He Liyi (1930), een boerenzoon, had maar één droom: leraar Engels worden. Door zijn volk Engels te leren, wilde hij China de kans geven met de hele wereld in contact te komen. Hij werd weliswaar leraar Engels maar zijn droom veranderde in een nachtmerrie. Hij was nauwelijks afgestudeerd of zijn geliefde Engels bleek de taal van de 'imperialisten' te zijn en hij werd als 'rechts sujet' naar een werkkamp gestuurd. Toen hij jaren later vrij kwam, zat er voor hem niets anders op dan terug te keren naar zijn geboortedorp en er boer met de boeren te worden. Hij overleefde ook nu weer, onder meer door het stelen van stront uit openbare wc's en het persen van olie uit perzikpitten. Op een dag verkocht zijn vrouw haar vetste varken om voor hem een radio aan te schaffen. Sinds die dag luisterde hij naar de BBC om zijn Engels bij te spijkeren en hij dwong zich zijn levensverhaal, 'Zoon van China', rechtstreeks in het Engels, op te tekenen.