ze poetst , ze wast ,ze straft ,ze troost , terwijl er weer een oorlog uitbreekt en de generaties elkaar opvolgen . Wanneer Madame sterft en Celestien wordt opgeborgen in Welverdiend, eens het landhuis van de Van Puynbroeckxen ,maar nu een bejaardentehuis , komt zij in opstand : ze wil zich niet laten wegmoffelen. Ze overdenkt haar eigen leven en dat van de Van Puynbroeckxen , haar liefde voor Augustijn , het dagelijkse gevecht met Madame , het verdriet om 'de engeltjes' en de vreugde om de kinderen die bleven leven .In het huishouden van de Van Puynbroeckxen laat Monika va Paemel het Vlaanderen van de twintigste eeuw weerspiegelen ; Celestien blikt terug op een welbesteed bestaan dat zich afspeelt in de marge van geschiedenis ,maar in zekere zin doorslaggevend is geweest voor het verloop ervan.