-
In een Moskous park, anno 1876, pleegt een jonge student op een curieuze manier zelfmoord. Hij stapt op een knap meisje af en vraagt of hij haar op de wang mag kussen. 'Staat u mij toe op uw onschuldig aangezicht een nog onschuldiger, volmaakt broederlijke kus te drukken! Eén enkele kus, anders sla ik terstond de hand aan mezelf!' Als het meisje nee zegt, schiet hij zich door het hoofd. Erast Petrovitsj Fandorin werkt sinds kort als ambtenaar op een politiebureau. Hij krijgt de opdracht wat schrijfwerk te doen voor de zaak van de zelfmoordenaar. Routinewerk, zo lijkt het. Maar al snel bemachtigt Fandorin interessante informatie. De student blijkt zeer rijk: na de dood van zijn vader, een machtige industrieel, heeft hij het gehele vermogen geërfd. Waarom dan deze zelfmoord?
-
Yvonne Keuls (1931) begon halverwege de jaren vijftig met het schrijven van korte schetsen over haar dochters en breidde dat al snel uit met toneelstukken, hoorspelen en literaire televisiebewerkingen. Ze vond haar grote publiek met sociaal-realistischeromans als Jan Rap en zn maat, De moeder van David S. en Het verrotte leven van Floortje Bloem. Veel van haar boeken werden bekroond en zijn uitgegroeid tot klassiekers van de Nederlandse literatuur. In 2012 ontving zij de Cultuurprijs van de stad Den Haag voor haar hele oeuvre en onlangs werd haar de Litteraire Witte Prijs 2018 toegekend.
-
Een goed gekozen titel; in ieder verhaal vindt er een soort rituele dans plaats rond het sterfbed van het gezin of de verhouding, waarbij de een (meestal de vrouw/moeder) in een verstarde rigaudon de status quo probeert te handhaven, terwijl de ander, op het ritme van de nieuwste disco-dreun zich uit de armen van zijn partner losmaakt en veelal in die van een buitenstaander verdwijnt. Vader legt het aan met zijn secretaresse, zoon komt met een vriendje thuis, dochter trekt zich terug in een droomwereld vol buitenaardse wezens. Oma, de vertegenwoordigster van andere tijden, levert verbijsterd commentaar op deze erosie, maar staat er al even machteloos tegenover als de anderen. 'Familiedans' is een voortreffelijk debuut, vol scherpe observaties in een onnadrukkelijk, glashelder proza. In een kunstbijlage van Vrij Nederland werd onlangs het essay "De verloren nieuwe generatie" van Leavitt (geb. 1961) gepubliceerd, dat hij voor Esquire schreef.