-
Dit leerboek psychiatrie is een van de beste op dit gebied en met name geschikt voor onderwijs op HBO-niveau. De auteur houdt de ontwikkelingen bij en past het boek daarop aan. De wijzigingen in deze druk betreffen de verandering van diagnosesysteem (van DSM-3-R naar DSM-4) en de wetswijziging van 1994 betreffende gedwongen opnames. De teksten zijn verder ook wel gewijzigd maar dat betreft meer de sfeer waarin geschreven is. Wordt het als leerboek gebruikt dan is vervanging wel noodzakelijk. Is het bedoeld als naslagwerk dan kan de vorige druk ook nog wel even mee, omdat daarin ook al werd vooruit gelopen op de wetswijziging en de exacte DSM-indeling is voor leken doorgaans toch minder interessant. N.B. De voorplaat ziet er gelukkig nu vriendelijker uit.
-
In goede handen. Leergang voor de verpleegkundige. Vijf Nederlandse auteurs bespreken de plaats die psychiatrisch verpleegkundigen in het therapeutisch proces in een psychiatrische inrichting kunnen innemen. Behandeld worden de gespreksvoering, de observatie en rapportage en de opname. Tevens wordt enige basiskennis van de algemene psychopathologie gegeven. Het leerboek is bestemd voor B-verpleegkundigen; woordgebruik en stijl zijn tamelijk eenvoudig, de indeling is duidelijk en een verklarende woordenlijst is opgenomen
-
Cooper's psychiatrie is een anti-psychiatrie in de ware zin des woords. Hij verzet zich tegen de gangbare psychiatrische opvattingen over schizofrenie als zijnde een 'ziekte' die 'genezen' moet worden - liefst in een medische setting. Cooper beweert dat schizofrenen niet bestaan. Wat wel kan bestaan is een verstoorde intermenselijke relatie met verstoorde kommunikatiepatronen waarvan (meestal) een persoon de dupe wordt. Zijn konklusies: de mikro-sociale omgeving van het als schizofreen geklassificeerde individu (meestal het gezin) moet bij de behandeling betrokken worden; de behandeling moet uit de medische sfeer gehaald worden. Cooper illustreert zijn opvattingen aan de hand van een case-history van een 'schizofrene' patient en een beschrijving van zijn werkzaamheden in Villa 21: een poging om anti-psychiatrisch bezig te zijn. Aanbevelenswaardig.
-
Provence een culinaire reis Landschapsfotos Michael Freeman Provence is de gouden hoek van Frankrijk. Het gebied reikt van de Alpen tot de Middellandse Zee, en van de Rhone tot de Italiaanse grens, en is uiterst gevarieerd. Het werd veroverd door de oude Grieken en de oude Romeinen, en huisvestte bijna een eeuw lang de Pauselijke zetel en bood onderdak aan beroemde kunstenaars als Van Gogh, Matisse, Cézanne, Picasso, Camus en Pagnol. Elk aspect van zijn geschiedenis heeft duidelijke sporen in dit gebied achtergelaten. Dit is een land van bloeiende tijm en geurige lavendel, van vuurrode tomaten en zonovergoten olijfbossen. De Provençaalse dis zou niet kunnen bestaan zonder de, ingrediënten die worden geleverd door onherbergzame berghellingen of door de diepblauwe wateren van de Cóte d'Azur. Op de tafel vindt men de resultaten van een gevarieerde en verrukkelijke keuken die is gebaseerd op de beste landbouwprodukten, zeebanket en vleessoorten, en een weerspiegeling is van een hoogstaande en eerbiedwaardige culinaire traditie. Geen culinair schrijver kent deze streek en zijn keuken beter dan Richard Olney, die 220 recepten heeft bijeengebracht die kenmerkend zijn voor het erfgoed en de eenvoud van de Provençaalse keuken. Dit zijn gerechten die al sinds eeuwen in lokale keukens worden bereid: de bouillabaisse van Marseille, de door Nice geïnspireerde estouffade, de soupe de poisson van de Bouches-du-Rhóne, gegratineerde aardappelen niet knoflook uit de Vaucluse, in rode wijn gepocheerde peren uit de Var. De recepten worden gevolgd door een uitgebreide woordenlijst waarin Richard Olney de hoekstenen van de Provenoçaalse keuken beschrijft: zoals hoe men aïoli, een coulis van tomaten en bouquets garnis maakt-, aanwijzingen voor het inmaken van olijven, zelf azijn maken en informatie over aanbevelenswaardige wijnen uit deze streek. De recepten zijn gefotografeerd door Peter Johnson, terwijl Janice Baker de stilering verzorgde. Daartoe reisden zij naar de Provence om de recepten tegen kleurrijke Provenoçaalse achtergronden vast te leggen. Daarnaast zorgen de landschapsfoto's van Michael Freeman en de geïnformeerde tekst van Jacques Gantié voor een meer dan portret van het Provençaalse leven.
-
Dit essay handelt over de visie van de beroemde humanist Erasmus op de jood en de joodse religie. In de Renaissance, maar ook in de Reformatie werden er hartstochtelijke pogingen gedaan om het jodendom van binnenuit te leren kennen door bestudering van het Hebreeuws. Erasmus had de paus er al dikwijls op gewezen dat hij zeer bezorgd was dat het jodendom in Europa hierdoor weer zou kunnen opleven. Volgens hem was er ‘voor de leer van Christus niets gevaarlijkers en vijandigers dan deze pest’. De herontdekking van het Hebreeuws zag hij als een bedreiging voor de Kerk zelf. ‘Het joodse volk verspreidt met zijn afgrijselijke verhalen in de talmoed (...) niets dan stank. In Italië leven veel joden (...) Ik ben vreselijk bang dat deze pest, die vroeger al werd overwonnen, zich opnieuw in Europa zal verspreiden.’
-
Prologue An Unconventional Life Oorspronkelijke Titel Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Lithografie TwinType Breda De jonge Joan is een uitermate begaafde danseres en de balletlessen zijn voor haar een manier om aan de spanningen tussen haar ouders te ontsnappen. Op haar twintigste is ze op haar top en danst ze bij het New York City Ballet van George Balanchine. De routine en rituelen van het ballet geven haar zekerheid. Maar in de voortdurende strijd met haar mooie, intelligente moeder verliest ze haar zwaarbevochten zelfvertrouwen. Joan Brady schrijft open en eerlijk over haar jeugd en de emotionele en fysieke intensiteit van het dansersleven. De balletwereld is een metafoor voor het leven. '...een aangrijpend en schokkend verhaal dat buitengewoon bekwaam wordt verteld (...) een allegorie van de Amerikaanse samenleving en een commentaar op het begrip vrijheid in algemene zin...'