Historische roman spelend in Brazilië tussen 1491-1960. De indiaanse krijger Aruana krijgt aan het begin van het verhaal voor het eerst te maken met Portugese ontdekkingsreizigers. Vele personages passeren de revue: missionarissen, slaven, eigenaren van grote suiker- en koffieplantages en regeringsfunctionarissen. De twee belangrijke families Da Silva en Cavalcanti spelen de hoofdrol in het verhaal. Zij zijn elkaars tegenpolen in doen en laten en komen doorlopend met elkaar in aanraking. Rond enkele historische feiten is het verhaal geschreven; vele plaatsnamen zijn verzonnen. De auteur is in 1943 in Johannesburg, Zuid-Afrika geboren. Zeer gedetailleerde, breedvoerige vertelling, niet alle personages en gebeurtenissen komen reëel over. De woordenlijst - vertaling van Portugese begrippen en woorden in het Nederlands - is niet volledig. De landkaart in de omslag geeft ook niet alle belangrijke plaatsen aan, zoals Brasilia dat in 1960 gesticht werd. Op de omslag een kleurige papegaai met daar achter het oerwoud.

'Scarlett' is het vervolg op 'Gejaagd door de wind' van Margaret Mitchell. 'Gejaagd door de wind' eindigt als Rhett Butler zijn vrouw Scarlett O'Hara verlaat en Scarlett bedenkt dat er morgen weer een dag is, dat zij Rhett zal terugwinnen. Ripley gaat, in vergelijkbare stijl schrijvend, verder vanaf dat punt. Scarlett doet van alles om Rhett terug te krijgen, aanvankelijk zonder enig succes. De zaak lijkt hopeloos als Rhett, niet wetend dat Scarlett zwanger is, zich van haar laat scheiden en hertrouwt. In het begin komt Scarlett erg hysterisch over en gebeurt er weinig, maar in de loop van het verhaal wordt het boek beter. Op het laatst is het spannend. De vertaling is stijf anachronistisch qua woordkeuze en niet altijd juist: to cry betekent eerder uitroepen dan schreeuwen. Nochtans zal dit boek een warm onthaal vinden bij alle liefhebbers van 'Gejaagd door de wind' en hen niet teleurstellen.

Annie M.G. Schmidt Anna Maria Geertruida Schmidt werd geboren op 20 mei 1911 in Kapelle op Zuid-Beveland (Zeeland). Na de middelbare school, de HBS in Goes, ging ze naar Den Haag om een notariaatstudie te volgen, maar die ruilde ze al snel in voor een cursus steno en typen bij Schoevers. In 1930 werkte ze een poosje als au pair in een gezin in Hannover. Terug in Nederland werd ze bibliothecaresse en in 1941 directrice van de Openbare Bibliotheek in Vlissingen. Daarna ging ze voor Het Parool werken. Vanaf 1948 schreef ze wekelijks een column voor volwassenen en versjes voor kinderen voor de krant. Annie M.G. Schmidt debuteerde al in 1938 met twee gedichten in het tijdschrift Opwaartsche Wegen, maar pas na de oorlog begon haar carrière echt. In 1950 verschenen drie bundels: En wat dan nog?, Het fluitketeltje en Brood en Mangelpers. Het fluitketeltje was haar eerste boek voor kinderen. Daarna begon ze met het schrijven van de verhaaltjes over Jip en Janneke, waarvoor Fiep Westendorp de tekeningen maakte, en vertaalde ze met Han G. Hoekstra de Gouden Boekjes. Later verschenen Abeltje, Wiplala, Minoes, Pluk van de Petteflet, Otje en nog veel meer boeken die nu allemaal klassiek zijn geworden. Voor volwassenen schreef ze columns, cabaretliedjes en teksten voor radio- en televisieseries, zoals Ja zuster, nee zuster. Voor haar werk kreeg ze veel waardering. In 1965 ontving zij als eerste de Staatsprijs voor kinder- en jeugdliteratuur (nu de Theo Thijssenprijs). En voor haar hele oeuvre kreeg ze in 1987 de Constantijn Huygensprijs. Maar het mooiste was toch toen zij in 1988 uit handen van Astrid Lindgren de hoogste internationale prijs kreeg die er voor kinderboeken bestaat: de Hans Christian Andersenprijs. Op 21 mei 1995, in de nacht na haar vierentachtigste verjaardag, stierf Annie M.G. Schmidt. Ze heeft één zoon, Flip van Duijn. Er is een aantal boeken over haar geschreven, waaronder een biografie door Annejet van der Zijl: Anna.

Toen Rien Poortvliet aan een nieuw boek begon, waarin hij het alledaagse leven rond de laatste eeuwwisseling wilde vastleggen, kwam hij, door een gelukkige omstandigheid, in het bezit van zijn familiestamboom. Daarmee begon voor hem een fascinerende tocht door drie eeuwen familiegeschiedenis. LANGS HET TIJNPAD VAN MIJN VADEREN is zo het verslag geworden van een persoonlijke ontmoeting van Rien Poortvliet met zijn voorvaderen. Maar het is méér.- de talloze taferelen uit het dagelijkse leven vanaf de zeventiende eeuw, vertellen ook ónze voorgeschiedenis, in woord en beeld. Niet de grote woelingen van de wereld staan centraal, maar de beslommeringen van gewone mensen. Hoe kwam je in de achttiende eeuw, zonder waterleiding, aan water om te koken en te wassen? Wat deed men als er besmettelijke ziekten heersten? Was het afdoende om azijn te sprenkelen voor het bed van de zieke? Ontliep de dokter werkelijk het besmettingsgevaar door een pijp te roken?.... Op zijn eigen onnavolgbare wijze brengt Rien Poortvliet in dit boek hei verleden tot leven. Herkenbaar, ontroerend en vooral écht. Een boek om uren kijkend en lezend in rond te wandelen, langs het tuinpad van al onze vaderen.