-
Susan Smit (1974) is schrijfster en columnist. Ze studeerde Culturele Studies, met als hoofdvak Nederlandse Taal- en Letterkunde, aan de Universiteit van Amsterdam. Ze is schrijfster van romans en heeft inmiddels veertien succesvolle boeken op haar naam staan, zoals de bestseller Gisèle en De eerste vrouw en boeken over persoonlijke ontwikkeling, zoals Wijze vrouwen en En dan de liefde. Van haar laatste roman Gisèle werden ruim 30.000 exemplaren verkocht. De eerste vrouw is haar nieuwste roman. Susan Smit, waaronder het nieuwste boek van Susan Smit. -
Poppy Shakespeare Oorspronkelijke titel Deze debuutroman verplaatst de lezer naar de wereld van de psychiatrie, waar clienten met namen als 'Sue Stokpoot', 'Michael Middenklasser', 'N' en 'Bankier Bill' leven van hun 'GEK'-uitkering, en louche advocaten in patientenrecht met de naam 'Leech' (bloedzuiger) mensen bijstaan. 'N' is al jaren kind aan huis in de open 'Dorothy Fish' afdeling. Ze is inmiddels een behoorlijk door de wol geverfde 'drabber'. Op een dag krijgt ze de opdracht om een nieuweling, Poppy Shakespeare, te gidsen. Er ontstaat een dikke vriendschap tussen beide meiden. Poppy verzet zich tegen haar opname, ze vindt zichzelf normaal en wil gewoon weer full-time moeder zijn voor haar dochtertje Saffra. Samen smeden ze een plan om Poppy uit de inrichting te krijgen. Het verhaal is gebaseerd op Clare Allans eigen ervaringen in een inrichting. De droog-komische dialogen, maffe situaties en aandoenlijke patienten maken het boek tot een niet te missen leeservaring voor een groot publiek. In 2006 stond het boek op de shortlist van de Guardian First Book Award. -
De muziek van zwarte toetsen die hij ook schreef Druk Groenenvelt B.v. Gebruikers Sporen en Geel verkleuring
-
Hugo Pos (1913), voormalig rechter, schrijver sinds 1985 (hij publiceerde sindsdien tien boeken, waaronder 'Het doosje van Toeti' en 'In Triplo') bundelt in 'Voorbij Confucius' dertien korte verhalen die de indruk wekken nogal autobiografisch te zijn. De schrijver en de rechter strijden er om voorrang, en vaak gaan de verhalen ook inhoudelijk over het schrijven van teksten en het geven van oordelen. Ook de vraag naar identiteit, naar authenticiteit en zelfstandigheid, alsmede de Surinaamse achtergrond van de auteur spelen een grote rol. Pos schrijft een helder, bijna journalistiek proza, waarin constant verantwoording wordt afgelegd voor alle observaties, voor de gedachten daarbij en voor de wijze van verwoording, terwijl hij tegelijkertijd de lezer meesleept in de soms bijna detective-achtig geformuleerde dilemma's waaromheen hij zijn verhalen opbouwt. -
Typografie binnenwerk Josepha Hulskes Een warme juninacht in 1989: een revolverschot doorbreekt de stilte in Amsterdam-Noord. De politie staat voor een raadsel. Achter de deur van zijn woning ligt een man het huis is verder afgesloten. De moord kan alleen via de brievenbus zijn gepleegd.In zijn debuut Over het IJ geeft journalist Kees van Beijnum al een voorproef van zijn kunnen als romancier. Met een scherp oog voor detail reconstrueert hij 'de brievenbusmoord', maar bovenal vertelt hij het meeslepende verhaal over een leven aan de onderkant van de samenleving. -
Of het nu gaat over het tijdens een zondagmiddagwandeling op nieuwe schoenen inhalen van een bejaarde dame, danwel over de bedaarde achtervolging van een dief, over de verplettering van een zojuist aangeschaft gloeilampje, over met tegenzin verleende gastvrijheid, of over de privacy van iemand met een arm in een mitella - het is Nicolaas Matsier in dit boek eigenlijk steeds te doen om de kleine en zelfs om de kleinst mogelijke voorvallen. Dicht bij huis is daardoor in de allereerste plaats een zeer opgewekte ode aan het gewone en het alledaagse, het onaanzienlijke en het vluchtige - aan alle talloze kleinigheden waardoor een mensenleven grotendeels in beslag wordt genomen. Doordat die kleine voorvallen bovendien telkens plaatsvinden in het leven van één man, die met vrouw, opgroeiende dochters en poezen aan de rand van de Amsterdamse Jordaan woont, regelmatig in een nabijgelegen park 'djokt' en af en toe een poging tot opruimen doet, is Dicht bij huis zeker óók te lezen als een vervolg op Gesloten huis. Waar deze autobiografische roman over een jeugd in de jaren vijftig als ondertitel 'zelfportret met ouders' droeg, daar zou Dicht bij huis heel goed een zelfportret met huisgenoten, buurt en park kunnen heten. Nicolaas Matsier (Krommenie, 1945) publiceerde, naast kinderboeken en vertalingen, Oud-Zuid (1976), Onbepaald vertraagd (1979), De eeuwige stad (1982) en Een gebreid echtpaartje (1985), die in 1995 samen in een verzamelbundel werden uitgegeven. In 1996 verscheen Alice in Verbazië, een bundel essays over Lewis Carroll en zijn Alice-boeken. Matsiers roman Gesloten huis (1994) brak alle records 'genomineerd worden voor grote literaire prijzen' en is uiteindelijk bekroond met de Mekkaprijs en de Bordewijkprijs. -
