Blond valt op donker en donker op blond' weet Milly Roos, de hoofdpersoon in dit boek. Ze laat haar keuze vallen op de blonde Theo Gordel. Na een langdurige heimelijke verliefdheid komt Theo voor het eerst bij Milly thuis, en wordt daar geconfronteerd met haar grote Indische familie, waar men anders eet, anders praat en anders lacht. Milly komt op haar beurt bij Theo over de vloer en leert bij hem thuis hutspot en stamppot eten.Zij koestert een uitzonderlijke liefde voor eten. Ze is geneigd alles wat haar overkomt te vergelijken met en te beschouwen vanuit haar ideeën en ervaringen omtrent voedsel. Bij het beoordelen van haar ervaringen gaat ze af op de sensaties van haar lippen en haar tong.In Mooie meisjesmond worden de kleine en grotere misverstanden belicht die kunnen voortkomen uit verschillen in sociale en culturele achtergrond. Dit buitengewoon rijke en sensitieve boek geeft bovendien een indringend, zeer gevoelig beeld van de schermutselingen van een jong meisje in de jaren zestig met seksualiteit. De zestienjarige Milly Roos leert verschillende vormen van intimiteit onderscheiden en verliest haar onschuld.Suggestief, raadselachtig, ietwat dromerig proza. Mij bevalt een dergelijke manier van schrijven wel. - Thomas Verbogt Marion Bloem behoort tot de meest belangwekkende auteurs van deze tijd. - Hans Warren

We Need New Names Oorspronkelijke Titel Foto auteur Krystal Griffiths Foto omslag Jeff Attaway Opmaak binnenwerk Zet spiegel Paradise is geen plek voor kinderen. In deze sloppenwijk in Zimbabwe is armoede aan de orde van de dag. Toch weten de negenjarige Darling en haar vrienden _ Stina, Chipo, Godknows, Sbho, Bastard _ zich goed te vermaken met het stelen van vruchten uit de rijke buurt en het spelen van spelletjes als `Vind Bin Laden en `Vang Saddam Hussein. De jonge kinderen worden echter ook blootgesteld aan de grote verdeeldheid om hen heen en de raciale spanningen die niet zelden leiden tot geweld. Darlings grootste wens is om weg te vluchten naar Amerika, maar wanneer ze eindelijk aankomt in een voorstad van Detroit, Michigan, blijkt ze totaal niet voorbereid op deze nieuwe, vreemde wereld. Ze ontdekt dat ze niet meer naar huis kan maar dat ze door taal, door te benoemen wat echt belangrijk is, haar geschiedenis levend kan houden. NoViolet Bulawayo, geboren en getogen in Zimbabwe, ontving voor haar korte verhaal `Hitting Budapest in 2011 The Caine Prize, een van de grote Afrikaanse literaire prijzen. Ze behaalde recent haar master of fine arts aan de Cornell-universiteit in de vs, waar ze nu ook Engelse les geeft. We hebben nieuwe namen nodig is haar debuutroman.

The Forest People Oorspronkelijke Titel Het fascinerende verslag van een jaar in het leven van een pygmeeënstam die leeft in het oerwoud van Zaïre. In Zaïre ligt het legendarische Ituriwoud. Deze geheimzinnige boswereld, in al zijn wilde pracht, vormt het hart van donker Afrika. Al sinds jaren leven hier de BaMbuti, een pygmeeënstam die zich als enige kan handhaven te midden van de gevaren en bedreigingen van het oerwoud. Colin Turnbull heeft jarenlang bij deze stam gewoond. Hij ontdekte dat het dagelijks leven van de BaMbuti wordt bepaald door oeroude, geheime tradities en rituelen. Ook Colin Turnbull zelf neemt hieraan deel; hij kan er ternauwernood aan ontkomen door zijn vrienden te worden uitgehuwelijkt aan een Afrikaanse schone… Maar de echte hoofdpersonen zijn Turnbulls BaMbuti-stamgenoten, die ons via hun belevenissen kennis laten maken met de magische wereld waarin zij leven. Hun betoverende feesten en dramatische begrafenissen, erotische liefdesrituelen en felle ruzies, gevaarlijke jagerstochten en grootscheepse volksverhuizingen bieden ons een blik op een adembenemende beschaving die in volkomen harmonie is met de natuur.

