-
Jongeren en dood: meer dan we willen worden ze ermee geconfronteerd, maar in de klas en thuis is het soms moeilijk om woorden te vinden voor het verdriet Ontstaan vanuit de creatieve workshops die claire rond verlieservaringen organiseert Met tekeningen en schilderijen die jongeren tijdens de workshops hebben gemaakt Met inspirerende teksten en ruimte om de eigen gevoelens en gedachten te ordenen Je bent jong en hebt verdriet. Iemand om wie je veel gaf is er immers niet meer. Ben je op zoek naar woorden om je verdriet te uiten? Dan kan dit boek je helpen. Meer dan verdriet is een denk-en-doe-boek dat je de (h)erkenning biedt die je nodig hebt. Het is ontstaan vanuit de creatieve workshops over verlieservaringen die claire van den abbeele organiseert. Behalve bruikbare citaten bevat het boek ook tekeningen en schilderijen die andere jonge mensen tijdens de workshops hebben gemaakt. Tegelijk laat het boek jou de ruimte om je eigen gevoelens en gedachten te ordenen.
-
Op het Haagsch Dalton Lyceum richtte Kees van Kooten (Den Haag, 1941) samen met Wim de Bie cabaretgroep Cebrah op. Na de middelbare school bleef hij met Wim de Bie samenwerken, eerst met de rubriek Klisjeemannetjes voor het radio-programma Uitlaat. Vanaf 1965 verschijnen Van Kooten en De Bie ook op televisie. Van Kooten publiceerde vanaf 1967 de rubriek Treitertrends in de Haagse Post. In 1969 debuteerde Van Kooten in boekvorm met de gebundelde columns van Treitertrends. Van Kooten schreef cabaretteksten en liedjes voor cabaretiers als Wim Kan en Gerard Cox. Met Wim de Bie schreef hij onder meer teksten voor de Johnny & Rijk Show en diverse scenario's. In 1972 richtte Van Kooten met De Bie het Simplisties Verbond op en ze namen wekelijks de actualiteit op de hak. In 1974 en 1977 werden Van Kooten en De Bie voor het Simplisties Verbond bekroond met de Nipkow-schijf en in 1985 met de Ere-Nipkowschijf.
-
Mirjam Oldenhave schreef meer dan veertig boeken. Acht daarvan werden de afgelopen jaren getipt door de Nederlandse Kinderjury en drie kregen een Vlag en Wimpel van de Griffeljury. Haar bekende serie over Mees Kees werd maar liefst vijf keer verfilmd. Ze debuteerde voor volwassenen met de roman Alles goed en wel, Mees Kees is geweldig. Al is hij nog maar stagiair, toch heeft mees Kees al aardig door hoe hij les moet geven! Bij dictee tapt hij moppen en bij invuloefeningen speelt hij galgje. En een tekenfilm kijken is natuurlijk óók tekenles...Om nog beter te worden moet mees Kees voor zijn opleiding ook andere klassen lesgeven, één dag per week. En dus heeft de klas van Tobias voortaan een invaljuf op maandag. De kinderen vinden dat maar niets. Dictee zonder moppen, ja kunst, zo kunnen zij het ook! En als zelfs Tom de nieuwe rekenmethode van deze juf niet begrijpt, zijn ze helemaal teleurgesteld. Want Tom schreef altijd alle sommen op het bord, zodat de rest ze kon overschrijven. Dat was nou net zo handig! Als mees Kees jarig is, bedenkt de klas een geniaal plan om hem te verrassen. Intussen is Tobias verliefd, maar hij laat het meisje van zijn dromen niets merken, want mees Kees gaf hem een goed advies: wees nooit te gretig! De tien minuten gesprekken komen eraan en Tobias maakt zich zorgen. Hij weet dat zijn moeder echt niet van plan is naar school te komen... Gelukkig is mees Kees niet alleen een geweldige meester, maar is hij ook geweldig in ‘extra ondersteuning’.
-
Otfried Preußler (Reichenberg, Tsjechoslowakije, 20 oktober 1923 – Prien am Chiemsee, 18 februari 2013) was een Duitse kinderboekenschrijver. Zijn bekendste boek in België en Nederland is Meester van de zwarte molen (oorspronkelijke titel: Krabat). Voor dit boek kreeg hij in 1973 de Zilveren Griffel. Otfried Preußler wordt op 20 oktober 1923 geboren in het dan Duitstalige Reichenberg in Bohemen (tegenwoordig Tsjechië). Na zijn eindexamen moet hij in 1942 dienen aan het oostfront, waar hij in 1944 door soldaten van het Rode Leger gevangen wordt genomen en als krijgsgevangene naar de Sovjet-Unie overgebracht. Hier leert hij de Russische volksverhalen goed kennen, die hij later verwerkt in zijn boeken. In juni 1949 komt hij vrij. Datzelfde jaar trouwt hij met Annelies Kind. Vanaf 1953 werkt hij als leraar op een school in Rosenheim. In 1970 geeft hij het leraarschap op om zich volledig aan het schrijven van kinder- en jeugdboeken te wijden