-
De tweeling Iris en Michiel ontdekt langzaam aan hoe leuk de herfst kan zijn. Vanaf ca. 5 jaar. Carry Slee werd in 1949 geboren in Amsterdam. Al op jonge leeftijd was ze veel met verhalen en boeken bezig. Toen ze nog niet kon schrijven, bedacht ze verhaaltjes voor haar knuffeldieren. Ze zette haar knuffels in een kring om zich heen en las voor uit eigen werk. Op de lagere school had ze een schrift waarin ze korte verhalen en gedichten noteerde.
-
Een in Amsterdam gelegen bordeel met zijn bewoonsters en bezoekers is het voornaamste personage uit deze in 1913 gesitueerde roman. Het bordeel staat voor het tijdperk van het fin de siecle, het einde van het tijdvak van de bourgeoisie. Het bordeel wordt geleid door de alomtegenwoordige madame mevrouw Doom, die haar naam in veel opzichten waar maakt. De belangrijkste gast en tegenspeler van mevrouw Doom is Henri Leroy. Met zijn impotentie en voyeuristische instelling is hij een exponent van het fin de siecle dat eindigt met het begin van de Eerste Wereldoorlog. Naar de wereldbrand die daardoor ontketend werd, wordt vooruitgewezen door de brand die het Rood Paleis aan het eind van de roman in rook doet opgaan. Bordewijk heeft aan de roman nog een kort hoofdstuk toegevoegd, waarin hij duidelijk maakt zelf geen bezoeker van een huis van licht zeden te zijn. 'Rood Paleis' is naast 'Noorderlicht', 'Bloesemtak' en 'De Golbertons' een van de iets minder bekende romans van de door zijn zakelijke en kubistische stijl in 'Blokken' en 'Bint' en zijn karakterroman 'Karakter' bekend gebleven schrijver (1884-1965). Pocketeditie, vrij kleine druk.
-
Predator Oorspronkelijke TitelGebruikers Sporen en Geel verkleuring Omslagfotografie Jon Hatful - The Trevillion Picture Library MRI-scan Isbn 97890856411841 Scarpetta werkt freelance voor de National Forensic Academy. Haar team krijgt te maken met een angstaanjagende zaak. Als zij een aantal forensische sporen bij elkaar leggen, wijzen die naar een moordenaar met een even geniaal als misdadig brein. Tot dan toe heeft hij in volstrekte anonimiteit zijn gang kunnen gaan… Recensie(s)
-
Predator Oorspronkelijke titel Omslagfotografie Jon Hatful - The Trevillion Picture Library Scarpetta werkt freelance voor de National Forensic Academy. Haar team krijgt te maken met een angstaanjagende zaak. Als zij een aantal forensische sporen bij elkaar leggen, wijzen die naar een moordenaar met een even geniaal als misdadig brein. Tot dan toe heeft hij in volstrekte anonimiteit zijn gang kunnen gaan…
-
Als de 17 jarige Torhild, een veelbelovende pianiste, een belangrijk concert moet spelen, krijgt ze toestemming te oefenen op de vleugel van het oude landhuis Myren. Daar raakt ze bevriend met enkele kunstenaars, die een tentoonstelling voorbereiden over roofdieren - met name over het roofdier in de mens. Intussen wordt Torhild in toenemende mate geconfronteerd met raadselachtige gebeurtenissen, waar een steeds grotere dreiging van uitgaat: ze hoort voetstappen, er hangt een schilderij dat spontaan lijkt te veranderen, ze vindt stenen met veelbetekenende runen en een kat met doorgesneden keel...Als er uiteindelijk een moord plaatsvindt, ziet Torhild zich gedwongen op zoek te gaan naar de moordenaar - een speurtocht die haar door de diepste krochten van haar eigen ziel voert, en die haar leert dat ieder mens een schaduwzijde in zich draagt.
-
Eén keer in de vijf jaar wordt in Tegelen, Limburg, het passiespel opgevoerd:de emotionele gebeurtenissen uit de laatste dagen van het leven van Jezus. Van zijn glorieuze intocht in Jeruzalem, het laatste Avondmaal met de twaalf apostelen, het verraad van Judas, de door de hogepriesters geëiste veroordeling van Jezus, zijn pijnlijke lijdensweg en uiteindelijk zijn doord aan het kruis op de Calvarieberg. Het zijn die gebeurtenissen, die de christenen gedenken tussen Palmzondag en Pasen. De beroemde opvoeringen in Tegelen, die meer dan vijftigduizend bezoekers uit binnen- en buitenland trekken, waren vel jaren lang gebaseerd op dezelfde tekst. Met die traditie heeft men nu gebroken. Voor 2005 is Wiel Kusters gevraagd een nieuwe tekst te schrijven. In Levend bewijs heeft hij, met respect voor de bijbelse overlevering en de christelijke geloofsschat, zijn eigen lyrische accenten geplaatst. Vooral in een aantal monologen is dat goed hoorbaar. Spreken en meditatie gaan daarin over in poëzie van het zuiverste water