-
Blood meridian or the evening redness inthe West Oorspronkelijke Titel Omslagfotografie Edward S. Curtis Aan de ene kant heb je de historische feiten. Het veroveren van het Amerikaanse westen in de negentiende eeuw ging gepaard met genocide en gruwelijke wreedheid, exploitatie en onrechtvaardigheid. Aan de andere kant is er de mythe: blokhutten en klapdeuren in de saloons, huifkarren en ongeschoren vogelvrijen; de held met zijn witte hoed die het avontuur tegemoet rijdt.Cormac McCarthy laat geen spaan heel van het geromantiseerde beeld dat wij koesteren van het "Wilde Westen'. Meridiaan van bloed is een fenomenale, gruwelijke roman, die door de bloeddorst, wraakzucht en epische slagvelden doet denken aan het Oude Testament en het werk van Homerus. -
Naast de twee grote hoofdstromingen in de wereld van theologie en geloof ontstaat er een nieuwe stroming: het Nieuwe Tijdsdenken. Tegenover de traditionalisten, die onverkort willen vasthouden aan de leer der vaderen, staat de moderne theologie, die veel geloofsopvattingen, die voor het verstand onvatbaar zijn, tot symbool verklaart. Beide stromingen staan dikwijls lijnrecht tegenover elkaar. Naast deze beide stromingen komt nu het Nieuwe Tijdsdenken op, de derde weg in het geloof. Dit nieuwe denken gaat van de volgende inzichten uit: . de zichtbare wereld is slechts een deel van een veel grotere, geestelijke werkelijkheid; . tussen de mensen op aarde en de geestelijke wezens is een toenemende betrokkenheid en beïnvloeding merkbaar; . een nieuwe tijd breekt aan: de mens ondergaat een verandering in bewustzijn, wordt zich bewust van de goddelijke kern in zichzelf en mag uitzien naar het Christuslicht dat tot ons komt; . die transformatie van de mens houdt ook een volwassenwording -
Don 't Let'sGo to the Dogs Tonight An African Chilbood Oorspronkelijke Titel Dit is een debuut van uitzonderlijke kracht - een verhaal dat geen lezer onberoerd zal laten. Het beschrijft de lotgevallen van een jong meisje, Alexandra Fuller, en van het door tragiek en oorlog getekende gezin waarvan zij deel uitmaakt: 'Ik was een scherpe, bijna neurotische observator van onze levens, maar ik was ook een voorbijganger en die positie is voor een verteller misschien wel het beste uitgangspunt.'Alexandra's vader, een naar Rhodesië geëmigreerde Brit, is vaak van huis omdat hij aan Britse zijde meevecht in de bloedige, wrede onafhankelijkheidsoorlog. Haar moeder, een in Afrika opgegroeide Schotse, is een warme, excentrieke vrouw, die zeer lijdt onder het verlies van drie van haar jonge kinderen. Alexandra en haar zusje Vanessa blijven als enige kinderen over. Het verdriet om hun verlies werpt alle gezinsleden op zichzelf terug, maar desondanks weten ze een gevoel van saamhorigheid te bewaren en delen ze hun liefde voor de magie van de Afrikaanse natuur.In evocatief proza beschrijft Fuller wat het betekent om op te groeien als blank kind in een Afrikaans land in burgeroorlog. Ieder detail van dit indrukwekkende verhaal over familie en liefde, verlies en geweld, en over een koloniale jeugd zonder materieel comfort is navoelbaar. Niet naar de honden vannacht is een pijnlijk maar hoopvol verhaal, dat zonder overdrijving tot de meest originele memoires in jaren gerekend kan worden. -
Tamarah Benima kreeg van haar spirituele leermeester de opdracht een schaap te vangen. 'Een schaap is een onmogelijk dom beest maar desondanks niet gemakkelijk te vangen. Zolang ik bezig was met toenadering, was ik bezig met strategie. Maar er kwam een moment waarbij het ging om pure actie: nú. Het volgende moment had ik het schaap vast. Een onaagename ervaring, want het beest is zo bang dat het aavoelt alsof het geen botten heeft. Een halfjaar later werd ik er weer op uitgestuurd. Nu om een man te zoeken. Een opdracht waarvoor ik aanzienlijk minder animo aan de dag legde dan voor het vangen van het schaap, maar waar ik me wel aan zette, want er was toch een snaar geraakt. Maar waar moest ik een man vinden? In de trein? Voor ik het wist, was hij de trein alweer uit. Jarenlange spirituele training ten spijt, op het moment dat het erop aankwam, handelde ik niet. Uit pure woede ben ik twee dagen lang gaan posten waar de man was uitgestapt. Uiteindelijk kwam de begeerde reiziger in beeld. Ik moest nu echt... en werd getrakteerd op een verraste glimlach.' Het verhaal van het vangen van een schaap is exemplarisch voor de manier waarop Benima in het leven staat. Met creativiteit, openheid, verbeeldingskracht, begrip en humor schrijft zij over haar joodse achtergrond, de naoorlogse ontreddering onder de joden in Nederland, soefisme, tolerantie, spiritualiteit en liefde. -
