-
Niet op voorraadOp basis van oeroude inzichten van de oosterse geneeskunde heeft Kim da Silva een manier ontwikkeld om de zogeheten mudra's of vingerreflexzones in het dagelijks leven zinvol te gebruiken. Het enige wat u nodig heeft zijn uw beide handen. Met de vingerhoudingen kunnen we onszelf in evenwicht brengen en dat is een zeer effectief middel om onze gezondheid weer in eigen handen te nemen. Geïllustreerd met foto's en tekeningen
-
De mensen moesten hem niet, dat was altijd zo geweest. Maar de natuur nam hem zoals hij was.' Nadat Jonathan bij gebrek aan bewijs is vrijgesproken van tbs, trekt hij weer in bij zijn oude, eenzame moeder, met het vaste voornemen een ander, beter mens te worden. Met groot inlevingsveromgen en een ijzingwekkende narratieve beheersing beschrijft Inge Schilperoord hoe Jonathan uiteindelijk in de fuik loopt die tot een even onontkoombare als verrassende afloop leidt. Inge Schilperoord (1973) publiceerde eerder in NRC Handelsblad, Psychologie Magazine, en Crossing Border Magazine. Daarnaast is ze forensisch psycholoog bij onder andere het Pieter Baan Centrum. "Het is lang geleden dat ik zo'n aangrijpend verhaal heb gelezen. Ik denk dan aan werk van Fjodor Dostojevski en Ferdinand Céline.' Frans Stüger "Allemachtig, wat een geweldig boek. Ik heb er maar één woord voor: Onontkoombaar.' Renate Dorrestein
-
Foto achterzijde Wim Kohler De roman vermengt persoonlijke ervaringen met maatschappelijke ontwikkelingen die zich voordeden in een instelling voor psychiatrische patiënten. Het persoonlijke krijgt gestalte in de hoofdfiguur: de creatief therapeute die uiteindelijk zal vastlopen in haar werk. Na een verhuizing van de kliniek, de versterking van het management en de rigide medische behandelingsvisie, vervreemdt de therapeute steeds meer van zichzelf en haar werk met de patiënten. Een ziekteverlof leidt uiteindelijk tot een ontslagprocedure. De roman kan gelezen worden als een persoonlijk ervaringsverslag en een aanklacht tegen reorganisaties die onvoldoende rekening houden met de individuele werknemer. Het persoonlijk disfunctioneren wordt weinig diepzinnig geanalyseerd; de roman blijft steken in het van zich af schrijven van de woede en het aangedane onrecht.