Foto auteur Robert Knoth Hij is zo schuldig als de pest,' zei Loretta, 'maar de officier durfte hem niet te vervolgen.' Inspecteur Peter Kressen zweeg. 'Hij woont twee straten verderop. Wil je de foto's zien, hoe ze is gevonden?' Kressen schudde zijn hoofd. Hij haatte gruwelfoto's omdat hij zichzelf soms betrapte op heimelijk plezier bij het bekijken. Vervolgens de politiepsycholoog was dat een uiting van overlevingsdrang. Kressen haatte dat soort verklaringen. Recensie(s)

Yaralisin Oorspronkelijke Titel Roman uit Turkije De schrijver is geboren in 1935 in Yildizeli / Sivas, Turkije. Hij voltooide zijn rechtenstudie in 1969. Hij opende een eigen boekhandel te Ankara en leidde uitgeverijen. De uitgeverij 'Can' is door hem opgericht. Vanaf 1954 schrijft hij verhalen. Na de staatsgreep van 12 maart 1971 is hij zelf driemaal gearresteerd, de gebeurtenissen in dit boek berusten dan ook op eigen ervaring of die van getuigenissen uit de eerste hand. In 1975 kreeg hij voor deze roman de Orhan Kemal Romanprijs, hij schreef hem in 1974. Na de staatsgreep van 1980 is het onderwerp gevangenissen, martelingen en mensenrechten weer uiterst actueel. De vernederende situaties die de naamloze jij-figuur ondergaat en waaraan hij terugdenkt als hij eindelijk in voorlopige hechtenis, in een gewone gevangenis terecht komt, zijn mensonterend. Zij zijn geplaatst tegen een achtergrond van verhalen van zijn medegevangenen die allemaal Nuri heten; als hem naar zijn naam gevraagd wordt zegt hij ook Nuri te heten en past zich daarbij aan aan zijn lotgenoten.

'De bezoeker' is het verhaal van een jonge vrouw die geconfronteerd wordt met een aantal verrassende levenswetten. Het is een roman over ontmoetingen en confrontaties, en het monster in onszelf. Elin is groepsleidster op een boerderijproject voor zwaar getraumatiseerde kinderen. Ze wordt moeder van een dochtertje. Ze correspondeert met een terdoodveroordeelde, en gaat bij hem op bezoek. Elin's leven lijkt vastomlijnd en helder. Slachtoffer, moeder, dader. Kind, mama, monster. Maar in 'De bezoeker' blijken alle rollen onderling verwisselbaar te zijn. Uiteindelijk komt alles samen, en volgt er een verpletterende confrontatie.

Brick Lane, [ Oorspronkelijke Titel ] het indrukwekkende debuut van Monica Ali dat genomineerd werd voor de Man Booker Prize, is een overrompelende, geestige en ontroerende roman over de manier waarop landschappen en herinneringen het menselijk inzicht bepalen _ maar het is vooral een roman over de keuzes die mensen maken om het geluk te vinden. Als de Bengaalse Nazneen de huwbare leeftijd bereikt, wordt ze uitgehuwelijkt en verhuist ze naar Londen. Ze lijkt gelukkig, maar in werkelijkheid houdt ze met al haar kracht een wankel evenwicht in stand; haar dochters en haar man maken elkaar het leven onmogelijk. Ze begrijpt dat ze haar lot in eigen handen zal moeten nemen. Brick Lane is verfilmd door Sarah Gavron, bafta-winnares voor beste nieuwe regisseur in 2004. Monica Ali werd geboren in Bangladesh en groeide op in Londen, waar zij woont en werkt. Na Brick Lane verscheen het juichend ontvangen Het blauw van de Alentejo.

De cabaretier Paul Hendrix laat bij zijn come-back als onderdeel van de theatershow in Tiel iemand uit het publiek een willekeurig telefoonnummer draaien. Deze keer neemt iemand met een zwoele stem op en meldt zich als Blanche... Tijdens het gesprek klinken er geluiden, gegil, alsof er iemand vermoord wordt. Maar omdat niemand een moord meldt en er geen lijk wordt gevonden, wordt gesuggereerd dat het om een publiciteitsstunt gaat. De manager van Hendrix stuurt daarom prive-detective Flip naar Tiel. Bij zijn onderzoek stuit Flip op vreemde zaken en vindt hij diverse ongure types op zijn weg. Het verhaal kabbelt voort en er gebeurt eigenlijk weinig, ondanks Flips enigszins ongeloofwaardige aanvaringen en semi-sensationele gebeurtenissen. De ontknoping is na alle verwikkelingen niet echt verrassend. Dit derde boek van Hiddema is van middelmatig nivo, maar zal zeker lezers aanspreken. Aansprekend omslag met telefoonhoorn en een gebroken glas.