Inspecteur Nelleke de Winter moet alle zeilen bijzetten na de dood van Berend Bouwmeester, eigenaar van een restauratiebedrijf in Bredevoort. De inwoners van het voor toeristen zo gemoedelijke boekenstadje zijn allesbehalve toeschietelijk en tijdens het onderzoek stuit Nelleke op een oud mysterie. Een geheim dat alles te maken heeft met een lijk dat lang geleden werd opgevist uit de Slingeplas. Onno Brugging, eigenaar van een antiquariaat, is een van de verdachten. Hij lijkt bovendien een grote aversie te hebben tegen Berends vrouw Anne-Wil, omdat zij midden tussen de antiquariaten een winkel in nieuwe boeken begint. Laat Nellekes intuïtie haar ditmaal in de steek? Ze vreest het ergste, want ze is afgeleid door de zoektocht naar Suzan. Het lijkt erop dat ze haar dochter na eenentwintig jaar in haar armen kan sluiten, maar de vraag is of de prijs daarvan niet te hoog zal zijn. Onmenselijke hoog. -
Wanneer de verteller zijn zes jaar oude zoon Ryota meeneemt naar zijn wekelijkse zen-meditatie, is dat niet om de jongen in te wijden in de eeuwenoude rituelen van het zen-boeddhisme, maar veeleer om zijn moeder een ochtend rust te gunnen. Als Ryota twee jaar later vertelt dat hij een zenmonnik wil worden reageert zijn vader dan ook verbaasd. Hij neemt aan dat dit verlangen wel weer voorbij zal gaan. Ryota lijkt immers in niets op een zenmonnik: hij is dol op televisieshows, eet McDonaldshamburgers en speelt op straat als ieder ander kind. Hij volhardt echter in zijn verlangen en iedere zondag blijft hij trouw naar de tempel gaan om onderricht in zen te krijgen. Tenslotte zal hij zijn huis, zijn familie en zelfs zijn geboortenaam opgeven om een monnik te worden in de ascetische wereld van een zen-tempel. -
'Je begint. Je geeft me je hand en we lopen door het stadspark in Wenen, daar vlakbij het Kunsthistorisch Museum. We drinken koffie in een glazen paviljoen. We gaan fietsen. Ik zit achterop. Je fietst langzaam en stabiel, zo veilig dat ik je niet hoef vast te houden en mijn handen vrij zijn om te voelen dat het herfst wordt. Een blaadje vlindert vlakbij een boom naar beneden. Ik sluit mijn handen en ogen hou dit geluk, dat aanvoelt als op straat gevonden geld, even vast.' In haar verrassende prozadebuut De zorgstroom weet A. el Baraka haar personages met een paar rake zinnen neer te zetten. El Baraka gebruikt eenvoudige, beeldende woorden en een licht-absurdistische toon om haar hoofdpersonen tot leven te wekken. Ieder verhaal creëert zo een klein en waarachtig universum dat zich met volle kracht aandient en waarin mensen worden meegezogen door zorgen en problemen. Anderen proberen hen te helpen, maar de hulp lijkt zijdelings te passeren zonder effect of betekenis. -
Alfabethuset Oorspronkelijke Titel Opmaak Zet Spiegel Best In januari 1944 worden twee Engelse piloten, James en Bryan, tijdens een verkenningsvlucht boven Duitsland neergeschoten. Omdat ze geen uniform dragen, zullen ze als spionnen worden terechtgesteld als zij in handen van de Duitsers vallen. Maar de twee slagen erin op een trein te springen. Dit blijkt een ziekentransport te zijn dat op de terugweg is van het Oostfront. In de hoop dat ze op een later tijdstip de kans krijgen te vluchten, gooien James en Bryan resoluut twee gewonde soldaten uit de trein en nemen hun plaatsen in... Het ziekentransport eindigt in het Alfabethuis, een psychiatrisch ziekenhuis, midden in het vijandige Duitsland. Terwijl buiten de oorlog in volle hevigheid woedt, ontdekken James en Bryan dat zij de identiteit hebben aangenomen van twee hooggeplaatste SS-officieren. Ze beseffen dat ze in hun rol moeten blijven om te overleven. Maar kun je maandenlang een geestesziekte simuleren, zonder daadwerkelijk geestelijk ziek te worden? En zijn zij de enigen in het Alfabethuis die doen alsof? Het Alfabethuis is geen roman over de oorlog, maar over de relaties tussen mensen die onder een onbegrijpelijke druk staan. Een huiveringwekkende thriller die de lezer van begin tot eind in zijn greep houdt.
