-
'Wat je ook denkt dat er gaat gebeuren,' fluistert ze, 'het is erger dan dat.' 'Ben je bang?' vraagt Gretchen. Hoe erg je ook denkt dat het kan zijn... voor detective Archie Sheridan is het erger. Hij heeft jarenlang gejaagd op Gretchen Lowell, de Beauty Killer, maar toen hij haar bijna had, liep hij in haar val. Ze ontvoerde hem en martelde hem tien dagen lang, en toen heeft ze ? niemand weet waarom ? hem vrijgelaten en zichzelf aangegeven. Nu, twee jaar later, is Archie verslaafd aan pijnstillers, vervreemd van zijn gezin en heeft hij één obsessie: Gretchen. Ze zit in de cel, maar ze heeft nog steeds de touwtjes in handen. Ze is slim, sexy, wreed en vals; ze is een schoonheid en een moordenares. Archie moet een nieuwe zaak oplossen en hij heeft haar nodig ? zowel om de dader te vangen als om zijn ziel te bevrijden. Liefde doet pijn, martelende pijn. Chelsea Cain woont met haar man en dochter in Portland. De beruchte 'Green River Killer' inspireerde haar tot het schrijven van Hartzeer. Ze schrijft ook regelmatig voor lokale kranten en bladen. 'Hartzeer heeft het allemaal: een gemartelde politieagent, een onbevreesde, beetje gekke heldin, en misschien wel de engste seriemoordenaar ooit. Dit is verslavend!' Tess Gerritsen, auteur van o.a. Verdwijn en Zustermoord 'Chelsea Cain geeft ons met Gretchen Lowell de aangrijpendste, origineelste en engste seriemoordenaar sinds Hannibal Lecter.' Chuck Palahniuk, auteur van o.a. Fight Club
-
Het lezen van Hartsvanger, het prozadebuut van Anneke Brassinga, is een onvergetelijke en fascinerende literaire ervaring. Een zorgvuldig gecomponeerde mengeling van dagboekfragmenten, reisverslagen, verhalen, beschouwingen en brieven - maar tegelijk een hechte eenheid door de verstrengeling van onderwerpen: de liefde, waarneming en verbeelding, taal en denken, vertalen en dichten. Persoonlijk en bewogen, humoristisch en op stilistisch vlak adembenemend, schrijft ze over een tocht door India in de voetsporen van E.M. Forster en over schrijvers als Broch, Proust, Joyce, Diderot, Nabokov en Keats. Maar met dezelfde erudiete beweeglijkheid schrijft ze in haar dagboek over het verblijf in een huisje op het platteland, of brieven aan haar geliefde vanuit een Schots kasteel. Alles vindt een plek in Brassinga's virtuoze en intieme Hartsvanger.
-
IL mio nome a memoria Oorspronkelijke titel Gebruikers Sporen en Geel verkleuring en gebruikers sporen dus tweemaal Coordinatie Tekstbureau Janny ter Meer Typografie Wim ten Brink BNO In 1811 moest de in Rotterdam woonachtige jood Hartog Alexanderzoon (de overgrootvader van schrijvers grootvader) op last van Lodewijk Napoleon een achternaam kiezen in ruil voor burgerrechten. Zo begint schrijvers familiekroniek: een reconstructie van bloedbanden en omzwervingen over de wereld. Hij vergelijkt deze reconstructie met de restauratie van fresco's, maar deze vergelijking komt niet helemaal uit de verf. De oudste verhalen zijn grotendeels fictie en nogal wijdlopig en geromantiseerd. Naarmate hij meer naar het heden komt, wordt zijn schrijftrant soberder en boeiender. De vervolgingen in de Tweede Wereldoorlog zijn zelfs ontroerend nuchter op papier gezet. Een opsomming van familieleden die de oorlog niet overleefden sluit het boek af. Deze opsomming maakt de benaming 'roman' (titelpagina) niet helemaal passend. Behalve een kroniek van lief en leed in de diverse generaties is dit er vooral een van vertrekken en aankomen en in de laatste generaties van dreiging en vervolging. Met stamboom. Ondanks de kritiek lezenswaardig. Kleine druk.