-
Wie schrijft is nooit alleen. In Nederland en België schrijven meer dan één miljoen mensen gedichten en verhalen. Veel beginnende schrijvers worstelen met de vragen: Hoe weet ik of het goed genoeg is wat ik schrijf? Waaraan kan ik mijn werk toetsen? Hoe kan ik mezelf corrigeren? Is schrijven te leren? Tot op grote hoogte wel. Talent kun je niet kopen, maar als het er is, kun je het ontwikkelen. Wie aanleg heeft en visie, kan zijn inzicht vergroten en technieken leren toepassen. Cees van der Pluijm (1954) behandelt op een speelse wijze de belangrijkste technische aspecten van het schrijven van gedichten en verhalen. Met honderden voorbeelden laat hij zien hoe Nederlandse en Vlaamse auteurs hun literaire teksten hebben vormgegeven.
-
Literair publicist, journalist, docent en kinderboekenschrijver Johan Diepstraten overleed in september 1999. In de maanden daaraan voorafgaand schreef hij 31 columns voor dagblad BN/de Stem, die hier gebundeld zijn. Op humoristische en soms weemoedig makende wijze reflecteert hij op zijn leven en zijn werk. Diepstraten kon zo schrijven dat ook zijn kinderen het konden begrijpen. Dat is knap. Toch zijn de columns niet oppervlakkig of kinderachtig. Ontroerend zijn ze wel, en ook informatief. Deze columns zijn een pleidooi voor helder, begrijpelijk en amusant schrijven. Daarnaast zijn ze het testament van een sympathiek overkomende auteur.
-
Nome de Guerra Oorspronkelijke Titel Antunes, een jongeman uit de provincie, wordt in de jaren dertig door zijn oom ingewijd in het Lissabonse stadsleven. Dat leidt al gauw tot moeilijkheden, want Antunes 'was niet en zou ook nooit kunnen worden zoals oom hem wenste.' Hij trekt bij het hoertje Judith in, een daad die zijn argeloze blik op de wereld vertroebelt en die hem noopt zijn gevoelens en gedachten herhaaldelijk te herzien. Desondanks weet de jongeman gaandeweg de balast van zijn afkomst en opvoeding van zich af te schudden, wat hem de ruimte geeft zijn eigen leven te gaan leiden. Recensie(s)