Een jonge Colombiaanse gynaecologe gaat in 2003 uit idealisme een jaar werken in Afghanistan. Uit hoofde van haar beroep komt ze vooral in contact met vrouwen. Wat ze van Afghanistan ziet, observeert ze met eigen ogen; wat ze over Afghanistan hoort, komt meestal vanachter de burka vandaan. Elke dag schrijft Natalia e-mails over haar belevenissen aan haar familie en vrienden in Colombia. Ze werkt ze na terugkomst in haar vaderland uit tot een onthutsend boek over een land en een cultuur die grotendeels verwoest zijn door de Talibaan. En dat nu ondanks de internationale troepenmacht, geteisterd wordt door plaatselijke krijgsheren, die zich tegen elkaar en samen tegen het land in opbouw richten. Slachtoffers zijn vooral de kinderen – en de vrouwen. Hun levensverwachting is laag, de meeste vrouwen weten niets van hun lichaam en van seksualiteit, velen sterven in het kraambed, ze worstelen met familietradities, onderdrukking en armoede; en ze blijven de burka dragen – om hun laatste vrijheid te beschermen, de vrijheid van kijken.Vrouwen en kinderen het laatst is niet nog een boek over het alledaagse leven in een bijna vergeten land, maar een subtiel bericht over vrouwen die worstelen met familietradities, geloof, totale onwetenheid met betrekking tot hun lichaam en seksualiteit en een ontroerend verhaal over de onverwoestbare levensblijheid van kinderen.

Bundel van fragmenten uit meer dan dertig boeken die verschenen in de 'Derde Spreker'-serie. Doel van deze serie is schrijvers uit de 3e wereld onder de aandacht te brengen van een Nederlandstalig publiek. Inmiddels geniet een aantal van deze auteurs een grote bekendheid: Sembene Ousmane, Wole Soyinka en Galeana zijn voorbeelden. De fragmenten zijn zo gekozen en geredigeerd dat ze als afzonderlijke (korte) verhalen te lezen zijn en toch een goede indruk van het hele boek waaruit ze gekozen zijn, geven. De vertalingen in deze serie blijven steeds zo dicht mogelijk bij de sfeer van het oorspronkelijk werk en zijn daartoe ook voorzien van een uitgebreide toelichting en verklarende woordenlijsten. Van al de in deze bundel geciteerde auteurs, die per werelddeel zijn gerangschikt, is een biblio- en biografie opgenomen. Deze bundel biedt mee daardoor meer dan een introduktie tot de volledige boeken van de 'Derde Spreker'-serie.

Werkend aan de eerste twee delen van zijn cyclus 'Homo duplex', 'Moeilijke voeten' en 'Knooppunt hellegat', merkte A.F.Th. dat er onder zijn handen onvoorzien een extra roman aan het ontstaan was. Hij voegde het boek, 'De Movo Tapes', gezien het preluderende karakter ervan als 'Homo duplex 0' aan de cyclus toe. Het spreekt vanzelf dat de publicatie aan die van 'Moeilijke voeten' vooraf gaat. De aanvankelijk naamloze verteller ('Ik kan mij niet een fatsoenlijk aan u voorstellen, want ik heb mijn naam verpatst'), die zich later zal tooien met de codenaam QX-Q-8 van een camera van Rijkswaterstaat, onthult hoe hij na de dood van Tibbolt 'Movo' Satink diens vol gesproken cassettebandjes weet op te sporen in de kelderarchieven van een Amsterdamse uitgeverij. Hij weet ze, al flirtend, te ontfutselen aan een redactrice die ze destijds op Movo's verzoek heeft getranscribeerd. QX-Q-8 laat de door vocht en vuil aangetaste bandjes op een laboratorium restaureren. Wekenlang beluistert hij ze, en zo ontrolt zich voor ons Movo's levensloop, die ooit door QX-Q-8 zelf ingrijpend en onherstelbaar werd gemanipuleerd.We zien hem als kleine jongen, in verwarring, de jeuk uit zijn moeders overvloedige littekens krabben. Als jongeman bedient hij oudere dames. Naast het sarcastisch ophalen van herinneringen doet hij via zijn dictafoon verslag van zijn pogingen een veldslag tussen hooligans uit Amsterdam en Rotterdam te organiseren. Zijn einddoel: de Wereldstaking uitroepen. Regelmatig onderbreekt QX-Q-8 het beluisteren van de tapes om een Rotterdamse geschiedenis uit het jaar van Movo's geboorte op te rakelen. Daarin speelt hij zelf een rol als pornofotograaf. De twee verhaallijnen slingeren zich om elkaar heen, zoeken elkaar als het ware, en 'vinden' elkaar tenslotte in het telefoongesprek dat de hooliganveldslag bekrachtigt, te ondernemen bij knooppunt Hellegatsplein. De Movo Tapes gaat over het terugvinden van een krankzinnige verzameling bandjes, maar bestaat voor het grootste deel uit de monologen zelf. Afwisselend sarcastisch, gevoelig, cynisch, bespiegelend - maar altijd direct, een stem die de lezer heet of ijskoud in de nek blaast.