-
Raaiselkind Oorspronkelijke Titel Tafelberg -Uitgevers Beperkt Kaapstad Het gezin Dorfling leidt een normaal leven. Ingrid is baliemedewerkster bij een bank, haar man David is chef op het postkantoor. Ze hebben twee dochters. In het dorp waar ze wonen kent iedereen elkaar. Dolblij zijn ze wanneer Ingrid opnieuw zwanger blijkt en de nakomeling ook nog eens een jongen is. Dan slaat het noodlot toe. Twee dagen na zijn geboorte begint Alexander te brullen en houdt niet meer op. Hij slaapt en eet slecht, verliest gewicht en maakt iedereen bloednerveus. Geen enkele arts, noch de kinderpsychiater weten wat er met het kind aan de hand is. Ook als hij opgroeit blijft zijn gedrag vreemd: hij kijkt nooit iemand aan, wappert met zijn handen, bonkt, kapt met een beiteltje het stucwerk van alle muren in het huis. Ingrid is ongeveer de enige die van dit onhandelbare kind houdt. Het gaat van kwaad tot erger: de meisjes komen aandacht te kort en het dorp keert zich van het gezin af. Tot overmaat van ramp pleegt David zelfmoord. Ingrid raakt aan het eind van haar Latijn. En dan, op een dag, als Alexander zich weer eens vies heeft gemaakt, laat zij het bad vollopen, gaat even op bed liggen en valt in slaap. Als ze wakker wordt vindt ze Alexanders slappe lijf in het bad. Verdronken. 'Raadselkind' is een indringende en aangrijpende roman over de grensoverschrijdende liefde van een moeder voor haar autistische zoon. Een verhaal dat tegelijkertijd zo knap is gedoceerd dat de spanning je bij de keel grijpt. -
Mannen denken dat vrouwen over onbenulligheden praten. Dat is niet waar. Vrouwen vertellen gewoon óók de onbelangrijke dingen. Ze houden van details. Ze vertellen elkaar alles over de-nieuwe-man-in-hun-leven, het nieuwe zwarte jurkje dat ze met hun laatste geld hebben gekocht maar dat ze absoluut nodig hadden, en hun pogingen eruit te zien als Demi Moore. Vrouwen lachten samen, huilen samen en drinken een tweede cappucino. Zo wordt de nieuwste-beste-vriendin een we-kennen-elkaar-al-jaren-vriendin. -
Het lied van de liefde zwijgt nooit Karien en Martin Zwanenburg vormen een ideaal paar, dat met veel gevoel voor humor de ups en downs van het gezinsleven opvangt. Moeilijkheden komen pas als wordt ontdekt dat Martin aan een ongeneeslijke ziekte lijdt. Dan, in de laatste maanden van zijn leven, maar ook in de jaren na zijn dood, blijkt welk een kracht er van hun liefde uitgaat. -
Leo de Leeuw is de oudste zoon van een welvarende boer uit de Peel en voorbestemd om het bedrijf van zijn vader voort te zetten. Al jong blijkt dat hij een technische knobbel heeft; dit, gekombineerd met een gezond zakelijk inzicht, doet hem besluiten zijn toekomst in de techniek te zoeken. Via het repareren van fietsen, landbouwmachines en dergelijke, vestigt hij zich als zelfstandige ondernemer. Door keihard werken en het uitvinden van vele technische nieuwigheden, bouwt hij een internationaal bedrijf op, trouw terzijde gestaan door zijn vrouw en zijn broer. Het leven in de Brabantse Peel, het wel en wee gedurende de oorlogsjaren, wordt ons allemaal in sappig Brabants op rustig voortkabbelende toon verteld. De schrijver heeft grote bewondering voor zijn Leo. Een boek dat vooral ouderen zal aanspreken.