Rode zeep is een roman in dertien op zichzelf staande episoden over de zowel schrijnende als grappige wederwaardigheden van een groep verveelde jongeren in een arbeidersbuurt in Utrecht. Wanneer de fabrieken waar de meeste Zuilenaren hun brood verdienen moeten sluiten, betekent dat het einde van het industriële tijdperk. De economische neergang en sociale verharding die daarop volgen hebben hun weerslag op de groep jongeren. Ze zijn voortdurend op zoek naar confrontaties, komen in moeilijkheden en vervallen tot criminaliteit. Zowel hun onderlinge banden als hun verhouding ten opzichte van de maatschappij worden gedomineerd door geweld, ressentiment en agressie. 'Prikkelend en schrijnend.'- NRC Handelsblad In een sobere, suggestieve stijl en met een heel eigen humor beschrijft Arjan Witte (1961) in zijn debuut deze ontwikkelingen in een Nederlandse stad aan het eind van de jaren zeventig. Het literaire tijdschrift «Zoetermeer» introduceerde Arjan Witte met het verhaal 'Bloedvlag', waarover Theodor Holman in Het Parool schreef: 'Ik kan er niets aan doen: ik houd van dit soort verhalen. Campings, hippies, In search for the Original Cult, snelle dialogen, een begin, midden en een eind; kan zo uitgegeven worden. Witte publiceert binnenkort een boek bij In de Knipscheer. Ga ik zeker kopen.' -
De bijbel citataen zijn afkomstig uit de vertaling van het Nederlands Bijbel genootschap uit 1951 Typografie Bosch & Keuning Studio -
Het tweede deel (na "Een welopgevoed meisje"; a.i. pocketeditie 92-19-007-3) van de vierdelige memoires waarin de schrijfster (1908-1986) nauwgezet verslag doet van haar leven tussen 1930 en 1944. Het zijn de beginjaren van haar nauwe relatie met Sartre waarin zij vrijheid en oprechtheid boven alles stelt. Zij is dan nog lerares en zo veelzijdig geïnteresseerd dat zij pas in 1939 tot schrijven van haar eerste roman komt. Enthousiast vertelt zij over haar reizen, over films, politiek en over literatuur. Het boek is bijzonder waardevol door het opgeroepen tijdsbeeld en niet minder door de belangwekkende gegevens over de gevoels- en gedachtenwereld van Sartre en haarzelf. -
De hoop is een krijt wit kind , dat lacht tegen de rover die slacht Gerrit Achterberg [ Blauwzuur ] Tijdens een vakantie trip op Sumatra bereikt de stemming van een echtpaar een dramatische dieptepunt Een in ongekunstelde stijl geschreven roman over een huwelijk dat niet bestand is tegen sleur en dat tijdens een vacantietrip in Sumatra een dramatisch dieptepunt bereikt. Zinnelijkheid - gesymboliseerd door de in titel genoemde doerianvrucht - vormt eenbelangrijk thema. Sentimentele momenten worden goedgemaakt door amusante sfeertekeningen en ondanks schrijvers Indische jeugdherinneringen - die veelvuldig in flashbacks terugkomen - is het geen Indische roman geworden. Indonesie fungeert slechts als achtergrond, de couleur locale komt goed uit de verf en rake landschaps- en stedenbeschrijvingen zorgen voor de nodige afwisseling. -
Foto achterzijde Wim Kohler De roman vermengt persoonlijke ervaringen met maatschappelijke ontwikkelingen die zich voordeden in een instelling voor psychiatrische patiënten. Het persoonlijke krijgt gestalte in de hoofdfiguur: de creatief therapeute die uiteindelijk zal vastlopen in haar werk. Na een verhuizing van de kliniek, de versterking van het management en de rigide medische behandelingsvisie, vervreemdt de therapeute steeds meer van zichzelf en haar werk met de patiënten. Een ziekteverlof leidt uiteindelijk tot een ontslagprocedure. De roman kan gelezen worden als een persoonlijk ervaringsverslag en een aanklacht tegen reorganisaties die onvoldoende rekening houden met de individuele werknemer. Het persoonlijk disfunctioneren wordt weinig diepzinnig geanalyseerd; de roman blijft steken in het van zich af schrijven van de woede en het aangedane onrecht. -
Een man op zoek naar een oude liefde, toen een Indonesische student. Homo- en lichterotische roman met een heel verrassende en eerlijke kijk op de Aziatische moslimwereld. Na ruim twintig jaar verstandshuwelijk, een mislukte relatie met een man en een vervroegd pensioen gaat dr. Johan van Tilburg, voormalig topambtenaar van het Ministerie van Onderwijs, alsnog op zoek naar zijn grote liefde, een Indonesische student, tot wie hij zich, toen deze lang geleden voor een postdoctorale studie in Nederland was, onweerstaanbaar aangetrokken had gevoeld. Het korte avontuur had hij vanwege zijn positie geen vervolg durven geven maar was zijn leven steeds meer gaan beheersen. Als hij vijftien jaar later door de culturen in de Aziatische landen te doorgronden het beeld van zijn ultieme liefde scherp probeert te krijgen, wordt het herbeleven van die sublieme ervaring voortdurend op de proef gesteld. Het is voor de hoofdpersoon in Aanvechtingen een openbaring als blijkt dat hij in Aziatische steden plotseling heel aantrekkelijk lijkt te zijn voor veel jongere mannen. "Debuutroman over een man die ondanks zijn homoseksuele geaardheid trouwde met een studievriendin, maar geobsedeerd bleef door een Indonesische student op wie hij in een ver verleden verliefd was geweest. Een spannend, vol vaart geschreven verhaal.