The History of Luminous of Motion Oorspronkelijke Titel Phillip is een 7-jarig, monsterlijk vroegrijp jongetje. Hij adoreert zijn mooie moeder, met wie hij in een oude Rambler door Californie trekt, levend van diefstal, prostitutie en dubieuze creditcards. Een gelukkig leven, tot zijn moeder besluit bij Pedro, een van haar mannen, in te trekken en een geregeld burgerlijk leven te leiden. Phillip besluit Pedro uit de weg te ruimen en als later zijn natuurlijke vader bij zijn moeder terugkomt, ontsnapt die ook maar ternauwernood aan een geraffineerde vergiftigingspoging. Intussen verkeert Phillip met zijn al even vroegwijze leeftijdgenootjes Rodney en Beatrice, die zonodig Hegel citeren of Sartre en experimenteren met drank, drugs en paranormale verschijnselen. Bradfield creeert in zijn boek een griezelige wereld, bevolkt door infantiele volwassenen en demonisch voorlijke kinderen als een afschrikwekkende satire op het hedendaagse Amerika of misschien wel de hele westerse wereld. Als lezer zijn we gevangen in het ik-perspectief van Phillip, met zijn huiveringwekkende logica en doelgerichtheid. Een intelligent en provocerend boek.

Monique and the Mango Rains Oorspronkelijke Titel Deze mémoire zal iedereen boeien die zich bekommert om de realiteit van vrouwenlevens buiten de Westerse wereld.' PUBLISHERS WEEKLY De 22-jarige, net afgestudeerde Kris Holloway vertrekt als vrijwilligster bij het Vredeskorps naar Mali. Doordat ze vloeiend Frans spreekt, heeft ze een kleine voorsprong, maar de realiteit van het Malinese leven komt er niet minder hard door aan. Kris gaat aan het werk in het dorpje Nampossela, onder de hoede van Monique Dembele, de hardwerkende verpleegkundige van het dorp. Als vroedvrouw regelt Monique ook de zuigelingenzorg en alles wal langskomt op het gebied van gezondheid: ze is een kundige en ervaren vrouw, even jong als Kris. Met de meest primitieve middelen doet ze haar uiterste best voor de vrouwen van het dorp, die te maken hebben met enerzijds uit het Westen overgewaaide normen en anderzijds traditioneel Afrikaanse en moslimgebruiken. Kris en Monique raken bevriend en Kris komt steeds meer over haar te weten, over haar liefdeloze, gearrangeerde huwelijk, haar kinderen, en haar ware liefde Pascal, met wie ze nooit zou trouwen. Monique en de mangoregens is het indringende, waar gebeurde verhaal van een hechte vriendschap tussen twee jonge vrouwen uit verschillende werelden. 'Een onsentimenteel portret van een dorp in Mali en een ontroerend verhaal van een warme vriendschap (...) Een indringend en krachtig boek.' KIRKUS REVIEWS Kris Holloway diende als vrijwilligster bij het Vredeskorps, een hulporganisatie die opbouwwerk verricht in ontwikkelingslanden. Ze woont in de VS met haar man en twee kinderen.

Een goed gekozen titel; in ieder verhaal vindt er een soort rituele dans plaats rond het sterfbed van het gezin of de verhouding, waarbij de een (meestal de vrouw/moeder) in een verstarde rigaudon de status quo probeert te handhaven, terwijl de ander, op het ritme van de nieuwste disco-dreun zich uit de armen van zijn partner losmaakt en veelal in die van een buitenstaander verdwijnt. Vader legt het aan met zijn secretaresse, zoon komt met een vriendje thuis, dochter trekt zich terug in een droomwereld vol buitenaardse wezens. Oma, de vertegenwoordigster van andere tijden, levert verbijsterd commentaar op deze erosie, maar staat er al even machteloos tegenover als de anderen. 'Familiedans' is een voortreffelijk debuut, vol scherpe observaties in een onnadrukkelijk, glashelder proza. In een kunstbijlage van Vrij Nederland werd onlangs het essay "De verloren nieuwe generatie" van Leavitt (geb. 1961) gepubliceerd, dat hij voor Esquire schreef.

Deze roman is opgezet als een drieluik. De gebeurtenissen spelen zich af op een Grieks eiland rond een Nederlands artsengezin dat daar een half jaar een praktijk waarneemt. Een lid van een tweeling, voor langere tijd gescheiden van haar tweelingzus, raakt in de ban van het eiland. De hechte band tussen beide zussen spiegelt de schrijfster in de band die de bewoners met hun land hebben, met elkaar en met hun doden, en vormt de verhaalstructuur. De tragische gebeurtenissen met een oude Griekse boer, geplaatst tegen de achtergrond van de legende van de honderd deuren, vormt de rode draad in het verhaal. Vooral het eerste en het tweede deel van de roman zijn meeslepend; in het derde deel zakt het verhaal wat in. De schrijfster geeft een goed beeld van de eilandbewoners, de invloed van de moderne tijd op hun tradities, hun gewoonten en hun levenshouding. Deze roman overtreft 'Het beest met de twee ruggen'*, hoewel ze daarvoor een AKO-nominatie kreeg, en werd bekroond met de Multatuliprijs 1997.